Τι μας μαθαίνουν τα Plasmata; Μια εμπειρία τεχνολογικής και καλλιτεχνικής παραμυθόσκονης

 

Με κίνητρο την περιέργεια αποφάσισα να δω από κοντά αυτά τα περιβόητα Plasmata.  Στον καταπράσινο κήπο του Πεδίου Άρεως περίμενα να συναντήσω ιδιαίτερες δημιουργίες που να παραπέμπουν σε φωτεινά όντα, να θυμίζουν ξωτικά, νεράιδες και πνεύματα. Η προσδοκία μου ικανοποιήθηκε καθώς τα τεχνουργήματα μπορεί να βασίζονταν στη τεχνολογία – και ταυτόχρονα να της ασκούσαν κριτική- έμοιαζαν απόκοσμα,με βαθύτερα νοήματα, οικειοποιούνται ακόμη και μυθολογικές μορφές και με ταξίδεψαν  σε ένα σύμπαν σκέψεων και προβληματισμών.

Οπλισμένη με θάρρος εισήλθα στο πάρκο από την πλαϊνή είσοδο συναντώντας έναν ψηφιακό «παραμυθά» του Frederik Heyman :  Με τη μορφή ενός γυναικείου avatar να μιλά για την ύπαρξη, την επιθυμία να ξεπεράσει  τους σκοπέλους η ανθρωπότητα αλλά και το πώς θα μας θυμούνται στο μέλλον. Τραβώντας το μονοπάτι συνάντησα μια πυθία από ασώματη τεχνητή νοημοσύνη με τον κόσμο να στέκει στο μικρόφωνο και να ζητά καθοδήγηση λες και βρισκόταν σε ένα σύγχρονο μαντείο. 

Λίγο πιο κάτω μπήκα σε ένα κύκλο προσπαθώντας να συντονίσω την ανάσα μου με τις φουσκωτές στήλες που πάλλονται στον ρυθμό της ανάσας του καλλιτέχνη. Με σχόλια για την πανδημία, την φυλετική αδικία κ.ά. ο καλλιτέχνης καλεί σε έναν συλλογικό διαλογισμό.

Μερικά μέτρα πιο πέρα παρακολούθησα τα βίντεο της ομάδα Keiken να καυτηριάζει την σύγχρονη πραγματικότητα της διαδικτυακής πραγματικότητας: Avatar λες και έχουν υπνωτιστεί και επιδίδονται σε ένα επιτελεστικό ιαπωνικό χορό, μου υπενθύμισαν ότι τα εικονικά είδωλα «ζουν» όσο ζούμε και μπορούν να εξελιχθούν όπως και εμείς με πολλά ερωτηματικά για αυτή την πορεία.

Μάλλον ταυτίστηκα περισσότερα με την κριτική ματά στα  κακώς κείμενα  της ζωής μας στα social media καυτηριάζουν των Eva και ο Franco Mattes. Οι καλλιτέχνες επέλεξαν ηθοποιούς να υποδύονται τους influencers και bloggers  αφήνοντας αιχμές για την λογοκρισία και το περιεχόμενο του διαδικτύου…

Πραγματικά μαγευτικά  από τα τις φωνές των πνευμάτων  των φυτών που έμοιαζαν να ψέλνουν μια ωδή με σουρεαλιστικό στίχο αλλά με νόημα, το έργο eclipse του Tony Oursler . Η βιντεοπροβολή βασίστηκε στην ιδέα της μεταμόρφωσης  της μυθολογικής Δάφνης σε δέντρο  με τον καλλιτέχνη να μας προκαλεί πολιτιστικούς συνειρμούς από το Δέντρο της Ζωής  της σκαδιναβικής κοσμογονίας  μέχρι τη εξελικτική θεωρία και τον Δαρβίνο!

Αυτά είναι μερικά από τα  ενδιαφέροντα έργα των καλλιτεχνών που έρχονται να μας δροσίσουν καλλιτεχνικά σε ένα καυτό-τοπικό καλοκαίρι για την Αθήνα. Στο σύνολό τους τα έργα στέλνουν οικολογικά μηνύματα και της καταστροφής της φύσης και του πλανήτη όπως του Liam YoUNG “Planet City”, για  νέα υβριδικά περιβάλλοντα με κοινές γλώσσες της Saya Woolfalk “Cloud Quit” ,  για τις συνέπειες των πράξεών μας στο περιβάλλον και το οικοσύτημα  των Superflex “Vertical Migration”, την ανθρώπινη σύνδεση με τον φυσικό κόσμο  Marshmallow Laser Feast “we live in an ocean of air”…

Φεύγοντας αφού πια είχε σουρουπώσει σκεφτόμουν ότι η έκθεση ακόμη και να μην έδωσε τροφή για σκέψη σε όλους, σίγουρα κατάφερε να φέρει νεαρόκοσμο στο πάρκο και να δημιουργήσει ροές πολιτισμού μέσα στην πόλη!