Η Αθήνα απέκτησε Ολυμπιακό Μουσείο: Τι μας εντυπωσίασε

 

 

 

Δυνατή αισθητική και αφήγηση, σ’ ένα μουσείο που δεν βασίζεται μόνο στα εκθέματα αλλά και στα ερεθίσματα, στα βιώματα και στις μνήμες μας... θα ήταν μια πολύ σύντομη περιεκτική παρουσίαση του Ολυμπιακού Μουσείου Αθήνας που μόλις προστέθηκε στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της πόλης μας.

 

 της Μαρίας Αλιμπέρτη

Το μοντέρνο ντιζάιν, το παιχνίδι με το φως, η αίσθηση ότι μπαίνεις σε μια πολυδαίδαλαη διαδρομή  -ασυνείδητα στον χρόνο και συνειδητά στον χώρο-  από το πρώτο σκοτεινό δωμάτιο, εν είδη «πλανητάριο» με τις πολλαπλές προβολές, εξιτάρουν τις αισθήσεις. Ο χώρος ακόμα και μέσα από τα σχήματα προσαρμόζεται καθώς ο επισκέπτης περνά και από οβάλ σε στενόμακρες αίθουσες και τούμπαλιν.  Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της αίσθησης  αποτελεί η αίθουσα που αναφέρεται στην Αρχαιά Ολυμπία στην οποία ο επισκέπτης μπορεί να καθίσει και να χαλαρώσει σε μια «κερκίδα» παρακολουθώντας ένα βίντεο με μορφές αθλητών έχοντας την αίσθηση ότι βρίσκεται στον τότε αγωνιστικό και σήμερα αρχαιολογικό χώρο.

Στα πλεονεκτήματα του εν λόγω μουσείου θα πρέπει να προστεθεί η πολλαπλή αισθητηριακή προσέγγιση του θέματος, μέσα από τον ήχο- μικρές διηγήσεις-, το οπτικοακουστικό υλικό (βίντεο) και η διάδραση (χάρτης).

 

 Εντυπωσιακή είναι ακόμη η τήρηση των υγειονομικών πρωτοκόλλων, καθώς έχουν τοποθετηθεί σε σύντομα διαστήματα  της περιήγησης εντός του μουσείου αντισηπτικά, ενώ άξια αναφοράς είναι η παρότρυνση από τους ευγενικούς και πολύ εξυπηρετικούς ανθρώπους του μουσείου να μην ξεχνιόμαστε και να κρατάμε τις αποστάσεις. Ο χώρος είναι πολύ φιλικός και προσβάσιμος από άτομα με κινητικές  αναπηρίες, ενώ επιτρέπεταιι η είσοδος σε σκύλους οδηγούς για άτομα με αναπηρίες. 

 

Αξιοσημείωτο είναι  πω στις λίγες ημέρες από την έναρξή του ήδη έχει καταφέρει να προσελκύσει το ενδιαφέρον του νεανικού κοινού –οι περισσότεροι επισκέπτες που είδα είχαν μέσο όρο ηλικίας 20 ετών, ενώ εντύπωση μου έκανε ο ενθουσιασμός δυο μικρών παιδιών που περιηγούνταν στον χώρο με την μητέρα τους.

Περιεχόμενο και ιστορία

Πέρα από την πολύ καλή παρουσίαση του εποπτικού υλικού, από άποψη περιεχομένου ο "μίτος" της αφήγησης αρχίζει με μύθους που σχετίζονται με τους Ολυμπιακούς Αγώνες (ο πέμπτος άθλος του Ηρακλή με τον Κόπρο του Αυγεία, βασιλιά της Ήλιδος, η αρματοδρομία του Πέλοπα, του Ιδαίου Ηρακλή, η γέννηση του Δία με την προστασία των Κουρητών κ.ά.), το πέρασμα σε  όλους τους αγώνες που διοργανώνονταν στην Αρχαιότητα (Ίσθμια, Πύθια, Νέμεα, Παναθήναια), τις συνήθειες που σχετίζονταν με την άθληση, από τα βυζαντινά χρόνια έως την δημιουργία του νεοελληνικού κράτους. Μέσα στο σύμπαν από πληροφορίες  αναδεικνύονται άγνωστες πτυχές των αγώνων, προσφέροντας πληροφορίες λιγότερο γνωστές:

-Παράλληλα με τα αθλήματα διοργανώνονταν αγώνες σαλπιγκτών και κηρύκων

- Ο Νεύτωνας χρημάτισε για να αναδειχθεί Ολυμπιονίκης

Η Ολυμπιάδα έλαβε αυτό το όνομα μετά τη νίκη του Βασιλιά Φίλιππου προς τιμήν των Ολυμπιακών Αγώνων

-Παράλληλά διοργανώνονταν τα Ηραία για τις γυναίκες

-Την βυζαντινή περίοδο έπαιζαν  στην αυτοκρατορική αυλή, ένα παιχνίδι το Τζυνάκειον κάτι σαν το σημερινό πόλο.

Αυτές είναι μόνο μερικές από τις πληροφορίες που προστέθηκαν στις γνώσεις μου για τους Ολυμπιακούς Αγώνες, αλλά εξίσου σημαντικό είναι ότι στο μουσείο παρουσιάζονται και γενικές ιστορικές πληροφορίες χωρίς να κουράζουν τον επισκέπτη.

Ιδιαίτερης μνείας χρήζει η ενότητα για προσπάθεια Αναβίωσης και διοργάνωσης των  Ολυμπιακών Αγώνων στην Αθήνα το 1896 με την παρουσίαση του εγχειρήματος του Δημήτριου Βικέλα και του λόρδου Pierre de Coubertain. Ιδιαίτερη συγκίνηση προκαλούν οι επιστολές που αντάλλασσαν όπως τις αφηγείται με την ιδιαίτερη χροιά του ο κ.Κωστάλα.  Στην ενότητα αυτή ξεχωρίζουν τα ντοκουμέντα της εποχής, οι αναφορές στις προσπάθειες του εθνικού ευεργέτη Ευαγγέλη Ζάππα για τους αθλητικούς αγώνες τα «Ολύμπια» αλλά και του William Penny Bookers που θεμελίωσε του Βρετανικούς Ολυμπιακούς Αγώνες. Πέρα από το εύληπτο ιστορικό-πολιτικό πλαίσιο, οι Έλληνες επισκέπτες τουλάχιστον, στέκονται και παρατηρούν ντοκουμέντα και  φωτογραφίες της Αθήνας εκείνης της εποχής, τα αποσπάσματα των εφημερίδων κ.ά.

Εξαιρετική είναι και η προσπάθεια αναπαράστασης του Παναθηναϊκού Σταδίου με ένα μικρό αμφιθέατρο αλλά και το εγχείρημα μεταφοράς του κλίματος των ημερών της πρώτης διοργάνωσης των Ολυμπιακών Αγώνων μέσα από δημοσιεύματα  της εποχής σε ένα ολιγόλεπτο βίντεο. Στον ίδιο χώρο ξεχωρίζουν και τα ντοκουμέντα από την νίκη του Σπύρου Λούη, ενώ ακολουθούν την ιστορική διαδρομή και οι επόμενες διοργανώσεις.

Εξίσου εντυπωσιακή είναι και η αίθουσα με την παρουσίαση όλων των Ολυμπιάδων με ην αφίσα και συνοπτικά κείμενα που μετέφεραν τα τεκταινόμενα και το κλίμα σε κάθε  διοργάνωση.  Στην εν λόγω αίθουσα αξιοποιείται η τεχνολογία με βίντεο που παρουσιάζουν το ιστορικό πλαίσιο κάθε ολυμπιάδας και ο επισκέπτης έχει δυνατότητα πρόσβασης ατομικά (οθόνη και ακουστικό) εφόσον το επιλέξει.

Μνήμες ξυπνά και η καρδιά χτυπά στην επόμενη αίθουσα της ελληνικής διοργάνωσης των αγώνων του 2004. Εδώ η περιήγηση συνδέεται και με το βίωμα της Ολυμπιάδας για μεγάλο μέρος του ενήλικου κοινού της έκθεσης. Αναμνήσεις εμπλέκονται με  εκθέματα-  ντοκουμέντα τόσο από την διεκδίκηση, τον σχεδιασμό των μεταλλίων, όσο και τις μασκότ του 2004, ενώ στον χώρο δεσπόζουν κάποια από τα κουστούμια της τελετής έναρξης που ανέδειξαν την διαχρονία του ελληνικού πολιτισμού.

Στη  συνέχεια ακολουθούν και άλλες αίθουσες που μας φθάνουν έως το σήμερα με σημαντικά εκθέματα όπως οι δάδες των ολυμπιακών αγώνων, τα μετάλλιά και το βιογραφικό αθλητών  των Ολυμπιακών και Παραολυμπιακών Αγώνων, κ.ά. τιμώντας τους πρωταγωνιστές του θεσμού.

Ίσως το μονο μειονέκτημα είναι η μεγάλη θεματική έκταση, αφού ο επισκέπτης εκτιμώ πως χρειάζεται 2 ώρες για να απολαύσει με την ησυχία του όλα τα εκθέματα, ενώ η μουσειακή κόπωση έχει έρθει στο 40λεπτο. Γι' αυτό όταν επισκεφθείτε το μουσείο- και πιστέψτε με αξίζει τον κόπο- καλό θα είναι να είστε ξεκούραστοι και με κεραίες ανοιχτές για να "ρουφήξετε"την γνώση γιατί το μεγαλύτερο όλων του των «ατού» είναι τα μηνύματα, όπως είναι αυτό της Ολυμπιακής εκεχειρίας και οι αξίες του ευ αγωνίζεσθαι!