Μια έκθεση αφιερωμένη στην πνευματικότητα και την αισθητική της Ινδίας εγκαινιάστηκε στο Βρετανικό Μουσείο, με τίτλο «Ancient India: Living Traditions». Παρότι ο τίτλος μπορεί να θεωρηθεί κοινότοπος, η ουσία της έκθεσης είναι βαθιά και συγκινητική. Μέσα από περίπου 200 αντικείμενα, πολλά από τα οποία προέρχονται από το Musée Guimet στο Παρίσι και ινδικά μουσεία, παρουσιάζεται η αδιάλειπτη συνέχεια των θρησκευτικών παραδόσεων της Ινδίας, από την αρχαιότητα έως σήμερα.
Η θρησκευτική τέχνη ως ζωντανή κληρονομιά
Η έκθεση επικεντρώνεται στην «devotional art», δηλαδή την τέχνη που δημιουργήθηκε για λατρευτικούς σκοπούς. Αντικείμενα από τον Ινδουισμό, τον Βουδισμό και τον Τζαϊνισμό αποκαλύπτουν την πνευματική ποικιλομορφία της αρχαίας Ινδίας. Ο Ινδουισμός παραμένει η κυρίαρχη θρησκεία, ενώ ο Βουδισμός και ο Τζαϊνισμός, ως αποσχιστικές παραδόσεις, ακολούθησαν διαφορετικές πορείες. Ο Βουδισμός εξαπλώθηκε κυρίως στην Ανατολική Ασία, ενώ στην Ινδία επιβιώνει μέσα από κοινότητες Θιβετιανών προσφύγων και νεο-Βουδιστών.
Η στρατηγική ενσωμάτωσης του Βούδα από τον Ινδουισμό
Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ιστορικά σημεία της έκθεσης είναι η προσπάθεια του Ινδουισμού να ενσωματώσει τον Βούδα ως θεϊκή ενσάρκωση του Βισνού. Αυτή η θρησκευτική στρατηγική λειτούργησε ως αντίβαρο στην εξάπλωση του Βουδισμού, μετατρέποντας τον ιδρυτή μιας νέας πίστης σε μέρος του ινδουιστικού πάνθεου.
Από το Αφγανιστάν έως την Ιάβα: Η γεωγραφική εμβέλεια της ινδικής πολιτιστικής επιρροής
Η έκθεση καλύπτει μια τεράστια γεωγραφική περιοχή, από το σημερινό Αφγανιστάν έως την ανατολική Ινδία, και περιλαμβάνει αντικείμενα από την ινδική διασπορά σε περιοχές όπως η Ιάβα, η Καμπότζη και η Σιντζιάνγκ. Ο ιστορικός William Dalrymple, στο βιβλίο του «The Golden Road», περιγράφει πώς η Ινδία εξήγαγε τον πολιτισμό της προς Ανατολάς για περισσότερους από χίλιους χρόνια, δημιουργώντας μνημεία όπως το Angkor Wat και το Borobudur.
Γκανέσα: Από την Ιάβα στην καρδιά του Λονδίνου
Ανάμεσα στα εκθέματα ξεχωρίζει ένα ηφαιστειογενές άγαλμα του Γκανέσα από την Ιάβα, χρονολογημένο μεταξύ 1000-1200 μ.Χ. Ο Γκανέσα, γιος του Σίβα, είναι από τις πιο αγαπητές θεότητες του Ινδουισμού και αναγνωρίσιμος στη Δύση. Το άγαλμα, δωρεά του 1861, προσφέρει μια σκοτεινή και επιβλητική εκδοχή της θεότητας, σε αντίθεση με τον Χορευτή Γκανέσα από την Ούταρ Πραντές, που υποδέχεται τους επισκέπτες με γλυκά και κίνηση.
Η λατρευτική εμπειρία μέσα στο μουσείο
Η έκθεση δεν είναι απλώς αισθητική. Κατά την επίσκεψη, παρατηρήθηκε ένα ηλικιωμένο ζευγάρι από τη Νότια Ινδία να προσεύχεται μπροστά στο άγαλμα του Γκανέσα, αποδεικνύοντας ότι η θρησκευτική τέχνη της Ινδίας εξακολουθεί να προκαλεί δέος και σεβασμό, ακόμη και σε μουσειακό περιβάλλον. Σε αντίθεση με άλλες πολιτιστικές παραδόσεις, οι Ινδοί επισκέπτες συχνά νιώθουν πνευματική σύνδεση με τα εκθέματα, αγγίζοντας τα αγάλματα ή αφήνοντας προσφορές.
Ο Βαράχα και η σωτηρία της Γης
Ένα από τα πιο εντυπωσιακά εκθέματα είναι το άγαλμα του Βαράχα, της τρίτης ενσάρκωσης του Βισνού, με κεφάλι αγριογούρουνου. Το άγαλμα, ύψους σχεδόν πέντε μέτρων, χρονολογείται από το 400-500 μ.Χ. και απεικονίζει τον θεό να σώζει τη θεά Γη από τον ωκεανό. Η στάση του αγάλματος, σύμφωνα με τον επιμελητή, εμπνέεται από την κίνηση των αγριογούρουνων που ψάχνουν τροφή στο έδαφος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου