“Magical Girl”: Όλα “στο κόκκινο” αναζητώντας το χαμένο σκήπτρο…

Γράφει η Βίκυ Καλοφωτιά

“…η μόνη απόλυτη αλήθεια, το μόνο που θα μείνει για πάντοτε εδώ, είναι ότι 2+2=4…”, ακούγεται παράλληλα με τους τίτλους έναρξης στη σκοτεινή αίθουσα που άνοιξε και πάλι την αγκαλιά της να υποδεχτεί όλους εμάς, τους “συνήθεις υπόπτους” που ό,τι κι αν συμβεί, παραμένουμε πιστοί στο καθιερωμένο ραντεβού μας. Εκεί, στην ατμοσφαιρική κινηματογραφική αίθουσα στο κέντρο της Αθήνας. Παρέα με καφεδάκι και τη γνωστή ταξιδιάρική μας διάθεση για βόλτα με άρωμα από τα πολύτιμα σεντούκια της έβδομης τέχνης. 

“Magical Girl”, ο τίτλος της ταινίας που προβάλλεται αυτές τις ημέρες στις αίθουσες σε σκηνοθεσία του Κάρλος Βερμούτ και η οποία ευθύνεται για τη νοερή μας μεταφορά στα σοκάκια και τις λεωφόρους της Ισπανίας, μιας χώρας όπου οι άνθρωποι διακρίνονται

για το φλογερό τους ταμπεραμέντο και την τάση τους να αναζητούν την ισορροπία μεταξύ συναισθήματος και λογικής. Μια απέραντη ταυρομαχία όλη η καθημερινότητα, που και η παραμικρή αστοχία μπορεί να αποδειχθεί μοιραία και καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία. Του ενός και των πολλών. Του συναισθηματικού και του λογικού, με τους ρόλους κάποια στιγμή να  συγχέονται και την έννοια της ανατροπής να έχει τον πρώτο λόγο. 

Η Αλίσια. Ένα κορίτσι που αργοπεθαίνει από λευχαιμία καταγράφει όσα η ζωή απειλεί να της στερήσει, σε ένα ημερολόγιο. Το “Ημερολόγιο των 3 Επιθυμιών” που κλείνει στις σελίδες του, τα μεγάλα της μυστικά. Θέλει να γίνει 13 χρόνων και να αποκτήσει το φόρεμα της Γιουκίκο. Το μαγικό αυτό φόρεμα της αγαπημένης της ηρωίδας από τα γνωστά γιαπωνέζικα κόμικς, “manga”, που αποτελούν για εκείνη την προσωπική της όαση μέσα στη δίνη που προκαλεί στο σώμα και την ψυχή της, η ασθένεια. 

Ένας πατέρας, ο Λουίς, μετατρέπει σε σκοπό της ζωής του την εκπλήρωση της τελευταίας επιθυμίας της κόρης του μη διστάζοντας να υπερβεί κάθε είδους προσωπικό όριο και άγραφο νόμο προκειμένου να το πετύχει. Το φόρεμα πρέπει να αγοραστεί με οποιοδήποτε κόστος. Υλικό, συναισθηματικό, άσκηση ψυχολογικής βίας σε τρίτους, οτιδήποτε κι αν χρειαστεί, φτάνει μόνο να δεί στο χλωμό πρόσωπο της κόρης του να ξαναζωντανεύει το χαμένο της χαμόγελο. Ένα φόρεμα μοναδικό στον κόσμο, όπως ακριβώς κι εκείνη. 

Μέχρι που βρίσκεται στο δρόμο του η Μπάρμπαρα. Μια γυναίκα με έναν γάμο που έχει ουσιαστικά σταματήσει να υφίσταται από καιρό και υπάρχει μόνο ως ξεχασμένη σύναψη μιας σκονισμένης κοινωνικής συνθήκης μεταξύ δύο ανθρώπων που δεν γνώρισαν ποτέ πραγματικά ο ένας τον άλλον. Ένα ξαφνικό γύρισμα της τύχης ή της ατυχίας τη φέρνει στο μονοπάτι μιας παγίδας με εκείνη ως εξιλαστήριο θύμα. Ή μήπως όχι; Μήπως γίνεται θύμα εσκεμμένα και με πλήρη επίγνωση έτσι ώστε να αποκτήσει έστω και μια υποτυπώδη υπόσταση που θα της δημιουργήσει την ψευδαίσθηση ότι ζει; Ότι η καρδιά της δεν έχει πάψει ακόμη να χτυπά;

Ένα σώμα γεμάτο ουλές. Ουλές που προκαλείς εσύ στον εαυτό σου, επειδή είσαι πολύ ευαίσθητος γι’αυτόν τον κόσμο. Και αυτός πολύ βίαιος για εσένα. Χαρακιές στο μέτωπο

που σχηματίζουν αυλάκια από αίμα. Θραύσματα από σπασμένο καθρέφτη μπήγονται στο δέρμα κι εσύ πονάς. Ο πόνος όμως που νιώθεις στην ψυχή, είναι πολύ βαθύτερος. Μια ανοιχτή πληγή που δεν έκλεισε ποτέ και συνεχώς αιμορραγεί. 

Το φόρεμα αγοράστηκε με χρήματα που εξασφαλίστηκαν με αίμα και εκμηδένιση της προσωπικής αξίας. Κάτι λείπει όμως ακόμη για να είναι ολοκληρωμένη η μαγική στολή της Γιουκίκο και κατ’επέκταση η ζωή της Αλίσια που μετράει ήδη αντίστροφα. Λείπει το “μαγικό σκήπτρο” και χωρίς αυτό, δεν δύναται να υπάρξει ούτε Γιουκίκο. Ούτε Αλίσια. 

Εδώ αναλαμβάνει τα ηνία ο καλός άγγελος ή αλλιώς η Μπάρμπαρα. Έμμεσα και χωρίς να το γνωρίζει προσφέρει τον εαυτό της ως λεία για να παραταθεί η ζωή ενός μικρού κοριτσιού με ώρες μετρημένες σε αυτόν τον κόσμο. Ο εαυτός της ως αντάλλαγμα για το ποσό που χρειάζεται για να αγοραστεί το σκήπτρο. Το σκήπτρο, όμως ανήκει και σε εκείνη, την Μπάρμπαρα, γιατί είναι μια πραγματική πριγκίπισσα έστω κι αν δεν το γνωρίζει. Όπως άλλωστε συμβαίνει με τις πραγματικές πριγκίπισσες έστω κι αν τελούν υπό κατάθλιψη και είναι διαρκώς θλιμμένες…

Ένα παζλ που δεν ολοκληρώνεται ποτέ γιατί λείπει αυτό το ένα κομμάτι που θα το καθιστούσε φαινομενικά τέλειο. Αν υποτεθεί ότι υπάρχει αυτή η ασύλληπτη έννοια του

“τέλειου” σε έναν κόσμο με περιτύλιγμα φτιαγμένο από αβεβαιότητα, αγωνία για το αύριο, κρίση στην οικονομία, στην παιδεία, στα συναισθήματα. Η Ισπανία του 2014, στη θέση της οποίας θα μπορούσε κάλλιστα να τοποθετηθεί ένα αρκετά μεγάλο τμήμα της ευρωπαϊκής μήτρας που κυοφορεί το σάπιο και το εφήμερο.

“Λίγα πράγματα έμειναν που να μην έχουν μετατραπεί σε μπίζνα σήμερα…”, αναφέρει στην ταινία ένας εκ των πρωταγωνιστών. Και ο κύκλος της εκδίκησης καλά κρατεί. Φροντίζουν γι’αυτό οι μνήμες του παρελθόντος και το αποδυναμωμένο παρόν που ενσαρκώνεται στο πρόσωπο ενός συνταξιοδοτημένου δασκάλου με όψη αγγέλου και τόλμη που πηγάζει από τα πιο σκοτεινά δωμάτια της ύπαρξής του. Της ύπαρξής μας. 

 Όλα καταρρέουν. Τα πάντα χρειάζονται να οικοδομηθούν από την αρχή. 

Κι όμως μέσα σε όλα αυτά, μια μικρή νεράιδα αναζητά το σκήπτρο της…

Μια νεράιδα φεύγει από τη ζωή με το όνειρό της όμως πραγματοποιημένο έστω κι έτσι…έστω και την ύστατη στιγμή.

Όλα στο κόκκινο…

Κάποιος διασχίζει μια γέφυρα…

Περνάει απέναντι…

Όλα τελειώνουν. Ή μήπως όλα τώρα αρχίζουν…;

 Στοιχεία Ταινίας:

Σκηνοθεσία/Σενάριο: Κάρλος Βερμούτ

Παραγωγή: Πέδρο Χερνάντεζ Σάντος, Άλβαρο Πορτανέτ, Αμαντέο Χερνάντεζ Μπουένο

Φωτογραφία: Σαντιάγο Ρακάχ

Μοντάζ: Έμμα Τάσελ

Πρωταγωνιστούν: Χοσέ Σακριστάν, Μπάρμπαρα Λένι, Λουίς Μπερμέχο

Διάρκεια: 127 λεπτά

Διανομή: Weird wave

Η ταινία διανέμεται με την υποστήριξη του Ινστιτούτου Θερβάντες.

• Βραβείο Καλύτερης Ταινίας και Καλύτερου Σκηνοθέτη -

Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν 2014

• Συμμετοχή στο τμήμα Discovery - Φεστιβάλ του Τορόντο 2014
• Επίσημη Συμμετοχή - Φεστιβάλ του Μπουσάν, Φεστιβάλ Ζυρίχης
• Επίσημο Διαγωνιστικό – 55ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης

“Ειλικρινά ελπίζω ότι το κοινό θα δικαιώσει το Magical Girl το οποίο για εμένα είναι η μεγάλη αποκάλυψη του Ισπανικού σινεμά των αρχών αυτού του αιώνα”.

Πέδρο Αλμοδόβαρ