Αντόνιο Μαρία Εσκιβέλ, ο μεγαλύτερος ρομαντικός ζωγράφος της Ισπανίας. Ποιά είναι τα αριστουργήματα του;

Από τους κορυφαίους εκπροσώπους της σχολής του ρομαντισμού, κατά τον 19ο αιώνα, και με εξειδίκευση στα πορτρέτα, ο Ισπανός ζωγράφος Αντόνιο Μαρία Εσκιβέλ (Antonio María Esquivel y Suárez de Urbina) είναι λιγότερο γνωστός για τους θρησκευτικούς πίνακές του. Οι τρεις σημαντικότερες ζωγραφικές συνθέσεις του με θρησκευτικά θέματα εκτίθενται έως τις 20 Ιανουαρίου 2019 στο Μουσείο Πράδο της Μαδρίτης, το οποίο συμπληρώνει την επόμενη χρονιά 200 χρόνια ζωής. Το Πράδο άνοιξε τις πύλες του για το κοινό τον Νοέμβριο του 1819 και η αρχική του ονομασία ήταν Βασιλικό Μουσείο Ζωγραφικής και Γλυπτικής.  

Του Ανδρέα Αναγνωστόπουλου 

Το έργο του Αντόνιο Μαρία Εσκιβέλ (8 Μαρτίου 1806 - 9 Απριλίου 1857) είναι αναμφίβολα το καλύτερο παράδειγμα συμβίωσης της ισπανικής θρησκευτικής τέχνης και της ισχυρής παράδοσης του ανδαλουσιανού μπαρόκ με την στυλιστική καθαρότητα του ορθόδοξου κλασικισμού.  

Γεννημένος στη Μουσείο Πράδο της Μαδρίτης, τ σπούδασε εκεί καλές τέχνες στη Real Academia de Bellas Artes de Santa Isabel de Hungria. Στη σχολή αυτή γνώρισε τις τεχνικές των ζωγραφικών πορτρέτων και ειδικεύτηκε σε αυτές ως μαθητής του κορυφαίου μπαρόκ ζωγράφου Μπαρτολομέ Εστεμπάν Μουρίγιο.       

Ο Εσκιβέλ αφιέρωσε μεγάλο μέρος της δουλειάς του στην παραγωγή μιας σειράς θρησκευτικών πινάκων, όχι μόνο για προσωπικούς λόγους, αλλά πάνω απ' όλα για να αποκτήσει κύρος και φήμη στην κοινωνία της καθολικής Ισπανίας του 19ου αιώνα. Κατέστησε έτσι τον εαυτό του ως έναν από τους πιο ξεχωριστούς εκπροσώπους της ισπανικής ρομαντικής ζωγραφικής.   

Η Παρθένος Μαρία, ο νεογέννητος Χριστός και το Άγιο Πνεύμα με αγγέλους, 1856, λάδι σε καμβά. 

Ο καμβάς "Η Παρθένος Μαρία, ο νεογέννητος Χριστός και το Άγιο Πνεύμα με αγγέλους" φιλοτεχνήθηκε από τον Εσκιβέλ έναν χρόνο πριν από τον θάνατο του ζωγράφου, σε ηλικία 51 ετών. Ο καλλιτέχνης είχε την πρόθεση να παρουσιάσει τον εντυπωσιακό πίνακα στην πρώτη Εθνική Έκθεση Καλών Τεχνών, που διεξήχθη στην  Ισπανία το 1856.  

Αξίζει να σημειωθεί πως ο πίνακας είναι διατηρημένος στο αρχικό του κάδρο, το οποίο σχεδιάστηκε από τον ίδιο τον Εσκιβέλ. 

Ο Σωτήρας Χριστός, 1842, λάδι σε καμβά.    

Ο Θεός Πατέρας και το Άγιο Πνεύμα διακρίνονται πάνω από την φιγούρα του Χριστού που αναπαριστάται ως ο Σωτήρας του Κόσμου, κρατώντας τον Σταυρό με εμφανείς τις πληγές από το Πάθος Του. Ο εν λόγω πίνακας εικονίζει την Ανάληψη Του Χριστού. Η ανατομική ακρίβεια και οι λεπτομέρειες του κόκκινου ενδύματος αποκαλύπτουν την σπουδαιότητα της ακαδημαικής εκπαίδευσης του καλλιτέχνη, ενώ οι τόνοι σε χρυσό και γήινο χρώμα φανερώνουν την παράδοση του ανδαλουσιανού μπαρόκ.       

  

Η Πτώση του Εωσφόρου, 1840, λάδι σε καμβά.  

Θέμα του πίνακα είναι η εκδίωξη από τον Παράδεισο του αρχαγγέλου Εωσφόρου, που εξέπεσε στη Γη εξαιτίας της αλαζονείας του προς τον Θεό και έγινε ο δημιουργός της κακίας, ο Διάβολος. Στο έργο του, ο Εσκιβέλ επιλέγει να ζωγραφίσει την στιγμή που ο Αρχάγγελος Μιχαήλ, με αυστηρή έκφραση, ρίχνει τον Εωσφόρο από τον ουρανό και την αιώνια δόξα. Το θέμα είναι παρόμοιο με την μάχη του Αρχαγγέλου Μιχαήλ εναντίον του δράκου της αμαρτίας, θέμα που συχνά ζωγραφίστηκε από αμέτρητους καλλιτέχνες. 

Παρ' όλα αυτά, ο Εσκιβέλ δεν δίνει έμφαση στην παραδοσιακή εικόνα του Αρχαγγέλου Μιχαήλ με κράνος και σπαθί, αλλά επικεντρώνεται στις εκφράσεις των δύο φιγούρων, στην αυστηρότητα του Μιχαήλ και στο μίσος του Εωσφόρου. 

Ο εν λόγω πίνακας ζωγραφίστηκε για το Λύκειο της Μαδρίτης, ως ευχαριστία για την υποστήριξη και τη βοήθεια που παρείχαν τα μέλη του στον καλλιτέχνη, όταν ο Εσκιβέλ είχε τυφλωθεί κατά λάθος.  

Την εποχή εκείνη, το έργο του Ισπανού ζωγράφου έτυχε θερμής υποδοχής από τους κριτικούς, οι οποίοι επαίνεσαν τα πιο σημαντικά χαρακτηριστικά του: σωστός χρωματισμός, ακριβής αναπαράσταση των φιγούρων και τέλεια σύνθεση.  

πηγή: https://www.museodelprado.es, www.wikipedia.org