Γεράσιμος Ανδρεάτος: «Ο “διπλανός” είναι ο κόσμος! Τον νοιαζόμαστε..;»

Σε μια γωνιά του στούντιο ηχογράφησης έχουν γείρει να ξαποστάσουν το μπουζούκι, ο μπαγλαμάς, και η, με μαεστρία σκαλισμένη, παραδοσιακή κιθάρα, την ίδια στιγμή που και τα πλήκτρα από το πιάνο παίρνουν βαθιά ανάσα μέχρι να αποτυπώσουν ξανά στην ασπρόμαυρη επιφάνειά τους μελωδίες που έχουν γραφτεί για να εμπνεύσουν όποιον τις ακούει, έτσι ώστε να “υφάνει” τα δικά του, τα ολόδικά του όνειρα. Παραδίπλα βρίσκεται ακουμπισμένο προσωρινά στη θήκη του, το μικρόφωνο, που πριν από λίγα λεπτά κρατούσε εκείνος στα χέρια του, στέλνοντας με τη φωνή του μηνύματα ελπίδας, δύναμης, θάρρους κι αισιοδοξίας, ότι αν πιστεύουμε στον εαυτό μας και δεν τα παρατάμε, όλα τελικά θα πάρουν το δρόμο τους. 

Όπως συνέβη και σε εκείνον. Τον ερμηνευτή και μουσικό, Γεράσιμο Ανδρεάτο, που, όπως μεταξύ άλλων, ανέφερε στη μεταξύ μας συζήτηση, “παρ'όλες τις δυσκολίες δεν παραιτήθηκα ούτε μια στιγμή”, μεταφέροντας σε κάθε άνθρωπο που παλεύει να εκπληρώσει το όνειρό του, πως αν η επιθυμία γι’αυτό που κάνει την ψυχή σου να πανηγυρίζει, είναι αληθινή, τότε όλα τα εμπόδια είναι θέμα χρόνου να διαλυθούν σαν τη σκόνη, όταν περνάει μέσα από την ρευστή ύπαρξή της, ο άνεμος. 

 

Από κάπου στο βάθος ακούγονται οι γνώριμοι στίχοι του Μιχάλη Γκανά, που πήραν σάρκα και οστά από την ιδιαίτερη χροιά της φωνής του. “Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε”. Όπως ακριβώς έγινε και για το αλλοτινό παιδί, το οποίο από μικρή ηλικία άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα μουσικής και φωνητικής, καλλιεργώντας με πείσμα κι επιμονή, το χάρισμά του. Όπως ακριβώς γίνεται και με όλους όσους τολμούν να δραπετεύσουν από την υποτιθέμενη ασφάλεια του μικρόκοσμού τους και να κάνουν μια γενναία βουτιά στα βαθιά. Εκεί, όπου γίνεσαι σταδιακά ο άνθρωπος που πάντοτε ήθελες. Εκεί, όπου όλα τα όνειρα γίνονται πραγματικότητα, κι εσύ νιώθεις ότι βαδίζεις τον κατάλληλο δρόμο παρά τις όποιες δυσκολίες. Το δρόμο σου. Βαδίζεις επιτέλους το δρόμο σου…

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

Οι Μοίρες που συγκεντρώθηκαν γύρω από την κούνια του νεογέννητου τότε αγοριού, το προίκισαν με το χάρισμα μιας ξεχωριστής φωνής, με την οποία ταξιδεύει μέχρι σήμερα το κοινό, σε χαρακτηριστικές μελωδικές διαδρομές. Τι είναι αυτό, που έχει παραμείνει ίδιο στην καλλιτεχνική σας σφραγίδα όλα αυτά τα χρόνια, και τι θα σβήνατε με μια φανταστική γομολάστιχα;

Όλα αυτά τα χρόνια απολαμβάνω τη φιλία και τη συνεργασία κάποιων ανθρώπων που συνεργαστήκαμε, που μου εμπιστεύθηκαν τις δημιουργίες τους, που ονειρευτήκαμε μαζί, και που τελικά μας ένωσε βαθιά φιλία. Αυτό ονειρεύομαι κάθε φορά που επιχειρώ να ηχογραφήσω καινούργια τραγούδια. Δεν θα έσβηνα απολύτως τίποτε, γιατί ακόμα και στις πιο αρνητικές στιγμές χρωστάω πολλά!

Ποια στοιχεία συνθέτουν κατά τη γνώμη σας, την ικανότητα ενός ερμηνευτή να αγγίζει τις ψυχικές “χορδές” του κάθε ακροατή, σε μια εποχή όπως η σημερινή, που επιχειρεί να στρέψει το βλέμμα μας σε φορά αντίθετη από το συναίσθημα; Ή μήπως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο;

Το να αγγίξει κανείς τον κάθε ακροατή είναι μάλλον αδύνατο… Ωστόσο, τόσες περισσότερες πιθανότητες έχει κάποιος να επιτύχει μια επικοινωνία με τον ακροατή, όσο περισσότερη αλήθεια μπορεί να καταθέσει μέσα από την ερμηνεία του. Μπορεί –και πρέπει– ένας ερμηνευτής να προσθέσει στο δημιούργημα τη δική του άποψη και αν καταφέρει με αυτόν τον τρόπο να “ταξιδέψει” το τραγούδι, τότε μπορούμε να θεωρήσουμε την ερμηνεία επιτυχημένη. Σε κάθε περίπτωση, η αλήθεια και το συναίσθημα έχουν τον πρώτο λόγο. Η αντίληψη, η ευαισθησία και η ωριμότητα είναι στοιχεία που πρέπει να έχει ένας καλός ερμηνευτής.

“…ένα ψέμα η αγάπη και μαχαίρι κοφτερό, ήταν στο μυαλό απάτη, και στον άνεμο φτερό…”, έχουμε ακούσει να αποδίδετε μελωδικά τους στίχους του Βαγγέλη Κορακάκη, στο τραγούδι "Ένα ψέμα η αγάπη". Προσφέρεται η δεδομένη χρονική περίοδος για να γεννιούνται αληθινές αγάπες ή είναι εξαρχής καταδικασμένες να γίνουν “φτερό στον άνεμο”, υποκύπτοντας στη γενικότερη τάση;

Πιστεύω ότι πάντα είναι κατάλληλη στιγμή για την αληθινή αγάπη –παρεμπιπτόντως, το τραγούδι που αναφέρετε είναι από τα πολύ αγαπημένα μου. Είναι αλήθεια ότι οι εποχές εξελίσσονται ραγδαία με “ηλεκτρονικούς” φίλους , σχέσεις  και ύπουλες συμπεριφορές, αλλά όσο υπάρχουν άνθρωποι θα κατοικεί πάντα μέσα μας η ανάγκη για προσφορά και αγάπη. Αισίως είμαστε φτιαγμένοι έτσι. Υπάρχει , βέβαια, μεγάλος κίνδυνος αποπροσανατολισμού και σύγχυσης αλλά πιστεύω στους ανθρώπους και στην έμφυτη τάση μας για βελτίωση.

Απολαύστε στο βίντεο, το τραγούδι "Ένα ψέμα η αγάπη".

Έχετε συνεργαστεί με τους σπουδαιότερους Έλληνες συνθέτες και ερμηνευτές, όπως –μεταξύ άλλων– με τον Μίκη Θεοδωράκη, τον Μάνο Χατζιδάκι, την Ελευθερία Αρβανιτάκη, τον Γιώργο Νταλάρα και την Γλυκερία. Με ποιον τρόπο έβαλε ο καθένας από αυτούς, το λιθαράκι του, για να εξελιχθείτε σαν άνθρωπος και σαν καλλιτέχνης;

Παρακολούθησα με μεγάλη προσοχή τις συμπεριφορές και τους τρόπους που κινούνται επαγγελματικά αλλά και ανθρώπινα. Είδα πράγματα που μου ταίριαζαν και τα υιοθέτησα, όπως τον επαγγελματισμό, την τεχνική, τη σοβαρότητα, τη συνέπεια και την αφοσίωση στη δουλειά, αλλά και άλλα που με προβλημάτισαν στην εξέλιξή μου σαν άνθρωπο. Πόσες θυσίες π.χ. θα ήμουν διατεθειμένος να κάνω για να “πάω μπροστά”; Η εξέλιξη του καθενός εξαρτάται από τις προτεραιότητες που αυτός βάζει κάθε τόσο.

Σε παλαιότερη συνέντευξή σας έχετε αναφέρει πως κάποτε διανύσατε ψυχολογικά μια “γκρίζα εποχή”, η οποία επηρέασε και τη φωνή σας. Από πού αντλήσατε δύναμη για να αφήσετε πίσω σας αυτήν τη δύσκολη περίοδο και να αρχίσετε να ονειρεύεστε ξανά;

Από την αγάπη και την πίστη στον εαυτό μου. Παρ'όλες τις δυσκολίες δεν παραιτήθηκα ούτε μια στιγμή. Όλα κύλησαν τόσο ομαλά τελικά, που μου έδωσαν καινούργια φλόγα και δύναμη για να ξεκινήσω πάλι ακόμα δυνατότερα!

“…τόσα χρόνια μες στην αγωνία, σαν βαρκούλα στον ωκεανό, κόντρα στο κύμα, μες στο χαλασμό, το όνειρο κρατάμε ζωντανό…”, ερμηνεύσατε το 1999, το τραγούδι “Το καράβι”, στο οποίο “ντύσατε” μουσικά, τους στίχους του Σταμάτη Μεσημέρη. Πιστεύετε ότι θα τα καταφέρουμε όλοι μαζί, και ο καθένας ξεχωριστά να ανταπεξέλθουμε σε όσα διαδραματίζονται, και να κρατήσουμε εν τέλει “το όνειρο ζωντανό”;

Ναι, το πιστεύω ακράδαντα. Δεν διανύουμε άλλωστε την χειρότερη περίοδό μας σαν Έλληνες… Είναι, πάντως, σημαντικό να έχουμε όνειρα και να αγωνιζόμαστε γι’ αυτά. Αντλούμε από αυτά ενέργεια για να αντέχουμε και να προχωρούμε μπροστά. Χρειάζεται, πάντως, μνήμη, γνώση και ψυχραιμία για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις με σύνεση και αποτελεσματικότητα. Επίσης, ωριμότητα για να παίρνουμε αποφάσεις, όχι με προτεραιότητα το προσωπικό μας συμφέρον, αλλά το κοινωνικό.

Το ημερολόγιο έδειχνε 2012, όταν ο Πάνος Κατσιμίχας σας εμπιστεύτηκε το τραγούδι “Δως μου απ’το κουράγιο σου”. Πόσο εφικτό είναι σήμερα να δίνει ο καθένας μας κουράγιο στο διπλανό του για να προχωρά, όταν υπάρχει ο φόβος ότι δεν διαθέτουμε αρκετό απόθεμα για να αντέξουμε ούτε τις δικές μας δυσκολίες;

Όταν αντιληφθούμε πόσο πολύ έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο, τότε αυτό είναι μονόδρομος. Τα αποθέματα από κουράγιο που έχει ο ένας δεν είναι αρκετά ούτε γι’αυτόν, αλλά των δύο μαζί φτάνουν για πολλούς περισσότερους. Στις δύσκολες μέρες που διανύουμε, είναι μάλλον ευκολότερο να πλησιάσουμε τον άλλο, γιατί τον έχουμε και μας έχει ανάγκη. Έτσι θυμόμαστε πόσο ευάλωτοι –αλλά συγχρόνως και ανθρώπινοι– είμαστε. Αυτό είναι σίγουρα ένα σημαντικό βήμα προς την ωριμότητα. 

“…τίποτα δε χάθηκε ακόμα, όσο ζούμε και πονάμε, χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια, μόνο τρόπο να κοιτάνε…”, μας μεταφέρετε μέσα από τους στίχους του Μιχάλη Γκανά και μουσική του Δημήτρη Παπαδημητρίου. Παρομοιάζοντας την ευρύτερη κρίση που έχει απλωθεί πάνω από την Ελλάδα, με μια “παρτίδα” που δεν έχει ακόμη χαθεί, θα μπορούσαμε να την αξιοποιήσουμε σαν μια ευκαιρία για να μάθουμε να κοιτάζουμε τον κόσμο, αλλιώς;

Τώρα είναι η ευκαιρία μας! Ας έχουμε τα μάτια της καρδιάς ανοιχτά και τον νου ακοίμητο για να λύσουμε την παρτίδα υπέρ μας! Και δεν μιλώ οικονομικά αλλά ανθρώπινα! Ο “διπλανός” είναι ο κόσμος! Τον νοιαζόμαστε;

Τι δείχνει η καλλιτεχνική σας “πυξίδα” για το χειμώνα, που μας έχει πλέον και επίσημα “χτυπήσει την πόρτα”;

Το Σάββατο (10 και 17 Δεκεμβρίου) θα εμφανιστούμε στο “Ρυθμός stage” με την Σοφία Παπάζογλου, την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου στην πλατεία Κλαυθμώνος με την ορχήστρα του δήμου Αθηναίων, και στις 23,24,25,30,31 Δεκεμβρίου και 1η Ιανουαρίου πάλι με την Σοφία Παπάζογλου στη “Βεντέτα”, στη Θεσσαλονίκη. Θα κυκλοφορήσει, επίσης και ο δίσκος από τη συναυλία στο Βεάκειο, με τους εκλεκτούς φίλους που με τίμησαν τραγουδώντας μαζί μου.

Δείτε στο βίντεο, τον Γεράσιμο Ανδρεάτο να ερμηνεύει το τραγούδι "Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια", με τη συνοδεία της χορωδίας του 6ου Γυμνασίου Λαμίας.

  

*Πηγή φωτογραφιών: http://www.gerasimosandreatos.gr/
 
*Ενημερωθείτε για τα τρέχοντα νέα και τις δραστηριότητες του Γεράσιμου Ανδρεάτου, μέσω της επίσημης σελίδας του στο Facebook: Γεράσιμος Ανδρεάτος/Gerasimos Andreatos official