Η ταινία "Φτερουγίσματα" (Fly Away Home, 1996) είναι ένα συγκινητικό δράμα που αναδεικνύει την απώλεια, την εύρεση ελπίδας και την αγάπη προς τη φύση με μοναδική ευαισθησία. Μέσα από τη σχέση πατέρα‑κόρης και τη φροντίδα ορφανών αγριόχηνων, η ταινία μιλάει για την απώλεια της μητέρας, την επανένωση, και τον σεβασμό στο περιβάλλον. Η ταινία ξεχωρίζει για την ψυχολογική της προσέγγιση και τη βαθιά συναισθηματική φόρτιση — μια ευαίσθητη, οικογενειακή ιστορία που εμπνέει σεβασμό και ελπίδα. Τη ταινία είδα δωρεάν στο ertflix.gr και με άγγιξε τις εσωτερικές χορδές μου.
της Μαρίας Αλιμπέρτη
Μια 13χρονη, η Έιμι, μετακομίζει από τη Νέα Ζηλανδία στον Καναδά για να ζήσει με τον πατέρα της, μετά τον ξαφνικό θάνατο της μητέρας της. Εκεί μετά από μια περιβαλλοντική καταστροφή βρίσκει μια εγκαταλελειμμένη φωλιά αγριόχηνων με αβγά. Από ένστικτο τα εκκολάπτει και αναλαμβάνει να αναθρέψει τα μικρά, τα οποία την θεωρούν μητέρα τους. Πατέρας και κόρη επινοούν μια ευφάνταστη μέθοδο: πετούν με υπερελαφρά αεροπλάνα ώστε να οδηγήσουν τα επιζώντα πτηνά στη Νότια Καρολίνα, στο βιότοπο που μπορούν να επιβιώσουν. Το εγχείρημα γεμάτο ρίσκο και συναισθηματική ένταση, ενισχύει την επανασύνδεση της οικογένειας και τη σχέση εμπιστοσύνης μεταξύ τους
Η ταινία σε σενάριο των Robert Rodat και Vince McKewin, βασίζεται στις εμπειρίες του Bill Lishman και του Dr. William J.L. Sladen, που πραγματοποίησαν πραγματική καθοδήγηση μεταναστευτικών χηνών με υπερελαφρά αεροπλάνα. Ειδικότερα, η ταινία χαρακτηρίζεται ως οικογενειακή, αφού μπορούν να την δουν και παιδιά γιατί διαθέτει υψηλή αισθητική-ωραία πλάνα αλλά και φαντασία καθώς και συναίσθημα. Η σχέση πατέρα κόρης είναι ο πυρήνας της υπόθεσης καθώς έρχονται κοντά μέσα από την επαφή με τη φύση, ενώ η μικρή ηρωίδα βιώνει κατά κάποιο ρόλο την μητρότητα μέσα από την υιοθεσία των ανυπεράσπιστων πτηνών. Μέσα από αυτό το γεγονός της σωτηρίας των χηνών η μικρή ηρωίδα αντιμετωπίζει το πένθος για την μητέρα της αλλά και τη βίαη μετάβαση σε μια άλλη χώρα και τρόπο ζωής. Μέσα από την ανακάλυψη της φύσης είναι σαν να βρίσει νέο νόημα στη ζωή της
Οπτική του σκηνοθέτη και εκπληκτική φωτογραφία
Παρά το γεγονός ότι η ταινία είναι του 1996 παραμένει διαχρονική. Όχι τυχαία η σκηνοθεσία του Carroll Ballard και η φωτογραφία ήταν υποψήφιες για Όσκαρ, υπό την κάμερα του αξέχαστου Caleb Deschanel. Δεν είναι μόνο τα εικαστικά στοιχεία αλλά και το περιεχόμενο επί της ουσίας: Η φύση απεικονίζεται με ευλάβεια και κάθε πλάνο αποπνέει μια ευαισθησία που ισορροπεί ανάμεσα στο μεγαλείο και τη λεπτομέρεια της φύσης!
Μηνύματα για την οικογένεια και τη φύση
Η ταινία πραγματεύεται την απώλεια της μητέρας, αλλά ταυτόχρονα δείχνει την ηθική υποχρέωση και την αγάπη για το περιβάλλον. Φυσικά κρύβει και άλλους συμβολισμούς: Το πέταγμα αντιστοιχεί μεταφορικά στην ελευθερία και στη νέα αρχή της Έιμι. Η σχέση πατέρα‑κόρης μοιάζει με τα φτερά που στηρίζουν την οικογένεια να ξαναβρεί τη συνοχή της. Το μήνυμα της αλληλεγγύης, της επιμονής και της αγάπης για τη φύση είναι ξεκάθαρο — μια ταινία που εμπνέει δράση και ευαισθησία απέναντι στο περιβάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου