Χρήστος Τερζίδης: “Οι δυναμικές διαφορετικών χαρακτήρων που αναγκάζονται να συνυπάρξουν, είναι αυτές που δημιουργούν τις πιο αποκαλυπτικές καταστάσεις”

Κάθε γωνιά του δωματίου παίρνει και από μια σκουρόχρωμη απόχρωση. Τη δική της σκουρόχρωμη απόχρωση, που δίνει στη μοναδικότητά της υπόσταση και μορφή. Το κερί πάνω στο τραπέζι του γραφείου κοντεύει να σβήσει, κι όμως, με κάποιον τρόπο ζωντανεύει ξανά η φλόγα του. Λες και την τελευταία στιγμή, κάποια αόρατη δύναμη, δίνει παράταση στην εύθραυστη ζωή του. Καθώς οι δείκτες του ρολογιού τρέχουν να προφτάσουν τον άπιαστο χρόνο, ένας άνδρας, ο συγγραφέας Χρήστος Τερζίδης, βουτάει στη σκοτεινή του πλευρά, και γράφει μια ιστορία που εκτυλίσσεται στους αχανείς αυτοκινητοδρόμους της αμερικανικής ηπείρου. Εκεί, όπου δρα μια αινιγματική φυσιογνωμία, που αφαιρεί ανθρώπινες ζωές, χωρίς να αφήνει πίσω της ίχνη παρά μόνο ένα νόμισμα. 

Η μουσική του Μάιλς Ντέιβις κάνει την πένα του συγγραφέα να κινείται ακατάπαυστα, στοχευμένα. Σαν να μην γνωρίζει από εμπόδια, καθυστερήσεις, άσκοπη εκσφενδόνιση λέξεων, και φλυαρία συναισθημάτων. “Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει πραγματική ισορροπία με την σκοτεινή μας πλευρά. Η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η απομόνωσή της στα πιο βαθιά μπουντρούμια της ψυχής μας…”, μου λέει καθώς ακροβατούμε μέσα από τη συζήτησή μας, ανάμεσα στα δαιδαλώδη μονοπάτια που ξεδιπλώνονται στις σελίδες του νέου του αστυνομικού μυθιστορήματος “Franklin, Killer on the Road”. Και ίσως και να έχει δίκιο τελικά. Ίσως και να χρειάζεται να κλείσουμε όλες τις σκοτεινές αποχρώσεις της ύπαρξής μας, μέσα σε ένα μπαούλο, και να πετάξουμε τα κλειδιά. Ίσως να πρέπει να τους ρίξουμε κάποιες κλεφτές ματιές για να τις “καλοπιάσουμε” να μας αφήσουν στην ησυχία μας. Ή ίσως και να έχει έρθει η ώρα να αναμετρηθούμε μαζί τους, δείχνοντάς τους ότι πλέον “είναι λίγα τα ψωμιά τους”. Η απάντηση βρίσκεται στο τέρμα του τούνελ. Και αυτό πρέπει να το διασχίσει ο καθένας μόνος του...

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

Τι νιώθετε ότι είναι αυτό που αποτέλεσε το “καύσιμο” για να μεταφέρει η πένα σας στο χαρτί, τις λέξεις, οι οποίες μπήκαν στη σειρά, έτσι ώστε να δημιουργηθεί το νέο σας μυθιστόρημα “Franklin, Killer on the Road”;

Τα εσωτερικά μου πάθη, οι προσωπικοί μου δαίμονες, τα μεταφυσικά μου οράματα είναι οι “δυνάμεις”, οι οποίες προσπαθούν μέσα από την πλατφόρμα της γραφής να πάρουν μορφή στον κόσμο της αντίληψης. Οι ιστορίες μου είναι το μέσο, το οποίο τους δίνει υλική υπόσταση, σε μια πνευματική διάσταση.

Το να εκδοθεί ένα αστυνομικό μυθιστόρημα, τη δεδομένη χρονική στιγμή, ήταν κάτι που το είχατε αποφασίσει πριν ξεκινήσετε να το γράφετε ή “ευθύνεται” γι’αυτό η έμπνευση, που διεκδίκησε να αποτυπωθεί γραπτά, μη δεχόμενη…αντίρρηση;

Για εμένα όλα μου τα βιβλία λειτουργούν ως προσωπικά ημερολόγια, όπου αποτυπώνονται οι φιλοσοφικές μου αναζητήσεις μέσα στον χρόνο. Η μορφή που επιλέγουν να πάρουν, κατά μία έννοια, είναι προσωπική τους υπόθεση και όχι προειλημμένη απόφασή μου, που έχει να κάνει με παράγοντες πέρα από την ειλικρινή και ανόθευτη έκφραση.

Στις σελίδες του βιβλίου παρακολουθούμε δύο εντελώς αντίθετους χαρακτήρες –τον Γουίλιαμ και τον Τζιμ– που προσπαθούν να συνεργαστούν προκειμένου να λάμψει η αλήθεια. Μια επιτυχημένη συνεργασία συνίσταται στο να υπάρχουν διαφορές και να συμπληρώνει ο ένας τον άλλον ή στο να “μιλάνε την ίδια γλώσσα”;

Οι δυναμικές διαφορετικών χαρακτήρων που αναγκάζονται να συνυπάρξουν λόγω συγκυριών ή αποφάσεων, είναι αυτές που δημιουργούν τις πιο ενδιαφέρουσες και αποκαλυπτικές καταστάσεις. Αυτή η αλήθεια είναι ένα μεγάλο κομμάτι του “Franklin”. Μια επιτυχημένη συνεργασία επικυρώνεται μόνο από το αποτέλεσμα, και στην συγκεκριμένη περίπτωση ίσως αποδειχτεί θανατηφόρο.

 

Παρακολουθώντας την πλοκή, τίθεται συχνά το ερώτημα “κατά πόσο, και με ποιον τρόπο είναι εφικτό να βρίσκει κανείς την ισορροπία με ό,τι σκοτεινό κουβαλάει μέσα του”. Ποια είναι η άποψή σας και εκτός μυθιστορηματικού πλαισίου;

Δεν νομίζω ότι μπορεί να υπάρξει πραγματική ισορροπία με την σκοτεινή μας πλευρά. Η καλύτερη αντιμετώπιση είναι η απομόνωσή της στα πιο βαθιά μπουντρούμια της ψυχής μας. Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση, ο κίνδυνος του να χαθούμε σε μια “μαύρη τρύπα” του υποσυνειδήτου, είναι μεγάλος. 

“…αν θέλεις να βρεις την αλήθεια, πρέπει να διαλέξεις τον δρόμο που δεν σου υποδεικνύει η λογική”, υποστηρίζει σε κάποιο σημείο ένας από τους ήρωες. Πόσο συχνά είμαστε σήμερα διατεθειμένοι να “θυσιάζουμε” τη λογική, στο όνομα της πολυπόθητης αλήθειας;

Καθόλου. Προτιμάμε να ακολουθούμε την λογική για να συναντήσουμε αυτό που επιθυμούμε. Ουσιαστικά όμως δεν είναι η λογική αυτή που ακολουθούμε αλλά η λογική που μας υποδεικνύει μια δυσλειτουργική κοινωνία. Με αυτό τον τρόπο αποπροσανατολιζόμαστε “εθελοντικά”, και όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με το αναπόφευκτο, στέκουμε σαστισμένοι ως λαγοί στην εθνική οδό που παρακολουθούν τους προβολείς ενός αμαξιού να κατευθύνονται προς το μέρος μας. Η εξέλιξη μοιραία...

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο, συναντάμε την περιγραφή “ανθρώπων με μάτια κενά, σαν αυτά να έχουν πεθάνει χρόνια πριν το σώμα”. Γιατί άραγε συναντάμε έξω στο δρόμο, αρκετούς τέτοιους ανθρώπους; Τι τους λείπει;

Μόρφωση, ανατροφή, κίνητρα, πραγματικοί στόχοι, συμπαγείς ιδεολογίες. Όλα αυτά τα στοιχεία, τα οποία θα τους βοηθούσαν να είναι ισορροπημένοι άνθρωποι, όμως τους τα έχουν στερήσει οι κοινωνικές συνθήκες. 

 

Ποια σκέψη ήταν αυτή, που έμεινε εντονότερα χαραγμένη μέσα σας, όταν βάλατε και την τελευταία τελεία, ολοκληρώνοντας την ιστορία του “Franklin” ή αλλιώς του “δολοφόνου της δεκάρας”;

Η συγγραφή του “Franklin” με βύθισε στην σκοτεινή πλευρά του υποσυνείδητού μου και αυτό μου δημιούργησε, πέρα από οτιδήποτε άλλο, και πολλά ψυχοσωματικά προβλήματα. Βρίσκομαι ακόμα στην διαδικασία επαναφοράς...

Η πένα ενός συγγραφέα είναι πάντοτε σε εγρήγορση. Έχετε ήδη ξεκινήσει να γράφετε το επόμενο βιβλίο σας;

Παρόλο που έχω πολλές ιδέες που περιμένουν να έρθουν στην ζωή, δεν έχω ξεκινήσει την διαδικασία συγγραφής για διαφορετικούς λόγους. Ένας βασικός λόγος είναι γιατί ακόμα αναρρώνω από τον “Franklin”. Άλλος βασικός λόγος είναι γιατί θέλω να δώσω βάση στην μετάφρασή του για να μπορέσω να εξερευνήσω τις πιθανότητες έκδοσής του εκτός Ελλάδος και κυρίως στην Αμερική καθώς είναι η αγορά που με ενδιαφέρει για την συγγραφική μου επιβίωση.

*Το βιβλίο του Χρήστου Τερζίδη, με τον τίτλο “Franklin, Killer on the Road”, κυκλοφορεί από την “Εμπειρία Εκδοτική”. 

Δείτε στο βίντεο, εικόνες από το "Φάκελο Franklin", και το τέταρτο και πιο σκοτεινό βιβλίο του Χρήστου Τερζίδη.

Πλοκή: 

Ο Franklin είναι ένας serial killer ο οποίος έχει δράσει σε όλη σχεδόν την επικράτεια της Αμερικής αφήνοντας πίσω του είκοσι δύο θύματα σε συνολικά δεκαπέντε χτυπήματα. Η δράση του είναι τυφλή. Χτυπάει σε διαφορετικές πολιτείες και η δολοφονική του μανία δεν έχει συγκεκριμένο άξονα. Τα εγκλήματά του συνδέονται μόνο από δύο στοιχεία. Το πρώτο είναι το όπλο του εγκλήματος. Το δεύτερο στοιχείο είναι αυτό, στο οποίο οφείλει και το όνομά του. Ένα νόμισμα των 10 cent που απεικονίζει τον πρόεδρο Ρούζβελτ και αφήνει στην παλάμη του κάθε θύματος. Η δράση του Franklin σταμάτησε απότομα κάποια χρόνια πριν χωρίς κανένας να γνωρίζει ή καλύτερα να υποψιάζεται αν ο δολοφόνος αποφάσισε να αποσυρθεί, αν πέθανε ή αν απλώς βρίσκεται σε κάποιος είδος ανάπαυλας...

Ο Γουίλιαμ και ο Τζιμ είναι δημοσιογράφοι στο αστυνομικό ρεπορτάζ της “Metro NewYork”. Πιστεύουν ότι βγαίνοντας στον δρόμο και ταξιδεύοντας από πολιτεία σε πολιτεία ακολουθώντας τα εγκλήματα του Franklin, θα μπορέσουν να εξιχνιάσουν το μυστήριο της ταυτότητας και της εξαφάνισής του. Αυτή η επιτυχία πιστεύουν ότι θα τους βοηθήσει να ξεκολλήσουν από τη θλιβερή ζωή τους που φαίνεται ότι βρίσκεται βαλτωμένη στους βρώμικους δρόμους της Νέας Υόρκης.

Το πιο επικίνδυνο μυθιστόρημα του πιο αντισυμβατικού συγγραφέα της γενιάς του.