HER: Ο Σπάικ Τζόνζι σε μεγάλα κέφια

Όταν βλέπεις μια εικόνα από το μέλλον που μου φαίνεται τόσο οικεία, με ανησυχεί. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι με τεχνολογική ή χωρίς την τεχνολογική πρόοδο η μοναξιά προκαλεί τις ίδιες πληγές στις ψυχές των ανθρώπων. Κάπως έτσι πρέπει να σκέφτηκε και ο κινηματογραφιστής Σπάικ Τζόνζι για να δημιουργήσει τη νέα του ταινία “Her”. Με μια άλλη ματιά προσεγγίζει την ανθρώπινη επαφή μέσα στις μεγαλουπόλεις που μοιάζουν με ανθρώπινο μελίσσι αλλά ταυτόχρονα ο καθένας έχει την κυψέλη της απομόνωσή του. Ίσως γι'αυτό το «Her» ανακηρύχθηκε η καλύτερη ταινία του 2013 για το National Board of Review, την ένωση διάσημων σινεφίλ, ακαδημαϊκών και νεαρών κινηματογραφιστών και μαθητών.

Στον πρωταγωνιστικό ρόλο ο Σπάικ Τζόνζι ενσαρκώνει έναν επιστολογράφο που βιοπορίζεται από τις επιστολές ερωτικές και μη που γράφει για λογαριασμό άλλων. Μετά το διαζύγιό του ο ίδιος δεν μπορεί να συνδεθεί και να νιώσει έντονα συναισθήματα. Καταφεύγει στην λύση του cybersex αλλά ούτε αυτό τον ικανοποιεί. Ώσπου αγοράζει ένα λογισμικό με συναισθηματική νοημοσύνη. Τα πράγματα περιπλέκονται όταν χωρίς να το καταλάβει ερωτεύεται την προσωπικότητα του λογισμικού.
Με ευαισθησία αλλά και ένα ιδιαίτερο χιούμορ εξηγείται πως ένα υποκατάστατο μιας ανθρώπινης σχέσης βοήθησε τον ήρωα να βγει από το πένθος του γάμου του, αλλά ταυτόχρονα διακινδυνεύει να πληγωθεί όπως μια κανονική σχέση. Κάπως έτσι δεν λειτουργούν σήμερα και οι σχέσεις μέσω των social media; Μέσα από μια πολύ ατμοσφαιρική φωτογραφία αποδίδεται ένα σύμπαν συναισθημάτων που μας κάνει να ταυτιστούμε με τον ήρωα, να τον αγαπήσουμε και να τον κατανοήσουμε. Να μπούμε στην θέση του και να προβληματιστούμε : τι και εαν αυτού του είδους σχέσης είναι κοινωνικά αποδεκτός, τι και εαν καλύπτει τα κενά μας, μπορεί να αντικαταστήσει την επαφή, το άγγιγμα και την αγκαλιά ενός συναθρώπου μας; Τι είναι προτιμότερο να ζεις μια μοναχική ζωή ή μια εικονική πραγματικότητα με κάτι άψυχο;