Την διαπλοκή της λεγόμενης Τέταρτης Εξουσίας με την πολιτική, και τους συμβιβασμούς ή τις συγκρούσεις που μπορεί να προκύψουν μεταξύ των δύο, μέσα ακριβώς από την αλληεπίδραση τους, καταδεικνύει η νέα ταινία του Στίβεν Σπίλμπεργκ "The Post".
Εξιστορώντας το γεγονός της αποκάλυψης, από την εφημερίδα Ουάσινγκτον Ποστ, απόρρητων εγγράφων του αμερικανικού Πενταγώνου για τον βρώμικο πόλεμο του Βιετνάμ, η οποία προκάλεσε σάλο στις ΗΠΑ και σ όλο τον
πλανήτη, ο Σπίλμπεργκ μπαίνει στα άδυτα του Τύπου και αναλύει την επιρροή που έχει αυτός στην πολιτική ζωή και στα κέντρα λήψης αποφάσεων κάθε χώρας, πολλώ δε μάλλον μιας υπερδύναμης όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Του Ανδρέα Αναγνωστόπουλου
Μέσα από το φιλμ, παρατηρούμε το δούναι και λαβείν που πάντα ισχύει στις σχέσεις ανάμεσα σ αυτές τις δύο εξουσίες, και το πώς οι περιστασιακοί ή και κάποιες φορές αληθινοί φίλοι, μπορούν να εξελιχθούν σε μεγάλους αντιπάλους που θα ρισκάρουν τα πάντα, προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους.
Η ταινία μας παρουσιάζει την πραγματική ιστορία της Κάθριν Γκράχαμ, πρώτης εκδότριας στην αμερικανική ιστορία, την οποία υποδύεται η πάντα καταπληκτική, σε όποιον ρόλο κι αν ερμηνεύσει, Μέριλ Στριπ.
Με εντυπωσίασε το δίλημμα στο οποίο έρχεται αυτή η δυναμική γυναίκα για το αν θα δημοσιεύσει απόρρητα έγγραφα του αμερικανικού Πενταγώνου, και πώς τελικά παίρνει την τολμηρή απόφαση να το κάνει, ξέροντας ότι ουσιαστικά διακυβεύει τα πάντα: την καριέρα της, την κοινωνική της θέση και την ίδια την επιβίωση της Ποστ, εντύπου που έχει ως κληρονομιά από τον πατέρα της και τον σύζυγό της.
Η Γκράχαμ τολμά και τελικά καταφέρνει να ξεπεράσει όλες τις αντιξοότητες - πολιτικές και οικονομικές - και να καταστήσει την Ουάσινγκτον Ποστ μια από τις κορυφαίες εφημερίδες των ΗΠΑ και του κόσμου ολόκληρου.
Η Ποστ ξεπερνά έτσι την κακή φήμη που την ήθελε ως όργανο των κυβερνήσεων Κένεντι και Τζόνσον στην πολιτικά ταραχώδη για τις ΗΠΑ δεκαετία του 1960.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αρωγός στην όλη προσπάθεια της Γκράχαμ θα σταθεί το διευθυντικό στέλεχος της Ποστ, Μπεν Μπράντλι, τον οποίο ενσαρκώνει με μαεστρία και πηγαίο ταλέντο ο Τομ Χανκς. Αν και προσκολλημένος στην πολιτική δυναστεία των Κένεντι, ο Μπράντλι καταλαβαίνει ότι η πολιτική
των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και τα καταστροφικά αποτελέσματα που αυτή έχει για την ίδια τη χώρα, είναι ένα θέμα που απλά δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς, πολλώ δε μάλλον να μην το δημοσιεύσει και να το αναδείξει.
Παράλληλα, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ο καθημερινός αγώνας και η ένωση σαν μια γροθιά όλου του προσωπικού της εφημερίδας - από τους ρεπόρτερ ως και τον τελευταίο διανομέα - για την επίτευξη του σκοπού: την όσο το δυνατόν καλύτερη και πληρέστερη ενημέρωση των Αμερικανών πολιτών για το τόσο κρίσιμο ζήτημα του πολέμου στο Βιετνάμ.
Γενικότερα, η ταινία αποτελεί μια έξοχη εξιστόρηση της παντοτινής διαπλοκής των πολιτικών και οικονομικών παραγόντων με τα μέσα ενημέρωσης και φανερώνει με ποιον τρόπο αυτή η στενή σχέση επηρεάζει πρόσωπα, καταστάσεις και κοινωνίες ολόκληρες. Έχω την άποψη πως το φιλμ και το ιστορικό γεγονός που πραγματεύεται είναι εν πολλοίς επίκαιρο και για την σημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Εξιστορώντας το γεγονός της αποκάλυψης, από την εφημερίδα Ουάσινγκτον Ποστ, απόρρητων εγγράφων του αμερικανικού Πενταγώνου για τον βρώμικο πόλεμο του Βιετνάμ, η οποία προκάλεσε σάλο στις ΗΠΑ και σ όλο τον
Του Ανδρέα Αναγνωστόπουλου
Μέσα από το φιλμ, παρατηρούμε το δούναι και λαβείν που πάντα ισχύει στις σχέσεις ανάμεσα σ αυτές τις δύο εξουσίες, και το πώς οι περιστασιακοί ή και κάποιες φορές αληθινοί φίλοι, μπορούν να εξελιχθούν σε μεγάλους αντιπάλους που θα ρισκάρουν τα πάντα, προκειμένου να πετύχουν τους σκοπούς τους.
Η ταινία μας παρουσιάζει την πραγματική ιστορία της Κάθριν Γκράχαμ, πρώτης εκδότριας στην αμερικανική ιστορία, την οποία υποδύεται η πάντα καταπληκτική, σε όποιον ρόλο κι αν ερμηνεύσει, Μέριλ Στριπ.
Με εντυπωσίασε το δίλημμα στο οποίο έρχεται αυτή η δυναμική γυναίκα για το αν θα δημοσιεύσει απόρρητα έγγραφα του αμερικανικού Πενταγώνου, και πώς τελικά παίρνει την τολμηρή απόφαση να το κάνει, ξέροντας ότι ουσιαστικά διακυβεύει τα πάντα: την καριέρα της, την κοινωνική της θέση και την ίδια την επιβίωση της Ποστ, εντύπου που έχει ως κληρονομιά από τον πατέρα της και τον σύζυγό της.
Η Γκράχαμ τολμά και τελικά καταφέρνει να ξεπεράσει όλες τις αντιξοότητες - πολιτικές και οικονομικές - και να καταστήσει την Ουάσινγκτον Ποστ μια από τις κορυφαίες εφημερίδες των ΗΠΑ και του κόσμου ολόκληρου.
Η Ποστ ξεπερνά έτσι την κακή φήμη που την ήθελε ως όργανο των κυβερνήσεων Κένεντι και Τζόνσον στην πολιτικά ταραχώδη για τις ΗΠΑ δεκαετία του 1960.
Αξίζει να σημειωθεί ότι αρωγός στην όλη προσπάθεια της Γκράχαμ θα σταθεί το διευθυντικό στέλεχος της Ποστ, Μπεν Μπράντλι, τον οποίο ενσαρκώνει με μαεστρία και πηγαίο ταλέντο ο Τομ Χανκς. Αν και προσκολλημένος στην πολιτική δυναστεία των Κένεντι, ο Μπράντλι καταλαβαίνει ότι η πολιτική
των ΗΠΑ στο Βιετνάμ και τα καταστροφικά αποτελέσματα που αυτή έχει για την ίδια τη χώρα, είναι ένα θέμα που απλά δεν μπορεί να το αγνοήσει κανείς, πολλώ δε μάλλον να μην το δημοσιεύσει και να το αναδείξει.
Παράλληλα, ιδιαίτερη εντύπωση μου έκανε ο καθημερινός αγώνας και η ένωση σαν μια γροθιά όλου του προσωπικού της εφημερίδας - από τους ρεπόρτερ ως και τον τελευταίο διανομέα - για την επίτευξη του σκοπού: την όσο το δυνατόν καλύτερη και πληρέστερη ενημέρωση των Αμερικανών πολιτών για το τόσο κρίσιμο ζήτημα του πολέμου στο Βιετνάμ.
Γενικότερα, η ταινία αποτελεί μια έξοχη εξιστόρηση της παντοτινής διαπλοκής των πολιτικών και οικονομικών παραγόντων με τα μέσα ενημέρωσης και φανερώνει με ποιον τρόπο αυτή η στενή σχέση επηρεάζει πρόσωπα, καταστάσεις και κοινωνίες ολόκληρες. Έχω την άποψη πως το φιλμ και το ιστορικό γεγονός που πραγματεύεται είναι εν πολλοίς επίκαιρο και για την σημερινή ελληνική πραγματικότητα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου