Κάποιες αρρώστιες που φωνάζουν, που φαίνονται, που αφήνουν σημάδια πάνω στο δέρμα ή μέσα στο αίμα. Κι υπάρχουν κι εκείνες οι άλλες – οι αθόρυβες, οι υποχθόνιες, που τρυπώνουν στη σκέψη, στις λέξεις, στα πρόσωπα που κάποτε αναγνωρίζαμε. Η άνοια δεν ξεσπά· αποσύρεται. Δεν χτυπά· σβήνει. Παίρνει λίγα-λίγα τα τοπία της μνήμης, τα αγαπημένα ονόματα, τα πρόσωπα, τον χρόνο. Κι όμως, μέσα σ’ αυτή τη σκιά υπάρχει ακόμη φως — η στοργή, η παρουσία, μια ιστορία που επιμένει να γράφεται ακόμη και όταν ξεχνιέται.
Στην Τέχνη, πολλές φορές η σιωπή λέγεται πιο καθαρά. Και μέσα από κινηματογραφικά κάδρα, λόγια ψιθυριστά και βλέμματα που αργούν να θυμηθούν, βρίσκουμε τρόπους να κατανοήσουμε, να συμπονέσουμε, να θυμηθούμε εμείς για εκείνους που δεν μπορούν πια. Γιατί κάθε απώλεια μνήμης είναι μια πρόσκληση να θυμόμαστε περισσότερο – με αγάπη, με τρυφερότητα, με ανθρωπιά.
της Μαρίας Αλιμπέρτη
Η ταινία Here Today (2021), σε σκηνοθεσία και πρωταγωνιστικό ρόλο του Billy Crystal, είναι μια τρυφερή δραμεντί που ισορροπεί ανάμεσα στο χιούμορ και τη συγκίνηση, με φόντο τη Νέα Υόρκη και την απρόσμενη φιλία δύο ανθρώπων που δεν θα περίμενε κανείς να συναντηθούν.
Ο Τσάρλι Μπερνζ, ένας ηλικιωμένος σεναριογράφος κωμωδιών, παλεύει σιωπηλά με τα πρώτα σημάδια άνοιας. Η ζωή του αλλάζει όταν γνωρίζει την Έμμα Πέιτζ, μια νεαρή τραγουδίστρια του δρόμου με έντονη προσωπικότητα και απρόβλεπτο χιούμορ. Η σχέση τους ξεκινά από μια παρεξήγηση — ένα γεύμα που κερδήθηκε σε φιλανθρωπική δημοπρασία — και εξελίσσεται σε μια βαθιά, ανθρώπινη σύνδεση που γεφυρώνει γενιές, πληγές και σιωπές.
Η ταινία μιλά για τη μνήμη, την απώλεια της, τη συγχώρεση και τη δύναμη της συντροφικότητας. Παρά τις αδυναμίες της σεναριακής δομής, η χημεία ανάμεσα στον Billy Crystal και την Tiffany Haddish είναι αφοπλιστική και γεμάτη ζεστασιά.
Θέματα που δε μένουν στην οθόνη
Τα θέματα που θίγει η ταινία ξυπνούν φόβους, ευαισθησίες, αναμνήσεις. Η άνοια, με το σταδιακό ξεθώριασμα της μνήμης, δεν αγγίζει μόνο τον πάσχοντα, αλλά και τους ανθρώπους γύρω του. Είναι σαν να βλέπεις κάποιον να απομακρύνεται αργά, ενώ στέκεται ακριβώς μπροστά σου. Κι όμως, μέσα σε αυτή τη σκιά, υπάρχουν και στιγμές φωτεινότητας, τρυφερότητας, κατανόησης.
Η ταινία Here Today το αποδίδει αυτό με έναν περίεργο συνδυασμό ελαφρότητας και βάρους — σαν γέλιο που κρατά τα δάκρυα λίγο πιο πίσω. Και μέσα από την απροσδόκητη φιλία των δύο πρωταγωνιστών, αναδεικνύει το πόσο πολύτιμο είναι να είσαι παρών, ουσιαστικά, όταν ο άλλος αρχίζει να χάνεται.
Η άνοια δεν είναι πια μια σπάνια ή μακρινή λέξη — είναι η σιωπηλή επιδημία του 21ου αιώνα. Δεν κάνει θόρυβο, δεν προκαλεί πανικό, αλλά σβήνει αργά και ανελέητα τα ίχνη της ταυτότηΗ άνοια δεν είναι πια μια σπάνια ή μακρινή λέξη — είναι η σιωπηλή επιδημία του 21ου αιώνα. Δεν κάνει θόρυβο, δεν προκαλεί πανικό, αλλά σβήνει αργά και ανελέητα τα ίχνη της ταυτότητας. τας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου