Το ζήτημα της εξορίας, της προσφυγιάς, η περιθωροποίηση...Επίκαιρο όσο ποτέ το θέμα φέρει μοναδικά νοήματα και μηνύματα στο σήμερα με το ανάβασμα της παράστασης σε σκηνοθεσία του Σταύρου Τσακίρη. Το μίασμα, ο Οιδίποδας μετά την δεκαετή περιπλάνησή του στον κόσμο των ανωνύμων και των κυνηγημένων αναζητεί φιλοξενία, έρχεται στην προηγμένη Αθήνα, γίνεται ικέτης και προστατευόμενος της πόλης. Αν και τυφλός και με μοναδικό συμπαραστάτη την κόρη και αδελφή του Αντιγόνη, μετά από διαπραγματεύσεις με τον βασιλιά Θησέα του επιτρέπεται να κατοικήσει στα σύνορα.
Ο Δημήτρης Λιγνάδης, ως Ξένος βγαίνει στο κοίλο του Κατράκειου θεάτρου, θα ερμηνεύσει ένα πολύ μικρό κείμενο που συνδέει τη τραγωδία με το σύνολο του μύθου. Μαυροφορεμένοι με γάντια και μπαστούνια, οι πολίτες της Αθήνας κραδαίνουν τα μπαστούνια με δύναμη εναντίον του αγνώστου που έχει μπει σε άβατο χώρο των Ευμενίδων. Ο χορός, δεν είναι όπως τον έχουμε συνηθίσει, απαρτίζεται πλέον από πολίτες οι οποίοι έχουν το θαρρος της γνωμης τους και την εκφραζουν, ενώ λειτουργούν και ως ιδιότυπη χορωδίας ψαλτών, με τη στωμφώδη μουσική του Μίνωα Μάτσα να επιτείνει το αίσθημα του δέους.της Μαρίας Αλιμπέρτη
Ο θάνατος είναι ανθρώπινο πεπρωμένο, δεν ενέχει τίποτα θείο, με αυτό το σκεπτικό η σκηνοθετική προσέγγιση του Σταύρου Τσακίρη υπό την ανανεωτική ματιά του μεταφραστή του κειμένου Δημήτρη Δημητριάδη, δεν μεταφέρει στον θεατή το άγχος του θανάτου. Έχοντας αποβάλλει το μεσαιωνιό εναγώνιο βλέμμα απέναντι στο θάνατο, οι ήρωες περισσότερο στέκονται στην εν ζωή ευτυχία, μια ανάγκη που εκβάλλει από την ανθρώπινη φύση. Ερωτήματα για την μοίρα, την βούληση και την ευθλυνη των πράξεων τίθενται προς προβληματισμό του θεατή. Γύρω από τον ρόλο του Ξένου πλέκονται η δράση και η δομή του έργου. Εκείνος θέτει τα ερωτήματα επί σκηνής, τα οποία αυτόματα γεννώνται στους θεατές. Έναν ρόλο που ενσαρκώνει μοναδικά ο Δημήτρης Λιγνάδης με την υπέροχη αισθαντική φωνή του που δίνει ρυθμό.
Καθώς οι ήρωες παρουσιάζονται γήινοι- ρεαλιστικοί χωρίς καμία τάση παραμυθόσκονης, ο Οιδίποδας μέσω του Κώστα Καζάκου εμφανίζεται επί σκηνής ευάλωτος από τα βάσανα της ζωής, εκείνα που του φύλαγε η μοίρα (η εγκατάλειψη από τους γονείς του, η ακούσια δολοφονία του πατέρα, αυτά πο ο γάμος με τη μητέρα του) αλλά και αυτά που του έφεραν οι άνθρωποι ( ο αδελφοκτόνος πόλεμος που ετοιμάζουν οι γιοι του) τον καθιστούν τρωτό. Μεστός στην ερμηνεία του μετα από 60 χρόνια της θεατρικής πορείας του ο Κώστας Καζάκος δεσπόζει στο κοίλο του θεάτρου! Με το πάθος του καταδεικνύει πως ο άνθρωπος βρίσκει τη ψυχική δύναμη και στέκεται στο ύψος των περιστάσεων, ακόμη μπορεί να αντιμετωπίσει τον θάνατο όταν έρθει η ώρα!
Διανομή:
Αντιγόνη:Κόρα Καρβούνη
Ισμήνη: Τζέννυ Κόλλια
Θησέας: Άρης Τρουπάκης
Κρέων: Δημήτρης Ήμελλος
Πολυνείκης: Δημήτρης Λάλος
Χορός Ψαλτών: Πέτρος Δασκαλοθανάσης, Παναγιώτης Διαμαντόπουλος, Θεόδωρος Παλτόγλου, Κωνσταντίνος Τριανταφυλλίδης
Χορός Πολιτών: Αντριάνα Ανδρέοβιτς, Βαλέρια Δημητριάδου, Παναγιώτης Καμμένος, Ορέστης Καρύδας, Αγγελίνα Κλαυδιανού
