Ας ξαναγίνουμε παιδιά στο Μικρό Σχολείο Παραμυθιού

Συνέντευξη στην Μαρία Αλιμπέρτη

Μερικές φορές φτάνουν στο ηλεκτρονικό μου ταχυδρομικό κουτί άπειρα δελτία τύπου, ψαχουλεύω και μέσα εκεί βρίσκω θησαυρούς. Έτσι αισθάνθηκα όταν διάβασα για κάτι πολύ πρωτότυπο ένα σχολείο Παραμυθιού για μεγάλους! Από περιέργεια ζήτησα από την ηθοποιό και αφηγήτρια παραμυθιών Χριστίνα Λιόγαρη να μου εκμυστηρευτεί την αγάπη της για τα παραμύθια με αφορμή “Το Μικρό Σχολείο Παραμυθιού” που ανοίγει τις πύλες του αυτές τις ημέρες και θα πραγματοποιείται κάθε Δευτέρα από τις 17.30-21.30 στο Σχολείο Παιχνιδιού, στο Ψυρρή. 
Και πραγματικά άξιζε τον κόπο να ακούσω να  μου αφηγείται την δική της ιστορία στην “παραμυθοχώρα”.
Λοιπόν ...”Δώσε κλώτσο να γυρίσει παραμύθι να αρχινίσει” ...

-Πόσο καιρό ασχολείστε με το παραμύθι και την αφήγηση;

- "Είμαι ηθοποιός. Τελείωσα το Θέατρο Τέχνης και λίγα χρόνια μετά σπούδασα και το θεατρικό παιχνίδι. Με ενδιέφεραν τρόποι που το κοινό θα συμετείχε στις παραστάσεις. Ασχολήθηκα με το παραμύθι πρώτη φορά το 1997. Δούλευα ως ηθοποιός στο Θέατρο της Ημέρας, που ήταν και η σχολή του Θεατρικού Παιχνιδιού, και διαβάζοντας ένα λαϊκό παραμύθι άλλαξε όλη μου η ζωή. Οργάνωσα τις πρώτες παραμυθοπαραστάσεις σε σχολεία με τους τότε συνεργάτες μου. Στη συνέχεια στο Θέατρο Σκάλα στη Ζάκυνθο το καλοκαίρι του 1997, με τον Δημήτρη Αβούρη αφηγηθήκαμε δραματοποιημένα ένα ζακυνθινό παραμύθι, τον μικρό Βλάκα, με την συμμετοχή των παιδιών της παράστασης και από εκεί και πέρα τα πράγματα οδηγούσαν όλο και περισσότερο στο παραμύθι. Το 1998 δημιουργήσαμε με την Άνθη Ευσταθοπούλου την ομάδα « μία βαλίτσα ταξιδεύει » και δώσαμε πολλές παραστάσεις σε σχολεία δήμους και φεστιβάλ. Το χαρακτηριστικό μας ήταν ότι παίζαμε, περνούσαμε από την αφήγηση στη δραματοποίηση και χρησιμοποιούσαμε εικαστικά στοιχεία. Μέχρι το 2006, από κει και πέρα συνεχίζω μόνη μου, σταματάω- ξαναρχίζω .και συνεχίζω να αφηγούμαι σε ενήλικες επιπλέον."

-Γιατί κάνατε αυτή την επιλογή;
"Έκανα αυτή την επιλογή γιατί ως άνθρωπος το παραμύθι μου ξύπνησε μνήμες και επίσης σαν ενήλικη με βοήθησε να δω τη ζωή μου με μία άλλη ματιά. Ως ηθοποιός γιατί βρίσκω ανεξάντλητο υλικό σε αυτό.

-Ποια είναι η διδακτική αξία του παραμυθιού;
-"Το παραμύθι μιλάει κατευθείαν στη καρδιά μας, μας παρηγορεί, άλλωστε παραμυθία σημαίνει παρηγορία..Είναι από το ρήμα παραμυθέομαι- ούμαι που σημαίνει παρηγορώ! Μας δίνει ελπίδα.. ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα.. Επίσης ήταν το παρεξηγημένο παιδί της προφορικής λαϊκής λογοτεχνίας και με ενδιέφερε να αποκατασταθεί η φήμη του. Μεγάλωσα με παραμύθια από παππούδες Μικρασιάτες και οφείλω πολλές καλές επιρροές πού πήρα στα παραμύθια που άκουγα."


-Γιατί αρέσουν σε μικρούς και μεγάλους;
"Παρουσιάζει εμάς, σε διαφορετικές φάσεις ή ηλικίες. Αφορά την πορεία του ανθρώπου, την ενηλικίωση του, την δύναμη του. Μαθαίνεις πολλά από τα παραμύθια και δεν είναι μόνο για παιδιά. Αντιθέτως υπάρχουν παραμύθια που δεν είναι καθόλου για παιδιά. Αρέσουν σε μικρούς και μεγάλους γιατί η ανάγκη του ανθρώπου να ακούει και να διηγείται ιστορίες είναι ακατάπαυστη."

-Τι να περιμένουν οι συμμετέχοντες στο κύκλο σεμιναρίων "Μικρό Σχολείου του Παραμυθιού";
-"Τι να περιμένουν οι συμμετέχοντες? Καλή ερώτηση. Ομαδικότητα στη διάρκεια του μαθήματος, ενεργοποίηση του εκφραστικού τους δυναμικού και ανάπτυξη του αφηγηματικού τους λόγου. Ο αφηγηματικός  λόγος χρησιμεύει για να γινόμαστε κατανοητοί όποτε θέλουμε  και να ξέρουμε τι μήνυμα εκπέμπουμε, άσχετα αν είμαστε επαγγελματίες παραμυθάδες η όχι."


-Γιατί επιλέξατε το Σχολείο Παιχνιδιού για την πραγματοποίησή του;

-"Το Σχολείο Παιχνιδιού είναι μία σχολή για εμψυχωτές του Θεατρικού Παιχνιδιού, ενώ παράλληλα έχει εργαστήρια για παιδιά και γονείς. Δημιουργήθηκε από δύο αγαπημένους παλιούς μου δασκάλους την Μαντώ Κουρετζή και τον Στέλιο Βγαγκέ και στεγάζεται σε ένα ανακαινισμένο νεοκλασικό στη παλιά Αθήνα, κάτω από τη Ακρόπολη. Χρειάζονται άλλοι λόγοι;"