Πρόσωπα, άνδρες γυναίκες, παιδιά, οικογένειες και ιστορίες συγκινούν τους επισκέπτες του Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ), γιατί δεν πρόκειται για απλά εκθέματα μιας έκθεσης, με έναν γενικό προβληματισμό.
Πρόκειται για ανθρώπους που ζουν δίπλα μας, μοιράζονται την ζωή τους μαζί μας. Γι' αυτό το μοίρασμα μου μίλησε ο Ghassan από την Συρία, ζητώντας του να ποζάρει για μια αναμνηστική φωτογραφία μπροστά στο πορτραίτο του : "είμαι περίπου 9 μήνες εδώ. Ναι προσαρμόστηκα, δεν νιώθω ξένος όταν κάθομαι στο ίδιο τραπέζι και μοιράζομαι ότι έχω και ότι έχει ο άλλος." Αντιλαμβανόμενος και εκείνος τις δύσκολες οικονομικά ώρες που περνάμε στην Ελλάδα.
Ο Αλί από τη Συρία δείχνει σοβαρός δεν χαμογελά, ποζάρει δίπλα στη συμπατριώτισσα του Reem. Συγκινημένη η Bibicke από το Κονγκο μου χαμογελά ευγενικά ακούγοντας τα καλά λόγια για την όμορφη φωτογραφία της. Πρόθυμος ο νεαρός Hassan στέκεται μπροστά από την φωτογραφία του.
Ατενίζω το πορτραίτο της Zainab από το Αφγανιστάν και έρχεται στο μυαλό μου το πορτραίτο του κοριτσιού με τα μαργαριταρένια σκουλαρίκια που φιλοτέχνησε ο Βερμέερ. Συγκινούμαι καθώς ακούω από τα ακουστικά τον Yaser από την Συρία, πως από την αγάπη στο γιό του άντλησε δύναμη κι κατάφερε να βγουν αυτός και η οικογένεια του ζωντανοί από την λέμβο.
Είκοσι άνθρωποι από οχτώ διαφορετικές χώρες, που ξεριζώθηκαν από τις πατρίδες τους λόγω του πολέμου ή διώξεων, κλήθηκαν να παρατηρήσουν έργα Τέχνης από την συλλογή του μουσείου και με αφορμή τη Τέχνη να ξετυλίξουν το νήμα της δικής του ζωής!
της Μαρίας Αλιμπέρτη
Ένα "ψηφιδωτό" ανθρώπων με διαφορετική καταγωγή, πολιτιστικές καταβολές και παρά τις γλωσσικές δυσκολίες περιδιάβανε μαζί την Παρασκευή το βράδυ την έκθεση "Face Forward …into my home", η οποία πραγματοποιείται εδώ και καιρό στο πλαίσιο ενός πρότζεκτ με την συμμετοχή σε αφηγηματικά εργαστήρια προσφύγων και αιτούντων ασύλων που ζουν στην Αθήνα, σε συνεργασία με την Ύπατη Αρμοστεία του OHE και το πρόγραμμα Estia.
Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε για την παρουσίαση του λευκώματος της έκθεση, συνομίλησε με τους συμμετέχοντες που θέλησαν να αφηγηθούν όχι τόσο τις κακουχίες και τις περιπέτειες όσο τις ελπίδες και τα όνειρά του για ένα καλύτερο μέλλον. Πραγματικά ένα μήνυμα αισιοδοξίας "αναβλύζει" από τις ηχογραφημένες αφηγήσεις που έχει την ευκαιρία το κοινό να ακούσει μέσω ειδικών φορητών συσκευών με ακουστικά που υπάρχουν δίπλα από τα εντυπωσιακά φωτογραφικά πορτραίτα που τράβηξε ο Γιάννης Βασταρδής, ενώ συνολικά την έκθεση επιμελήθηκε η Μαρίνα Τσέκου. Το συντονισμό του προγράμματος για λογαριασμό της Ύπατης Αρμοστείας του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες είχε η Έλλη Παξινού.
Η Τέχνη γίνεται δίαυλος με στόχο την αφύπνιση και ότανδεν πετυχαίνει να κάνει καλό και σωστό τον κόσμο, τότε τουλάχιστον προσπαθεί να τον κάνει καλύτερο και πιο ευαισθητοποιημένο, επεσήμανε κατά τον χαιρετισμό της η διευθύντρια του μουσεία, Κατερίνα Κοσκινά. 
Συγχαίροντας τους συντελεστές που εργάστηκαν για το απόλυτα επιτυχημένο πρότζεκτ, όπως το χαρακτήρισε, ο Φιλίπ Λεκλέρ, επικεφαλής του γραφείου της Υ. Α. στην Ελλάδα, έκανε λόγο για τις δυσκολίες στα νησιά αλλά και την αλληλεγγύη του ελληνικού λαού προς τους πρόσφυγες. Μάλιστα, ο ίδιος ζήτησε από τον κ.Παπαδημούλη να μιλήσει για την έκθεση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Ιδιαίτερη μνεία στην πικρή αλήθεια που αντικατοπτρίζει η έκθεση, έκανε ο Δημήτρης Παπαδημούλης, υπογραμμίζοντας την πρωτόγνωρη ανθρωπιστική και οικονομικο-κοινωνική κρίση στην Ελλάδα, με την συμπίεση του βιοτικού επιπέδου, επεσημαίνοντας ότι ευτυχώς η κοινωνία μας δεν μολύνθηκε από το μικρόβιο του ρατσισμού. Εστιάζοντας στο προσφυγικό ζήτημα, ο αντιπρόεδρος του Ευροκοινοβουλίου τόνισε χραρακτηριστικά ότι υπάρχουν χώρες στην Ε.Ε. που δεν δέχθηκαν ούτε ένα πρόσφυγα και δεν έχουν στείλει ούτε μια κουβέρτα και ούτε ένα sleeping bang! Μάλιστα δήλωσε οτι μετα χαράς θα μεταφέρει το μηνυμα της έκθεσης στην καρδιά της Ε.Ε..
Στο ρόλο της Τέχνη ως δημόσιο δίαυλο στάθηκε ηαναπληρώτρια Καθηγήτρια Συγκριτικής Λογοτεχνίας του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, Κίρκη Κεφαλέα, σημειώνοντας ότι στο εν λόγω εγχείρημα δεν επιχειρήθηκε η ωραιοποίηση της πραγματικότητας, ούτε η εμπορευματοποίηση της. Σε ότι αφορά το λεύκωμα στάθηκε στην αισθητική και κριτική ματιά των δίγλωσσων κειμένων που με ευαισθησία αφήνουν τον αναγνώστη να διεισδύσει στην ψυχή αυτών των ανθρώπων. Εξίσου ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί το μορφωτικό επίπεδο αλλά και οι θετικές λέξεις- αισιόδξο νόημα- των προσφύγων που συμμετείχαν στο πρότζεκτ σύμφωνα με τον γλωσσολόγο Γιώργο Εξαδάκτυλο, ο οποίος και επιμελήθηκε τα κείμενα του λευκώματος.
Ελπιδοφόρο είναι ότι, η έκθεση λόγω αυξημένης προσέλευσης παρατείνεται ως τις 18 Φεβρουαρίου, υπό συζήτηση βρίσκεται η συνέχεια του πρότζεκτ και η περιοδεία της έκθεσης στο εξωτερικό.
Σημειώνεται ότι ο κατάλογος της έκθεσης διανέμεται δωρεάν.
Ώρες λειτουργίας της έκθεσης
Τρίτη – Κυριακή: 11.00 – 19.00
Δευτέρα κλειστά
Είσοδος ελεύθερη
Εθνικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης (ΕΜΣΤ)
Λεωφ. Καλλιρρόης & Αμβρ. Φραντζή (πρώην εργοστάσιο Φιξ)
Aθήνα, 117 43
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου