Open Air Festival με φόντο τον Παρθενώνα!

Παρασκευή βράδυ, με τα νεύρα μου να φλερτάρουν με το ταβάνι καθώς περνάω την πόρτα της εταιρείας όπου εργάζομαι. Μια σκέψη σαν ριπή περνάει από το μυαλό μου, να πάω να περπατήσω, να ξεχαστώ! Η αγαπημένη μου βόλτα στην πόλη αρχίζει καθώς φθάνω στη Μακρυγιάννη και τότε το μυαλό μου καθαρίζει: σήμερα έχει ανοικτή προβολή στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου! Και εκεί που σέρνω το κουφάρι στις πλάκες του πεζόδρομου, σχηματίζεται μια εικόνα μπροστά μου: οι πλατφόρμες μου βγάζουν φτερά, σαν τα σανδάλια του θεού Ερμή... Οι σκέψεις μου δεν είναι και πολύ έξω από το κλίμα καθώς στο κινηματογραφικό πανί αντικρίζω τη θεά Αθηνά ως άλλη Μέριλιν Μορνόε με ιδανικό φόντο στο οπτικό μου

πεδίο τον Παρθενώνα. Δεν υπάρχει άλλο σημείο στη πόλη που το λόγκο του Open Air Festival να ταιριάζει καλύτερα!

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Κόσμος συρρέει, παρέες και ζευγαράκια, μικροί και μεγάλοι. Ευτυχώς υπάρχει και αυτό το αεράκι που επιτίθεται στα μαλλιά, αλλά μετά από τόσο περπάτημα εγώ το εισπράττω για χάδι. Και αυτή η βαβούρα από τους αδημονούντες παρευρισκόμενους μάλλον μελωδία μου μοιάζει καθώς χαζεύω την Ακρόπολη.

 Κάπως έτσι γίνονταν οι προβολές στις γειτονιές και στις πλατείες στο ντεμπούτο του κινηματογράφου, σκέφτομαι χαζεύοντας τον κόσμο. Κάποιοι τουρίστες που έχουν ακόμα τα καπέλα τους μαζί από την απογευματινή τους βόλτα κάθονται μπροστά μου. Πρωτόγνωρη εμπειρία γι' αυτούς, ο υπαίθριος κινηματογράφος μαντεύω. Τι να τους εντυπωσιάζει περισσότερο; Η ανεμελιά μιας υπαίθριας προβολής ή το αφιέρωμα στο Σαίξπηρ στη γειτονιάς των αρχαίων κλασσικών αλλά και του μουσακά, του ούζου κ.ά ;

Μετά από μερικά λεπτά αναμονής, ένας κόμη προβολέας ανάβει. Για τη ταινία "Ερρίκος ο 5ος" (Henry V, 1944) του Λόρενς Ολίβιε και το αφιέρωμα "ο Σαίξπηρ στο Κινηματογράφο" μίλησαν οι διοργανωτές του φεστιβάλ και οι συνδιοργανωτές από το Βρετανικό Συμβούλιο υπενθυμίζοντας το αφιέρωμα με αφορμή την συμπλήρωση 400 χρόνων από τον θάνατό του, αλλά και το πως ο μεγάλος Βρετανός ποιητής παραμένει επίκαιρος και απολαυστικός μέχρι τις μέρες μας! Φυσικά στο γεγονός ότι ο Σαίξπηρ έφθασε μέχρι το κατώφλι μας οφείλεται και στη μεταφορά των έργων του στη μεγάλη οθόνη. 

Ευχάριστη έκπληξη ο χαιρετισμός του Ιαν ΜακΚέλεν, ο οποίος μας διαβεβαίωσε ότι θα ήθελε να είναι μαζί μας για να μοιραστεί τις απόψεις μας για τον Σαίξπηρ και τη ταινία! Φυσικά πιο εντυπωσιακή ήταν η βουτιά στο χρόνο καθώς το σώμα μας βρισκόταν στο πιο όμορφο, ιστορικό και έντονα ενεργειακό σημείο της πόλης, ενώ ο νους μας από τη πρώτη σκηνή ταξίδεψε στο Λονδίνο του Ερρίκου του 5ου!
Το αφιέρωμα συνεχίζεται με την προβολή της ταινίας "Το θέατρο του Αίματος" του Ντάκλας Χίκοξ στο προαύλιο Νομισματικού Μουσείου.