Maison de retraite: Η κωμωδία που μας κάνει να αγαπήσουμε ξανά τους ηλικιωμένους

 Μια κωμωδία που  αρχίζει με φασαρία και θυμό, αλλά καταλήγει να μιλά για τη βαθιά ανάγκη μας να ανήκουμε κάπου, ακόμη κι όταν δεν το παραδεχόμαστε. Στον μικρό κόσμο ενός οίκου ευγηρίας, που ο χρόνος κυλά αλλιώς, ένας νεαρός που δεν αντέχει τίποτα και κανέναν συναντά ανθρώπους που έχουν ζήσει τα πάντα. Και μέσα από τις συγκρούσεις, τα γέλια και τις αδέξιες προσπάθειες να συνεννοηθούν, γεννιέται κάτι απλό και πολύτιμο: η αναγνώριση ότι η τρίτη ηλικία δεν είναι περιθώριο, αλλά μια ολόκληρη ζωή που συνεχίζει να ζητά σύνδεση, τρυφερότητα και χώρο.

Η περίληψη

Η ταινία Maison de retraite του Thomas Gilou αφηγείται την ιστορία του Μιλάν Ρουσό, ενός νεαρού άνδρα με προβλήματα διαχείρισης θυμού, ο οποίος για να αποφύγει τη φυλακή καταδικάζεται σε κοινωνική εργασία σε έναν οίκο ευγηρίας. Η σύγκρουσή του με τους ηλικιωμένους κατοίκους είναι άμεση και εκρηκτική, που ο ήρωας παρουσιάζεται ως «νεαρός καταδικασμένος που αναγκάζεται να εργαστεί σε γηροκομείο». Η σκηνοθεσία δίνει έμφαση στις αντιδράσεις του, που συχνά οδηγούν σε κωμικοτραγικές καταστάσεις, αποκαλύπτοντας όμως σταδιακά την ευαλωτότητα και την ανάγκη του για σύνδεση.

Η τρίτη ηλικία χωρίς φίλτρα και προκαταλήψεις

Η ταινία, ισορροπεί ανάμεσα στο χιούμορ και τη συγκίνηση, παρουσιάζοντας τους ηλικιωμένους όχι ως καρικατούρες αλλά ως ανθρώπους με ιστορίες, επιθυμίες και αξιοπρέπεια. Η αρχική δυσανεξία του Μιλάν μετατρέπεται σε μια απρόσμενη σχέση εμπιστοσύνης με μια ομάδα επτά ηλικιωμένων, οι οποίοι του μαθαίνουν –ο καθένας με τον δικό του τρόπο– μια διαφορετική οπτική για τη ζωή. Η ταινία σχολιάζει με ευαισθησία την κοινωνική προκατάληψη απέναντι στη γήρανση, δείχνοντας ότι η τρίτη ηλικία δεν είναι περιθώριο αλλά εμπειρία.

Ο Gérard Depardieu σε μια από τις πιο ανθρώπινες ερμηνείες του

Ιδιαίτερη μνεία αξίζει ο Gérard Depardieu, ο οποίος υποδύεται τον Λίνο, έναν πρώην μποξέρ με σκληρό εξωτερικό αλλά τρυφερή καρδιά.  Ο χαρακτήρας του λειτουργεί ως «ηγέτης της ομάδας των ηλικιωμένων που δεν κάνει εύκολη τη ζωή του νεοφερμένου», όμως η σχέση τους εξελίσσεται σε έναν άξονα βαθιάς συγκίνησης. Η ερμηνεία του Depardieu προσδίδει βάθος και ανθρωπιά, αποφεύγοντας τον μελοδραματισμό και κρατώντας την ταινία γειωμένη.

Μια κωμωδία που μιλά για τη φροντίδα, την αξιοπρέπεια και τη συντροφικότητα

Η Maison de retraite  πραγματεύεται  μια ιστορία για το πώς η συνύπαρξη με τους ηλικιωμένους μπορεί να γίνει καθρέφτης της δικής μας ανωριμότητας και ταυτόχρονα πηγή σοφίας. η  ταινία  προσφέρει ζεστασιά και ενσυναίσθηση, υπενθυμίζοντας  ότι η ζωή δεν τελειώνει στα γηρατειά.

Grandma Moses ξανασυστήνεται: Η Αμερική ανακαλύπτει ξανά τη γιαγιά της τέχνης

 

Η Anna Mary Robertson Moses, η αυτοδίδακτη ζωγράφος που έγινε παγκόσμιο σύμβολο ως Grandma Moses, βρίσκεται στο επίκεντρο μιας μεγάλης αναδρομικής έκθεσης στο Smithsonian American Art Museum στην Ουάσινγκτον. Η έκθεση, με τίτλο Grandma Moses: A Good Day’s Work, επιχειρεί να ανατρέψει δεκαετίες υποτίμησης και να επανατοποθετήσει την καλλιτέχνιδα στο υψηλότερο επίπεδο της αμερικανικής τέχνης.

Μια αυτοδίδακτη ζωγράφος που ξεκίνησε στα 70 της

Η Moses άρχισε να ζωγραφίζει στα τέλη της δεκαετίας των 70, όταν η αρθρίτιδα την ανάγκασε να εγκαταλείψει το κέντημα. Μέσα σε λίγα χρόνια εξελίχθηκε σε φαινόμενο της αμερικανικής κουλτούρας, με έργα που απεικονίζουν την αγροτική ζωή, τις εποχές, τις γιορτές και τις καθημερινές εργασίες της αμερικανικής υπαίθρου. Παρά τη λαϊκή και εμπορική επιτυχία της, η κριτική συχνά την αντιμετώπιζε ως «ναΐφ» φαινόμενο και όχι ως σοβαρή καλλιτεχνική φωνή.

Από λαϊκό φαινόμενο σε σοβαρή καλλιτεχνική φωνή

Η νέα έκθεση στο Smithsonian επιχειρεί να αλλάξει αυτή την οπτική. Σύμφωνα με διεθνή δημοσιεύματα, όπως το Smithsonian Magazine και το Kallir Research Institute, η Moses υπήρξε μια μεθοδική, παρατηρητική καλλιτέχνιδα που κατέγραψε με ακρίβεια και ευαισθησία την κοινωνική πραγματικότητα της εποχής της. Η έκθεση παρουσιάζει σχεδόν 90 έργα, αποκαλύπτοντας τη σύνθετη δομή, την κινηματογραφική αίσθηση και την αφηγηματική δύναμη που χαρακτηρίζουν τη δουλειά της.

Τα 33 έργα του Smithsonian και μια νέα ανάγνωση της Αμερικής του 20ού αιώνα

Το Smithsonian American Art Museum έχει αποκτήσει τα τελευταία χρόνια 33 έργα της Moses, τα οποία εκτίθενται για πρώτη φορά στο σύνολό τους. Ανάμεσά τους βρίσκεται και ο πίνακας A Country Wedding (1951), λάδι σε ξύλο, από τη συλλογή του Bennington Museum. Η έκθεση αναδεικνύει πώς η Moses, χωρίς ακαδημαϊκή εκπαίδευση, κατάφερε να δημιουργήσει ένα εικαστικό σύμπαν που συνδυάζει την απλότητα με την αφηγηματική ακρίβεια.

Ένα εικαστικό σύμπαν που μιλάει σε νέες γενιές

Η αναδρομή φιλοδοξεί να συστήσει τη Moses σε ένα νέο κοινό, παρουσιάζοντας την όχι μόνο ως λαϊκή ζωγράφο, αλλά ως μια καλλιτέχνιδα που κατέγραψε την αμερικανική εμπειρία με τρόπο διαχρονικό. Η έκθεση Grandma Moses: A Good Day’s Work θα διαρκέσει έως τις 12 Ιουλίου 2026, προσκαλώντας τους επισκέπτες να ανακαλύψουν ξανά μια από τις πιο αγαπημένες και παρεξηγημένες μορφές της αμερικανικής τέχνης.

Το «Έγκλημα στο Ντράφι» επιστρέφει και η σκηνοθέτης Πηγή Μπουκουβάλα μας προτετοιμάζει για εκπλήξεις

Σαν να ανοίγει ξανά μια πόρτα σε σπίτι απομονωμένο, βυθισμένο στη νυχτερινή σιωπή του Ντραφίου. Ένα κάλεσμα δεν θα βγει σε καλό...Μια κωμωδία με νταρκ ατμόσφαιρα υπόσχεται μια αξέχαστη θεατρική εμπειρία.

Της Μαρίας Αλιμπέρτη

Η ομάδα Let’s Act επιστρέφει εκεί που όλα άρχισαν. Με το νέο χρόνο, την Κυριακή 11 Ιανουαρίου, ο Τεχνοχώρος Φάμπρικα υποδέχεται την πρεμιέρα της μαύρης κωμωδίας μυστηρίου «Έγκλημα στο Ντράφι», για περιορισμένο αριθμό παραστάσεων. Μια ιστορία που μυρίζει μυστήριο, παρεξηγήσεις και γέλιο, έτοιμη να παρασύρει ξανά το κοινό σε μια νύχτα που τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται.

Για την επιτυχημένη μαύρη κωμωδία «Έγκλημα στο Ντράφι», μας μιλά η σκηνοθέτης του έργου και ηθοποιός Πηγή Μπουκουβάλα. Η παράσταση προσεγγίζει με ανάλαφρο χιούμορ και θεατρική ζωντάνια τη φόρμα του κλασικού θρίλερ, προσφέροντας σασπένς, ανατροπές και αβίαστο γέλιο.

Στο επίκεντρο βρίσκεται ο Θάνος Πάλλης, ο οποίος καλεί για δείπνο στο απομονωμένο του σπίτι στο Ντράφι τον Μάνο Στάικο, μια νέα γνωριμία που προκαλεί έντονες αντιρρήσεις στη σύζυγό του, Μαργαρίτα. Οι φόβοι της θα επιβεβαιωθούν, αλλά με τρόπους που κανείς δεν περιμένει. Στη μοιραία βραδιά μπλέκονται η φίλη του ζευγαριού και ατάλαντη ηθοποιός Τζίνα Κουφάτου, καθώς και η εκκεντρική πνευματίστρια από το Τέξας, Σάμι Γκαν, της οποίας οι προβλέψεις περιπλέκουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση. Η εμφάνιση της δίδυμης αδερφής της Μαργαρίτας, της Ρόζας, οδηγεί τις εξελίξεις σε ξέφρενη πορεία, μέχρι που στο τέλος… λιγότεροι από τους μισούς θα παραμείνουν ζωντανοί, αλλά όσοι τα καταφέρουν θα έχουν περάσει υπέροχα.

Η σκηνοθέτης μας εξηγεί γιατί η παράσταση εξακολοθεί να μας αφορά:

Ποια ειναι η ανάγκη που σας κάνει να το έργο  επαναφέρετε στη σκηνή;

«Ήταν ένα έργο που είχε παιχτεί πριν αρκετά χρόνια, για δύο συνεχόμενες σεζόν, και είχε πάει υπέροχα. Ο κόσμος πραγματικά γελούσε, μας στήριξε και δημιούργησε μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα γύρω από την παράσταση. Ήμασταν μια μικρή ομάδα που, όμως, καταφέραμε να κάνουμε μια μεγάλη επιτυχία· άνθρωποι που δεν γνωρίζαμε καν μάς σταματούσαν και μιλούσαν για το έργο σχεδόν παντού.

Την αφορμή για να το ξαναφέρουμε στη σκηνή μας την έδωσε η δασκάλα μας, η Έφη Μουρίκη. Της ζητήσαμε τη γνώμη της για ένα νέο έργο και μας είπε πολύ απλά: “Αφού πήγε τόσο καλά, ήσασταν sold out… γιατί όχι πάλι;” Έτσι ξαναγεννήθηκε η ιδέα — με αγάπη, ενθουσιασμό και την επιθυμία να μοιραστούμε ξανά αυτή τη χαρά με το κοινό.»

Η παράσταση συνομιλεί με την σημερινή πραγματικότητα;

«Φυσικά και συνομιλεί με τη σημερινή πραγματικότητα. Στο έργο βλέπουμε ανθρώπους που είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για τα χρήματα… Πόσο πιο επίκαιρο μπορεί να γίνει αυτό; Η ιστορία, μέσα από το χιούμορ της, σχολιάζει μια στάση ζωής που συναντάμε συνεχώς γύρω μας, γι’ αυτό και το κοινό ταυτίζεται τόσο εύκολα.»

  Τι νέο θα προσφέρει στον θεατή που θα θελει να την ξαναδεί;

«Η ιστορία φυσικά παραμένει η ίδια — αυτό δεν αλλάζει. Όμως, το νέο ανέβασμα έχει αρκετές φρέσκες πινελιές: έχει αλλάξει το καστ, έχουν προστεθεί νέες σκηνές και έχουμε κάνει ορισμένες σκηνοθετικές αλλαγές που δίνουν μια διαφορετική δυναμική. Είναι το ίδιο αγαπημένο έργο, αλλά ανανεωμένο, με έξτρα εικόνες και λίγο πιο “νταρκ” ατμόσφαιρα… όπως μου αρέσει.»

  

Καλή σας  θεατρική απόλαυση λοιπόν!

Παίζουν οι: 

Μαριλένα Κεκάτου

Μαρίνα Μπαλινάκου

Πηγή Μπουκουβάλα

Δημήτρης Ξυπνητός

Πάνος Τσαλιγόπουλος

Δημόσιες σχέσεις – Διεύθυνση παραγωγής: Δώρα Πάτσο

Βοηθός Σκηνοθέτη: Μαριλένα Κεκάτου 

Μουσική & ηχητικά εφέ: Πέτρος Καρράς 

Σκηνικά: Νάγια Θεοδωροπούλου

Επιμέλεια μακιγιάζ: Δώρα Πάτσο 

Φωτογραφίες: Γιώργος Σαργιαννίδης

Χώρος: Τεχνοχώρος Φάμπρικα

Μεγάλου Αλεξάνδρου 125 & Ευρυμέδοντος, Κεραμεικός, Αθήνα (Μετρό: Στάση Κεραμεικός) 

Πρεμιέρα: Κυριακή 11 Ιανουαρίου 2026  

Ημέρες και ώρες παραστάσεων: Κυριακές στις 18:30   

Διάρκεια: 90’

Εισιτήρια: 17 Ευρώ και 14 Ευρώ (μειωμένο για φοιτητές και ανέργους)

Ειδικές τιμές εισιτηρίων για συλλόγους και γκρουπ  

Κρατήσεις: 6944677384

Σελίδα ομάδας:  https://www.facebook.com/Lets-Act-827017867356400/

Εικαστικές Συναντήσεις στη Γκαλερί Άλμα εγκαινιάζουν τον εορταστικό χειμώνα

Μια έκθεση υψηλής αισθητικής και ιστορικής σημασίας παρουσιάζει φέτος η Γκαλερί Άλμα, εγκαινιάζοντας την Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου, από τις 19.00 έως τις 22.00, ένα πολυφωνικό εικαστικό σύμπαν που ενώνει γενιές, υλικά και καλλιτεχνικές γλώσσες. Η έκθεση Εικαστικές Συναντήσεις, που θα διαρκέσει έως τις 24 Ιανουαρίου 2026, συγκεντρώνει σημαντικούς δημιουργούς της μεταπολεμικής και σύγχρονης ελληνικής τέχνης, πλαισιωμένους από δύο ανερχόμενες παρουσίες που εμπλουτίζουν τον διάλογο με νέα δυναμική.

Η Γκαλερί Άλμα παρουσιάζει μια επιμελημένη συνύπαρξη ζωγραφικής και γλυπτικής, αναδεικνύοντας επτά κορυφαίους καλλιτέχνες που έχουν καθορίσει την πορεία της ελληνικής τέχνης τις τελευταίες δεκαετίες, αλλά και δύο νεότερους δημιουργούς που συνεχίζουν να διευρύνουν τα όρια της σύγχρονης εικαστικής έκφρασης. Στην έκθεση περιλαμβάνονται έργα ζωγραφικής των Πέπης Σβορώνου, Νίκου Χουλιαρά, Χρόνη Μπότσογλου, Γιώργου Μήλιου και Μιχάλη Μανουσάκη, καθώς και γλυπτά των Γιώργου Χουλιαρά, Ανδρέα Αραπάκη και Στέφανου Σουβατζόγλου. Παράλληλα, παρουσιάζονται τα ιδιαίτερα έργα της Βούλας Γουνελά, που κινούνται ανάμεσα στην πλαστική και την κεραμική, ενισχύοντας την πολυμορφία του εκθεσιακού συνόλου.

Η επιλογή των έργων αντανακλά το όραμα και την αφοσίωση της ομάδας της Άλμα, που επί σειρά ετών εργάζεται για την ανάδειξη της γκαλερί ως ενεργού φορέα πολιτισμού.

Εθνικό Ιστορικό Μουσείο: Ένα γούρι εμπνευσμένο από το σχέδιο της Φρουράς του Μεσολογγίου

Το Γούρι του 2026 αποδίδει λεπτομέρεια από το ιστορικό σχέδιο της Φρουράς της πόλης, έργο του μηχανικού και οχυρωματοποιού Μιχαήλ Κοκκίνη, που φιλοτεχνήθηκε στο Μεσολόγγι στις 27 Δεκεμβρίου 1825. Το πρωτότυπο φυλάσσεται στο Αρχείο Ιστορικών Εγγράφων της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος.

Το σχέδιο περιλαμβάνει το τείχος, τις ντάπιες και τις ονομασίες τους, καθώς και προβλέψεις για την ενίσχυση τριών προμαχώνων. Ο Κοκκίνης, με καταγωγή από τη Χίο, είχε αναλάβει από το 1823 την ανακατασκευή της οχύρωσης της πόλης, ενώ με την έναρξη της δεύτερης πολιορκίας επιμελήθηκε τις κρίσιμες επισκευές και επεκτάσεις του τείχους.

Το κόσμημα – γούρι και οι διαθέσιμες εκδοχές

Το Γούρι του 2026, σχεδιασμένο από τη Μαρία Λιώνη, έχει διαστάσεις τρία επί τρία εκατοστά και φοριέται ως κόσμημα λαιμού. Κυκλοφορεί σε τρεις εκδοχές: ασήμι, ασήμι επιχρυσωμένο και ασήμι με επιχρυσωμένες λεπτομέρειες. Είναι διαθέσιμο στο Πωλητήριο του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου και στο ηλεκτρονικό κατάστημα του Μουσείου.

Εορταστικές προτάσεις δώρων από το Πωλητήριο του Μουσείου

Παράλληλα με το συλλεκτικό γούρι, το Πωλητήριο διαθέτει πλούσια σειρά χριστουγεννιάτικων συνθέσεων και δώρων για όλες τις ηλικίες, εμπνευσμένων από τις συλλογές και τα τεκμήρια του Μουσείου, προσφέροντας επιλογές που συνδυάζουν ιστορία, αισθητική και πολιτιστική αξία.