Από το πρώτο κιόλας λεπτό, η ταινία σε αρπάζει από τη σκέψη και σε ρίχνει στο δίλημμα—πώς προχωράς όταν το παρελθόν σε καλεί με νότες που δεν ξεχνιούνται; Το The Song of Names είναι μια κινηματογραφική σύνθεση, φτιαγμένη από σιωπές, φιλία και μια βαθιά αναζήτηση ταυτότητας μέσα από το πένθος και τη μουσική.
Βασισμένο στο μυθιστόρημα του Norman Lebrecht, η ταινία του François Girard φέρνει στο προσκήνιο τον Martin, έναν άντρα που μεγαλώνει με τον εβραίο φίλο του Dovidl, βιρτουόζο βιολονίστα, ο οποίος εξαφανίζεται μυστηριωδώς λίγο πριν από την πρώτη του μεγάλη εμφάνιση. Δεκαετίες αργότερα, ο Martin ξεκινά να τον αναζητήσει, όχι μόνο για να κλείσει κύκλους, αλλά και για να κατανοήσει ποιοι ήταν πραγματικά—και οι δύο.
Μουσική ως μαρτυρία
Η ταινία αποκαλύπτει πως ένα κομμάτι μπορεί να είναι και μνημόσυνο. Το “Song of Names” είναι ένα μουσικό προσκύνημα: ένα εβραϊκό ψαλμωδικό τραγούδι που καταγράφει τα ονόματα των θυμάτων του Ολοκαυτώματος. Με τη μελωδία να γίνεται μνήμη, τα λόγια να γίνονται φλόγα, και η μουσική να ξεκλειδώνει τα πιο βαθιά μυστικά.
Ατμόσφαιρα και ερμηνείες
Οι Tim Roth και Clive Owen δίνουν λεπτές ερμηνείες—οι σιωπές τους μιλούν όσο οι λέξεις. Η μουσική του Howard Shore (βραβευμένος για τον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών) κινείται σαν δεύτερος αφηγητής, ενώ η σκηνοθεσία είναι στοχαστική, με παλμό αλλά χωρίς κραυγή.
Γιατί αξίζει να τη δεις
- Γιατί η μουσική εδώ δεν είναι απλώς soundtrack αλλά ο ίδιος ο αφηγητής
- Γιατί είναι μια ιστορία για τη φιλία, την απώλεια, την πίστη, την ταυτότητα
- Γιατί μας υπενθυμίζει πως η μνήμη δεν είναι παρελθόν αλλά προϋπόθεση για το μέλλον
Ιδανική για: φίλους του ιστορικού δράματος, όσους αγαπούν τη κλασική μουσική, και όσους αναζητούν νοηματοδοτημένο σινεμά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου