Επισκεφθείτε σήμερα την έκθεση Οδός Μελίνα Μερκούρη

Κάνει νάζια, γελάει, κοιτάει κατάματα τον φακό...η Μελίνα Μερκούρη εξακολουθεί να στέλνει την θετική ενέργειά της στον κόσμο και μέσα από τις φωτογραφίες της. Αυτό το τεράστιο γέλιο της έχει μείνει ανεξίτηλο στις μνήμες πολλών Ελλήνων, γιατί δεν ήταν απλώς μια ντίβα του καλλιτεχνικού χώρου, δεν ήταν μόνο μια καλή πολιτικός, ήταν ένας πληθωρικός άνθρωπος με οράματα.

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Η έκθεση " Οδός Μελίνας Μερκούρη" ολοκληρώνεται σήμερα αλλά πρέπει να την επισκεφθείτε εάν δεν το έχετε κάνει ακόμη ώστε την ύστατη στιγμή.  Μην ξεχνάτε ότι φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια που η Μελίνα έφυγε από την ζωή- το ημερολόγιο έδειχνε 6 Μαρτίου του 1994. Το Μουσείο Μπενάκη και  το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη, τιμούν την μνήμη της με την έκθεση που περιλαμβάνει ντοκουμέντα και πληροφορίες που σκιαγραφούν όχι μόνο την προσωπικότητά της αλλά μια ολόκληρη εποχή που η Μελίνα την σημάδεψε με την δράση της. Μάλιστα το Ίδρυμα Μελίνα Μερκούρη  εξέδωσε και λεύκωμα με τίτλο «Μελίνα». 
Φωτογραφίες όπως εκείνη από την βραδιά στις Κάννες που έχασε παρά τρίχα το βραβείο για την ερμηνεία της στην Στέλλα και άλλαξε την ζωή της γνωρίζοντας τον Ζυλ Ντασέν, ξετυλίγουν το μίτο μιας μεγάλης παραμυθένιας ιστορίας. Λίγο παρακάτω στην έκθεση βρίσκεται και το φόρεμα που φορούσε εκείνη την βραδιά, αλλά στις φωτογραφίες το ένδυμα πραγματικά αναδεικνύεται καθώς λάμπει χάρη στο μοναδικό άστρο της.  
Εκείνη βρίσκεται δίπλα σε μεγάλους αστέρες διεθνείς - Άντονι Πέρκινσ Μαξίμ Σελλ, Μπερνάντο Μπετρολούτσι, Ίντρι Μπέργκμαν κ.α. αλλά και εγχώριους όπως ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Κάρολος Κουν, ο Μίκης Θεοδωράκης, πάντα με αγέρωχο ύφος. Ευτυχισμένη όμως δείχνει στις φωτογραφίες με την αδελφή ψυχή της τον Ντασέν, ο οποίος της ομολόγησε από τις πρώτες συναντήσεις του ότι "αγκιστρώθηκε" από τον έρωτά της. Μαζί έκαναν τις μεγαλύτερες επιτυχίες τους- τα φωτογραφικά ντοκουμέντα αμέτρητα από τις ταινίες τους. Ξεχωρίζουν αυτές από την Κρήτη, από τα γυρίσματα της ταινίας "Ο Χριστός ξανασταυρώνεται"! 

Φυσικά και οι θεατρικές της επιτυχίες ήταν πολλές, αγαπούσε ιδιαίτερα τις τραγωδίες, αλλά δεν κατάφερε  να ανεβάσει στην Επίδαυρο την Μήδεια, όπως επιθυμούσε. Η τραγωδία της Μήδειας ήταν και το κομβικό σημείο της ταινίας "Ποτέ την Κυριακή" που έκανε τεράστια επιτυχία παγκοσμίως. Στην Αμερική, στο Μπρόντγουει ανέβασε σχετική παράσταση το 'Illya Darling" εκείνη την  περίοδο έμαθε ότι η χούντα των συνταγματαρχών της στέρησε την Ελληνική ιθαγένεια. Η Μελίνα είχε αρχίσει μεγάλο αγώνα για την καταπάτηση της ελευθερίας των συμπατριωτών της.Την συναισθηματική της φόρτιση αποδίδουν οι φωτογραφίες από την διαμαρτυρία στην πλατεία Τραφάλγκαρ με εκείνο το αξέχαστο κόκκινο φόρεμα. Το αντίγραφο εκείνου του φορέματος που εκτίθεται στην αίθουσα έμεινα να κοιτώ για μερικά λεπτά, καθώς θυμόμουν την τελευταία επιθυμία της να ταφεί με αυτό.

 Στα βίντεο που προβάλλονται στη έκθεση- συνεντεύξεις της στην ΕΡΤ και η τηλεοπτική εκπομπή του αμερικανικού καναλιού CBS «60 minutes, Madame Minister»- και αξίζει τον κόπο να τα παρακολουθήσει ο επισκέπτης, η Μελίνα περιγράφει με ένταση εκείνη την περίοδο, την απόπειρα δολοφονία της αλλά και την ανταπόκριση του κόσμου που την στήριζε- την μοιραία βραδιά της δολοφονίας του επρόκειτο να συναντήσει τον Μπομπ Κένεντι. Συμπαραστάτη είχε τον Ντασέν που γύρισε την ταινία "Η Δοκιμή" για τα γεγονότα του Πολυτεχνείου με την συμμετοχή διανοητών της εποχής, όπως ο Άρθουρ Μίλερ. 

Η Μελίνα ήταν πολιτικό ον όχι μόνο γιατί χάρη στην λάμψη της και στις διεθνείς γνωριμίες βρέθηκαν σημαντικές προσωπικότητες στην Ελλάδα (φωτογραφίες με τον Μιτεράν, την Γκάντι, τον Πάπα Ιωάννη Παύλο κ.α.) αλλά και ως υπουργός Πολιτισμού φρόντισε για την πολιτιστική αποκέντρωση, δημιουργώντας αμφιθέατρα σε κάθε πόλη αλλά και τα Περιφερειακά Δημοτικά Θέατρα. Η κύρια προσφορά της ήταν ο αγώνας της για την επιστροφή των Μαρμάρων του Παρθενώνα και η μνημειώδης ομιλία της κατά την οποία προς τον Βρετανικό Μουσείο επεσήμανε "Στο όνομα της Δικαιοσύνης και της ηθικής παρακαλώ, δώστε τα πίσω".
Η προσφορά της στον Πολιτισμό ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα, όπως μαρτυρούν τα παράσημα που της απονεμήθηκαν από την Γαλλία, την Γερμανία, την Αυστρία, το Βέλγιο και την Πολωνία. 
 Εγώ όμως φεύγοντας από την έκθεση κράτησα μια ρήση της "Δεν μετανιώνω για τίποτα. Οι πληγές είναι τα παράσημά μου."