Γιατί η δανέζικη ταινία «9 Απριλίου» αφορά και την Ελλάδα;

Μια ταινία προερχόμενη από την Δανία μπορεί να έχει ενδιαφέρον για το ελληνικό κοινό; 
Η απάντηση είναι καταφατική, όταν το κινηματογραφικό θέμα έχει σχέση με τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο, από τον οποίο τόσο πολύ δοξάστηκε αλλά και υπέφερε η χώρα μας.

Ομολογουμένως δεν είχα παρακολουθήσει ποτέ ταινία από την Δανία. Ωστόσο, όντας μελετητής της Ιστορίας και καθώς ασχολούμαι  ιδιαίτερα με την περίοδο του πιο αιματηρού πολέμου που γνώρισε ως τώρα η ανθρωπότητα, το φιλμ του Ρόνι Εζρά με τίτλο "9 Απριλίου" δεν μπορούσε να περάσει απαρατήρητο.

Του Ανδρέα Π. Αναγνωστόπουλου

Η εν λόγω ταινία, που γυρίστηκε το 2015, εξιστορεί την ηρωική δράση μιας μικρής ομάδας Δανών στρατιωτικών στις 9 Απριλίου 1940, όταν ο στρατός της Γερμανίας του Χίτλερ εισέβαλε ταυτόχρονα σε Δανία και Νορβηγία, ξεκινώντας έτσι την γερμανική τυραννία στη δυτική Ευρώπη (είχε προηγηθεί, λίγους μήνες νωρίτερα, στην ανατολική Ευρώπη, η γερμανική εισβολή στη Πολωνία, την οποία ο Χίτλερ μοιράστηκε με τον Σοβιετικό ηγέτη Στάλιν, προτού Γερμανία και Σοβιετική Ένωση εμπλακούν τελικά σε πόλεμο τον Ιούνιο του 1941).     

Από τα παραπάνω είναι εύκολα κατανοητό πόσο η ταινία αφορά και εμάς τους Έλληνες, αφού τον Οκτώβριο του 1940 η χώρα μας δέχθηκε την επίθεση των Ιταλών του Μουσολίνι και τον Απρίλιο του 1941 την εισβολή των Γερμανών, για να ακολουθήσει η σκοτεινή περίοδος της γερμανικής, ιταλικής και βουλγαρικής κατοχής.   

Μέσα από την πολύ καλή σκηνοθεσία και την εξαιρετική φωτογραφία της ταινίας, ο θεατής ζει την αγωνία, τους προβληματισμούς αλλά και την αφοσίωση στο καθήκον των Δανών στρατιωτικών, που γνωρίζουν καλά ότι ήρθε η ώρα να αντιμετωπίσουν έναν κατά πολύ ισχυρότερο από αυτούς εχθρό.

Οι ήρωες, που βρίσκονται σε μεθοριακή περιοχή, ξέρουν ότι η μάχη είναι άνιση, όμως θέτουν πάνω από όλα το καθήκον και την ύψιστη τιμή να υπερασπιστούν την αγαπημένη τους πατρίδα. 

Βέβαια, η ταινία προβάλλει και την πολύ σκληρή, έως παράλογη, πλευρά του πολέμου: τους συντρόφους που πέφτουν νεκροί στο πεδίο της μάχης και την τελική απογοήτευση των στρατιωτών, όταν βλέπουν πως όλα έχουν χαθεί και όταν μαθαίνουν ότι συνέχιζαν να πολεμούν, ενώ η κυβέρνηση της χώρας τους είχε ήδη συνθηκολογήσει!

Το γεγονός αυτό θυμίζει και την δική μας ιστορία στα οχυρά του Ρούπελ (6-10 Απριλίου 1941), όταν οι ήρωες στρατιώτες και αξιωματικοί μας νικούσαν τους Γερμανούς, χωρίς να ξέρουν ότι η Θεσσαλονίκη είχε πέσει στα χέρια του γερμανικού στρατού και ότι επήλθε συνθηκολόγηση.       

Είναι δεδομένα λοιπόν τα κοινά στοιχεία του φιλμ με την δική μας πολεμική ιστορία. Γι΄ αυτό ο κάθε Έλληνας, σινεφίλ ή μη, φιλίστωρ ή μη, αξίζει να παρακολουθήσει την καλογυρισμένη ταινία «9 Απριλίου». Τελειώνοντας την θέαση της ταινίας, οφείλω να πω ότι έχω μια αίσθηση πίκρας επειδή δεν έχει γυριστεί ένα ανάλογο φιλμ στη χώρα μας, 80 χρόνια μετά από το ελληνικό έπος του 1940-41.