Τετάρτη 13 Μαρτίου 2024

To Μουσείο Boijmans Van Beuningen δεν αποχωρίστηκε έργο του van Gogh- Η σημασία του έργου




 Το Μουσείο Boijmans Van Beuningen ανακοίνωσε ότι απέκτησε το έργο Still Life with Potatoes, έργο της περιόδου 1886-87 του Vincent van Gogh. Ο πίνακας παρουσιάστηκε στις 11 Μαρτίου 2024 στο Depot Boijmans Van Beuningen στο Ρότερνταμ.

 


Ο πίνακας ήταν δανεισμένος στο Μουσείο Boijmans Van Beuningen για περισσότερα από σαράντα χρόνια. Ο κίνδυνος με έναν μακροχρόνιο δανεισμό - ειδικά με ένα τόσο μεγάλο όνομα όπως ο Βίνσεντ βαν Γκογκ - είναι ότι ο ιδιοκτήτης θα ζητήσει την επιστροφή του ή θα τον πουλήσει, ενδεχομένως στο εξωτερικό. Η αγορά αυτή εξασφαλίζει ότι ο εν λόγω πίνακας του Βαν Γκογκ θα διατηρηθεί για την Εθνική Συλλογή Τέχνης. Αυτή η αγορά δεν θα είχε καταστεί δυνατή χωρίς τη γενναιόδωρη υποστήριξη της Ένωσης Rembrandt, του Ταμείου Mondriaan, του VriendenLoterij, του Bruynzeel και ιδιωτών δωρητών και κληροδοτημάτων. Το μουσείο τους ευχαριστεί όλους για την καθοριστική υποστήριξή τους.


"
Η συλλογή μας περιλαμβάνει τώρα επτά πίνακες του Βίνσεντ βαν Γκογκ. Οι "Πατάτες" αποτελούν κομβικό σημείο στην εξέλιξή του: από τους σκοτεινούς πίνακες του Brabant στα υπέροχα πολύχρωμα έργα που ζωγράφισε στη Γαλλία" επεσήμανε  η διευθύντρια του Μουσείου Boijmans Van Beuningen Ina Klaassen. 







Συγκεκριμένα, ο Βίνσεντ βαν Γκογκ ζωγράφισε τη Νεκρή φύση με πατάτες στο Παρίσι, αφού σπούδασε για σύντομο χρονικό διάστημα στην Ακαδημία Καλών Τεχνών της Αμβέρσας το 1885. Ενώ οι πίνακές του στη γενέτειρά του Brabant, όπως το πιο γνωστό έργο  οι Πατατοφάγοι είχαν μια σκοτεινή, περιορισμένη παλέτα. Στη Γαλλία εμπνεύστηκε να δημιουργήσει έργα με έντονα χρώματα.

 


Η σημασία του έργου

Η νεκρή φύση με πατάτες είναι ένα κομβικό έργο σε αυτή τη μετάβαση. Είναι λιγότερο μελαγχολικό σε σχέση με τα ολλανδικά έργα του και πολύ εκφραστικό. Ο καλλιτέχνης έγραψε στον αδελφό του Theo σχετικά με τη ζωγραφική και την απεικόνιση των πατατών. Ο Βαν Γκογκ έλεγε ότι ήθελε να απεικονίσει τις πατάτες με τέτοιο τρόπο ώστε να φαίνονται όπως είναι στην πραγματική ζωή. Ήθελε να δώσει την εντύπωση ότι θα μπορούσατε να τις πετάξετε.


 


"Το vereniging Rembrandt βοηθά τα μουσεία να αγοράζουν σπουδαία έργα τέχνης ώστε να μπορούν να τα δουν όλοι. Αυτή η ιδιαίτερη νεκρή φύση του Βίνσεντ Βαν Γκογκ είναι ένα από αυτά τα σπουδαία έργα. Όταν προέκυψε η ευκαιρία να αγοράσει αυτόν τον πίνακα, το μουσείο ζήτησε από το Vereniging Rembrandt γενναιόδωρη υποστήριξη, την οποία μπόρεσε να δώσει χάρη στη συμμετοχή των περίπου 17.500 μελών του"  ο διευθυντής Vereniging Rembrandt 
 Geert-Jan Janse.

 

 Πηγή : artdaily.com

Τρίτη 12 Μαρτίου 2024

΄Εκθεση της Σοφίας Φωτιάδου, όταν η Τέχνη σε βγάζει out of the box




 Σ' έναν υπερρεαλιστικό κόσμο που θα ζήλευε ο Dali  και το κίνημα των σουρεαλιστών μας καλεί να καταδυθούμε  η Σοφία Φωτιάδου  στην έκθεση out of box_fearless στη Santi Gallery. Πραγματικά ως θεατής της έκθεσης ένιωσα να απαλλάσσομαι από τη νοοτροπία της  ορθολογικής σκέψης  και να αναστοχάζομαι έξω από το πλαίσιο.


 






Της Μαρίας Αλιμπέρτη




Ακέφαλα  σώματα αποκτούν «φωνή» , μέσα από ένα βλέμμα.  Ένα μάτι ή καλύτερα με τη κόρη του ματιού οι ήρωες της κ. Φωτιάδου μοιράζονται συναισθήματα, παρά το γεγονός ότι δεν υπάρχει πρόσωπο και χαρακτηριστικά, οι ιδιαίτερες μορφές  «κραυγάζουν» την εσωτερικότητα. Τα σώματα είναι ιδιαίτερα επιμελημένα, φορούν κουστούμια με έντονα εντυπωσιακά χρώματα που παραπέμπουν στη μπουρζουαζία μιας άλλης εποχής θυμίζουν πορτραίτα του Λουδοβίκο ΙΕ’ που φιλοτέχνησε  o Louis- Michel Van Loo.




Κάτω από αυτή την επίφαση της επιτηδευμένης  κομψότητας ένιωσα ότι προβάλλονται καλά κρυμμένα μυστικά τα οποία όμως προσδίδονται με το βλέμμα. Το συναίσθημα ξεχειλίζει και στα έργα της κ. Φωτιάδου επιβεβαιώνεται η ρήση ότι τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Οι μορφές μοιάζουν ιδιόρρυθμές.

Το ενδιαφέρον είναι πως η κ. Φωτιάδου δεν επέλεξε να κάνει παρωδία κάποιων κλασσικών έργων σχολιάζοντας τον σύγχρονο καθωσπρεπισμό που άφησε τα σαλόνια των εύπορων και εισήλθε στην δική μας ζωή ψηφιακά με έναν άλλο «καθωσπρεπισμό» αυτών των social media που μας επιβάλουν νέα στερεότυπα.  


Σκέφτομαι ότι οι αφηρημένες μορφές παρά την αναχρονιστική αμφίεση  μοιάζουν τόσο σύγχρονες μέσα στην κοινωνία του δήθεν, της επιτηδευμένης  εμφάνισης και  της στυλιζαρισμένης πόζας. Κάποιες από αυτές μοιάζουν να εξαϋλώνονται σαν να χάνουν τον εαυτό τους και άλλες μου έφεραν συνειρμούς από βενετσιάνικο καρναβάλι. Άλλες μου θύμισαν από ντάμες από τραπουλόχαρτα  και με κάναν να νιώσω ότι βυθίστηκα σε όνειρο όπως η Αλίκη στην χώρα των θαυμάτων ! Μπορεί κάποιες να έμοιαζαν  πιο φοβικές αλλά μου θύμισαν «σκιές» του ασυνείδητου που θα πρέπει να δεχθούμε ως διτότητα του ying-yang . Ωστόσο νιώθω μια τρυφερότητα και απόλαυσα το αισθητικό αποτέλεσμα των έργων της κ. Φωτιαδου, θαυμάζοντας την λυρική αποτύπωση.


fearless

 

Ενθουσιασμό μου προκάλεσε και η δεύτερη σειρά έργων με πρωταγωνίστρια τη γυναικεία μορφή, όχι  όμως με την έννοια της καλλονής ή της μούσας, αλλά της οντότητας με υπαρξιακές αγωνίες. Εντυπωσιάστηκα από την ομορφιά αυτών των μορφών παρά το γεγονός ότι έχουν αποδοθεί στον καμβά χωρίς μαλλιά, γυναικείο φετίχ και σύμβολο δύναμης. Η γυναίκα δεν είναι μόνο η εξωτερική της εικόνα, αυτό εισέπραξα παρατηρώντας τα έργα της.

 Οι Γυναίκες της Σοφίας Φωτιάδου κυριαρχούν στο σύμπαν, ξεδιπλώνουν τα συναισθήματα, δεν ντρέπονται να δακρύσουν και να αποδεχθούν καλό και κακό τους εαυτό. Δείχνουν ισορροπημένες μεταξύ  μυαλού και ψυχής, ενώ στέκουν αγέρωχες απέναντι στον θεατή.

Η γυναικεία μορφή δείχνει εναρμονισμένη με τη φύση, τα ζώα, τις πεταλούδες ακόμη και τα ερπετά. Η γυναίκα αυτή πρεσβεύει αξίες, δεν είναι εξιδανικευμένη, δεν χρειάζεται φίλτρα, γιατί διατηρεί την αυθεντικότητά της. Εικάζω ότι η καλλιτέχνης επέλεξε να συνοδεύουν την γυναίκα  πλάσματα όπως τα παγώνια, σύμβολα τύχης και ευημερίας αλλά και πνευματικότητας.

 

Τρίτη 5 Μαρτίου 2024

“We adore museums” και το γιορτάζουμε : 4 χρόνια για το δυναμικό πολιτιστικό δίκτυο



 Με αφορμή τη συμπλήρωση του 4ου έτους από τη δημιουργία της πολιτιστικής ομάδας “We Adore Museums”, πραγματοποιήθηκε στις 22 Φεβρουαρίου 2024, η κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της ομάδας στον «Ελληνικό Κόσμο». Η εκδήλωση έγινε σε εορταστική ατμόσφαιρα και είχε μεγάλη συμμετοχή μελών και φίλων, και το “We adore museums” κλήρωσε 22 πολιτιστικά δώρα αξίας 1.500 ευρώ, τα οποία ήταν προσφορές καλλιτεχνών και συνεργαζόμενων μουσείων από όλη την Ελλάδα.



Πρώτα τον λόγο πήρε η δημιουργός και διευθύντρια της ομάδας, κα Αριάδνη Παπαϊωάννου, η οποία καλωσόρισε όλα τα μέλη και παρουσίασε όλες τις δράσεις που τρέχουν αλλά και τα μελλοντικά σχέδια του “We adore museums”. Έλαβαν το λόγο επίσης όλοι οι συνεργάτες της ομάδας αλλά και πολλά μέλη και φιλοξενούμενοι και άνοιξε ένας διάλογος για το μέλλον του πολιτισμού στη χώρα μας, κάτι για το οποίο η ομάδα σκέφτεται να διοργανώσει μια ημερίδα προσεχώς. Παραβρέθηκαν πολλοί και σημαντικοί άνθρωποι του πολιτισμού, ανάμεσα τους ο γλύπτης Θ. Παπαγιάννης, ο εκπρόσωπος των φίλων του Μουσείου Μπενάκη Γ. Κλαυδιανός, ο γνωστός δημοσιογράφος και συγγραφέας Κ. Λασκαράτος, όπως και πολλοί μουσειολόγοι και συνεργάτες της ομάδας από Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα και Πάτρα. Με 22.500 μέλη, το “We Adore Museums” αναπτύσσεται σε ένα δυναμικό πολιτιστικό δίκτυο, έχοντας ήδη πραγματοποιήσει ξεναγήσεις και πλούσιες μουσειακές δράσεις σε όλη την Ελλάδα. Οργανώνει και πραγματοποιεί εκδηλώσεις που αποσκοπούν στην προώθηση του πολιτισμού, και εξελίσσεται σε ένα από τα κορυφαία πολιτιστικά δίκτυα της χώρας, διεκδικώντας επάξια τη θέση του στα διαμόρφωση του πολιτιστικού τοπίου τηςΕλλάδας .

Θερμές ευχαριστίες αξίζουν στον «Ελληνικό Κόσμο» και ιδιαιτέρως στον διευθύνοντα σύμβουλό του κ. Εφραίμογλου για την αφιλοκερδή παραχώρηση των χώρων του Ιδρύματος και για την υποδειγματική φιλοξενία της εκδήλωσης μας.

 

Δευτέρα 4 Μαρτίου 2024

Ο Μarchel Duchamp στο Κολωνάκι, μια έκθεση για τον άνθρωπο που άνοιξε τους ορίζοντες της Τέχνης

  


 

 


 

Ποιο έργο έφτιαχνε ο Marchel Duchamp την ημέρα  που πέθανε;  Πως μια βαλίτσα μπορεί να χωρέσει μια σημαντική καλλιτεχνική πορεία ; Τι ήταν το  περιβόητο πράσινο κουτί;

 Πολλά ερωτήματα απαντήθηκαν με την έκθεση Re (a)Duchamp στη Elefteria Tseliou Gallery για τον σπουδαίο καλλιτέχνη στην ελληνική πρωτεύουσα. Ποιος θα περίμενε ότι θα έχει τη δυνατότητα να «συναντήσει» τον άνθρωπο ορόσημο για την σύγχρονη ιστορία Τέχνης δια των έργων του σε μια γκαλερί στο Κολωνάκι; Κι όμως είναι αλήθεια χάρη στον κύριο Κύριλλο Σαρρή  και την γκαλερίστα Ελευθερία Τσέλιου μπορούμε να καταδυθούμε στο σύμπαν του μεγάλου καλλιτέχνη και να κατανοήσουμε την σημαντικότητά του. Τα έργα που παρουσιάζονται προέρχονται από ιδιωτικές συλλογές και ιδρύματα από την Ευρώπη και την Αμερική.

                                                    της Μαρίας Αλιμπέρτη




Χωρίς υπερβολή, η έκθεση είναι αξιοσημείωτη γιατί αφενός δεν πρόκειται για κάποια τυχαία προσωπικότητα αλλά για έναν καλλιτέχνη με ρηξικέλευθο σκεπτικό και  τεράστια συμβολή στη Σύγχρονη Τέχνη και αφετέρου σημαντικό υλικό από την παραγωγή του μπορούμε να θαυμάσουμε να σταθεί «σπόρος» για αναστοχασμό. Ήταν μια από τις δυο πιο σημαντικές προσωπικότητες του 20ου αιώνα στη Τέχνη, μαζί με τον Picasso, μας  εξήγησε ο επιμελητής της έκθεσης Κύριλλος Σαρρής  με παθιασμένη φωνή και βλέμμα να σπινθηρίζει από θαυμασμό μιλώντας για τον πρωτοποριακό καλλιτέχνη. Περιγράφοντας την πορεία του καλλιτέχνη, την απόρριψη του από το "συνάφι" των Κυβιστών, την σκανδαλώδη επιτυχία  του στη Νέα Υόρκη, ο επιμελητής μας επισήμανε το καινοτόμο στοιχείο που εισήγαγε ο Marchel Duchamp με το ουρητήριο  δίνοντας έμφαση στην ιδέα με τα ready made. Μια κίνηση που έχε τρομερά φιλοσοφικό ενδιαφέρον, όπως μας διευκρίνισε ο επιμελητής σχολιάζοντας ότι  οι Λατίνοι έλεγαν για την Ζωγραφική και εν γένει τη Τέχνη ότι συντίθεται από την ιδέα, την άσκηση τη τριβή  και την τυχαιότητα, αλλά ο Marchel Duchamp  κράτησε την ιδέα και την τυχαιότητα. Σε διάλεξη που είχε παραθέσει, άλλωστε είχε πάρει θέση στην οποία σημείωνε ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του καθ’αυτόν δημιουργό που επιθυμεί να επιβάλλει την αισθητική του άποψη αλλά επιχείρησε να εμπλέξει τον άλλο άνθρωπο νοητικά , ο οποίος ξαναπροβάλει με τον νοητικό μηχανισμό την ιδέα του ερεθίσματος- αντικειμένου.

 

 


Παρακολουθώντας  σαγηνευμένη τα χείλη του κ. Κύριλλου να μλούν για τον μεγάλο καλλιτέχννη συγκράτησα την αγάπη του Marchel Duchamp  για την κίνηση και την συνδύασα με το έργο του με την ρόδα ποδηλάτου αλλά και  την  μανία του να κρατάει σημειώσεις για τα έργα του  τα οποία τα κατέθετε στο opus magnus του, γνωστό ως «μεγάλο γυαλί» ή  « Η Νύφη ξεγυμνωμένη ακόμη και από τους Μνηστήρες της» ένα νοητικό έργο όπως θα μας εκμυστηρευτεί ο κ. Σαρρής που μοιάζει σαν συσκευή χρήσης η οποία μας επιτρέπει να διαβάσουμε γι’ αυτή την ιδιαίτερη «ερωτοτροπία». 


Πολλά είναι τα ενδιαφέροντα εκθέματα που αξίζει να δείτε  και  εσείς  από κοντά και να θαυμάσετε για παράδειγμα την σύλληψη του καλλιτέχνη που αναγκάζεται να ξεριζωθεί και να χωρέσει σε μια «βαλίτσα» τα έργα που έχει παράξει αλλά και να θαυμάσετε το πρωτοποριακό μυαλό του στο έργο που δημιούργησε τη τελευταία ημέρα της ζωής του. Φυσικά θα είστε τυχερή ένα συναντήσετε τον κ. Κύριλλο και μοιραστεί το πάθος του μαζί σας αφού έχει μελετήσει τον Duchamp για 50 χρόνια και πλέον δηλώνει ευτυχής που του έδωσε τη  ευκαιρία η κ. Τσέλιου  να υλοποιήσει το όνειρό του  να πραγματοποιήσει μια μουσειακή έκθεση σε έναν χώρο Τέχνης.


Το ίδιο πάθος  καταλαβαίνεις ότι μοιράζεται και η φιλόξενη οικοδέσποινα της γκαλερί κ. Τσέλιου όπως φαίνεται από όσα που μοιράζεται με τους επισκέπτες της έκθεσης. Προσφέροντας πληροφορίες  στους επισκέπτες τόνισε ότι τα μεγαλα ερωτήματα  που έθεσε ο καλλιτέχνης γύρω από τη Τέχνη  μας απασχολούν  ακόμη και τώρα , παραμένουν επίκαιρα  και η συμβολή του ήταν καθοριστική για το πώς βλέπουμε σήμερα ένα έργο τέχνης.

 

 Έως 30 Μαρτίου.

Ηρακλείτου 3, Κολωνάκι.

Παράλληλα με την έκθεση στη γκαλερί, θα κυκλοφορήσει το βιβλίο του Κύριλλου Σαρρή ‘Marcel Duchamp (28.7.1887 – 2.10.1968)’ από τις εκδόσεις Άγρα και την Eleftheria Tseliou Gallery.


 

Σάββατο 2 Μαρτίου 2024

Ο David Webber θα γοητεύσει και το Ναύπλιο




Έντονο χρώμα, στοιχεία της φύσης και μοτίβα λαϊκά...Ένας αυτοδίδακτος λαϊκός καλλιτέχνης και πολιτογραφημένος Έλληνα, που ζει και εργάζεται στις Σπέτσες κατακτά το Ναύπλιο. Ο David Webber θα εκθέσει έργα του στο FOUGARO ARTCENTER στο Ναύπλιο υποδέχεται στην Αίθουσα Blue2.







 Η έκθεση περιλαμβάνει ζωγραφική σε καμβά και ξύλο, καθώς και αντικείμενα και κατασκευές με το χαρακτηριστικό ιδίωμα του καλλιτέχνη. Τα λαϊκά στοιχεία της Τέχνης του συνυπάρχουν και συνδιαλέγονται με φαντασία και ρυθμό, καθώς συχνά ίπτανται ή χορεύουν σ’ ένα δικό τους σύμπαν.

Βιογραφικό

Γεννημένος στη Βρετανία, ο David Webber ζει στις Σπέτσες από το 1973. Το σπίτι και εργαστήριό του σε ένα παλιό αρχοντικό του νησιού φιλοξενεί τον μοναδικό του κόσμο. Αυτό το πολύβουο και χρωματιστό σύμπαν αποτελείται από βιβλία, περιοδικά, εργαλεία, κουτιά με χρώματα, πινέλα, φωτογραφίες και φωτοτυπίες, υφάσματα, μικροέπιπλα, έργα λαϊκής τέχνης ανακατεμένα με δικά του έργα και κατασκευές, αλλά κυρίως κάθε είδους αντικείμενα που περιμένουν στωικά την ευκαιρία για μια δεύτερη ζωή από τα χέρια του Webber. Σε όποιον βλέπει απλώς ένα παλιό χερούλι, ο David χαμογελά αφοπλιστικά και απαντά με το μότο του «μην κοιτάς τι είναι, αλλά τι μπορεί να γίνει», δείχνοντας ένα σκήπτρο, όπου ένα αντίστοιχο χερούλι είναι το κεφάλι του βασιλιά που φοράει στραβά το στέμμα του.


Ο αυτόφωτος κόσμος του αντικατοπτρίζεται και στα ζωηρά του έργα. Εκεί ζουν αρμονικά ρόδια που ακτινοβολούν χρώμα, δραστήρια ψάρια, άγγελοι με ελληνικές φορεσιές, ζωντανεμένα καράβια, ήρωες της ελληνικής επανάστασης, πυκνές φυλλωσιές και βιαστικά πουλιά. Όλα για τον David Webber έχουν το δικό τους συμβολισμό και ένα νόημα που προέρχεται μεν από την ελληνική παράδοση, αλλά συναντά δημιουργικά το λιτό μεγαλείο της βυζαντινής τέχνης, τις αρχές του κινήματος Arts and Crafts της πατρίδας του και μοτίβα της αρχαίας τέχνης.

DAVID WEBBER

ζωγραφική + κατασκευές

ΕΓΚΑΙΝΙΑ Σάββατο 23 Μαρτίου |  5.30 – 7.30μμ 

Διάρκεια έκθεσης Μάρτιος-Σεπτέμβριος 2024


επιμέλεια

Φλωρίκα Π. Κυριακοπούλου

Αντώνης Ι. Κοντρογιάννης