Οι Κυκλάδες σαν στίχοι του Ελύτη στα έργα της Αγγελικής Σταυριανού

Μνημεία, κυκλαδικά τοπία και έμβια όντα… σαν περιηγητής του άλλοτε με τον χρωστήρα της απαθανατίζει την Πορτάρα της Νάξου, τους περιστερώνες της Τήνου, τους ανεμόμυλους στους Τρίποδες, τις εκκλησίες της Πάρου, τοπία της Σαντορίνης με την Κλαντέρα και τον πελεκάνο της Μυκόνου να ποζάρει μπροστά στη Βενετία...
Τα έργα της Αγγελικής Σταυριανού μου θύμισαν τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη: 

"Άφησα την καρδιά μου χάμω

σαν το κοχύλι μες στην άμμο.

Πέρασαν όλες οι κοπέλες

με τα μαγιό και τις ομπρέλες.

Ύστερα πέρασαν οι φίλοι

κανείς δε βρήκε το κοχύλι.

Χρόνους και χρόνους κολυμπάω

πού να ’ν η αγάπη για να πάω.

Έφαγε η θάλασσα το βράχο

κι έμεινε το νησί μονάχο".

Ιχνηλατώντας τα πολιτιστικά στίγματα των Κυκλάδων, άλλοτε με αφαιρετική ματιά, κι άλλοτε με ρεαλιστική διάθεση, η Αγγελική Σταυριανού μας οδηγεί σε ακτές, παρατηρώντας τους γλάρους να πλησιάζουν και η σκέψη μας να "φτερουγίζει" μαζί τους πάνω από τα γαλανά νερά του Αιγαίου.

Η καλλιτέχνης, Αγγελική Σταυριανού, με την έκθεση ζωγραφικής της στο δημαρχείο της Νάξου, σαν να μας ψιθυρίζει θυμόσοφα τα γραφόμενα του Ν.Καζατζάκη  «… αν ο παράδεισος ήταν στη γη, θα ήταν στη Νάξο.»

Της Μαρίας Αλιμπέρτη

Τα έργα ακτινοβολούν το βελούδινο φως των Κυκλάδων, καθώς εκείνη το συλλαμβάνει μοναδικά μέσα από την παλέτα της, ως άνθρωπος που ξέρει να το εκτιμά. Μέσα από τις επιλογές των ωρών της ημέρας που απεικονίζει στον καμβά διακρίνεται η έμπειρη ματιά της, καθώς η καλλιτέχνης που γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθηνα, αλλά ζει στο όμορφο νησί της Νάξου, τόπο της γιαγιάς της, καταδεικνύει ότι εκτιμά το φως των νησιών. 

Εκείνη την ανακαλύπτει εκ νέου μέσα από εξορμήσεις στην φύση, διασχίζοντας μονοπάτια και  την μοιράζεται μαζί μας, χαρίζοντάς μας μια άλλη εικόνα του νησιού.

Πηγή έμπνευσής της δεν είναι άλλη  από την  φύση που την περιβάλλει, την  ζωή στο νησί  και τα ερεθίσματα που της γεννά η θάλασσα, όπως οι υπέροχες αντανακλάσεις των ψαρόβαρκων στα γαλανά νερά. 

Εκτός από τοπία, ζωγραφίζει προσωπογραφίες- ξεχωρίζει το πορτραίτο του Μανώλη Γλέζου, του Μίκη Θεοδωράκη, της Μελίνας Μερκούρη-  αλλά και συναισθήματα όπως είναι η Μελαγχολία, η Ευεξία κ.ά.. Και φυσικά δεν μπορεί να μην αποτυπώσει τους πιστούς φίλους του ανθρώπου, τους σκύλους που με νάζι και σκέρτσο αντικατοπτρίζονται στον καμβά.

Σαν να ξεφυλλίζει έναν ταξιδιωτικό οδηγό με εικόνες υψηλής ανάλυσης και αισθητικής ο επισκέπτης της έκθεσης  ανακαλύπτει την ομορφιά ενός χειμωνιάτικου απογεύματος στη Γρόττα, τις  διαφορετικές οπτικές-πλευρές του Κάστρου, το πέρασμα στα Παλάτια, την παραλία της Χώρας.  

Με ακρυλικά χρώματα, χρωματιστά μολύβια και μια μεγάλη δόση λυρισμού περιγράφει μια εικόνα της Ελλάδας όπως ονειρεύεται να τη δει κάθε επισκέπτης τους καλοκαιριού, σαν άλλος εραστής –κατακτητής της φυσικής ομορφιά της.

Έως 24 Ιουλίου.