culturelovers

ΑΛΚΗ ΖΕΗ : "Το Καπλάνι της Βιτρίνας είχε πάρει χλιαρές κριτικές"

Από τη Μαριέττα Κοντογιάννη

"Τρεις νύχτες δεν κοιμήθηκα από την αγωνία μου. Έλεγα αυτοί οι άνθρωποι πήγαν κι έκλεισαν το Μέγαρο. Μα θα έρθει τόσο κόσμος για να γεμίσει τόσο μεγάλη αίθουσα;" Τα λόγια ανήκουν στην Άλκη Ζέη! Η "πρύτανης" της παιδικής λογοτεχνίας όπως την αποκαλούν, δεν περίμενε ότι θα γέμιζε η αίθουσα "Δημήτρης Μητρόπουλος" όπου εχτές το απόγευμα (Τετάρτη 31/3) διοργανώθηκε  εκδήλωση προς τιμή της στο πλαίσιο του Κύκλου εκδηλώσεων «Οι λογοτέχνες μιλούν στο κοινό τους», του Megaron Plus, σε συνεργασία με το ηλεκτρονικό περιοδικό για το βιβλίο "Ο Αναγνώστης"! Και φυσικά η αγωνία της δεν επαληθεύτηκε, καθώς η αίθουσα γέμισε ασφυκτικά από κόσμο ο οποίος είχε κατακλύσει από νωρίς το Μέγαρο προκειμένου να εξασφαλίσει το μαγικό χαρτάκι δωρεάν εισόδου, η διανομή του οποίου είχε ξεκινήσει δύο ώρες πριν από την εκδήλωση.

 

 

 

 

Ανάμεσα στους παρευρισκόμενους ήταν και οι μαθητές δύο σχολείων, γεγονός που χαροποίησε ιδιαίτερα την Άλκη Ζέη, αφού όπως είπε: "χαίρομαι να συναντάω παιδιά". Μάλιστα διηγήθηκε κι ένα πολύ χαριτωμένο στιγμιότυπο από μια πρόσφατη συνάντησή της με έναν μικρούλη, ο οποίος της παραπονέθηκε ότι δεν του άρεσε το τέλος στον "Μεγάλο Περίπατο του Πέτρου": "Δεν μου άρεσε γιατί σκοτώνεται ο Σωτήρης που είναι καλός". Η Άλκη Ζέη του εξήγησε πώς έτσι γινόταν στην Κατοχή. "Οι Γερμανοί σκότωναν και καλούς". Όμως ο μικρός της πρότεινε ένα δικό του τέλος. "Την ώρα που ο Γερμανός σηκώνει το όπλο του να σκοτώσει τον Σωτήρη, χτυπάει το κινητό του, πάει να το σηκώσει και ο Σωτήρης γλιτώνει." "Μα είχαν τότε οι Γερμανοί κινητά;" τον ρώτησε η Άλκη Ζέη και ο μικρός όλο αφέλεια της απάντησε: "Μα κυρία Ζέη, άμα δεν έχει ο Γερμανός κινητό τότε ποιος έχει;"   

 

Την εκδήλωση προλόγισε ο επικεφαλής του περιοδικού «Ο Αναγνώστης» Γιάννης Μπασκόζος.

Και στη συνέχεια οι ηθοποιοί Σοφία Κόκκαλη και η Ξένια Καλογεροπούλου διάβασαν αποσπάσματα από τα βιβλία της συγγραφέως για παιδιά και ενηλίκους, αντίστοιχα.

 

 

 

 

«Όταν ξεκίνησα να γράφω το πρώτο μου βιβλίο δεν ήξερα ότι γράφω ένα μυθιστόρημα για παιδιά. Ήθελα, όμως, να γράψω για κάτι που θα το καταλάβαιναν και θα το ένιωθαν τα παιδιά», δήλωσε λίγο αργότερα η Άλκη Ζέη, συνομιλώντας με την κριτικό παιδικής λογοτεχνίας Μαρίζα Ντεκάστρο, αναφερόμενη στο πρώτο της μυθιστόρημα 'Το καπλάνι της βιτρίνας", το οποίο όπως αποκάλυψε: "είχε πάρει πολύ χλιαρές κριτικές"! ¨Όπως εξήγησε "αυτό που έκανα ήταν απλώς να γράψω τις ιστορίες που διηγούμουν στα παιδιά μου, και τους άρεσαν πολύ, από τη ζωή τη δική μου και της αδερφής μου στη Σάμο".  Μάλιστα όταν  λίγο αργότερα ο παιδικός φίλος της, ο ποιητής Τίτος Πατρίκιος, έκανε λόγο για το αυτοβιογραφικό  έργο της «Με μολύβι φάμπερ νούμερο δύο», που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Μεταίχμιο,  και παρατήρησε πως "το σημαντικότερο με την αυτοβιογραφία είναι πως δεν μας αφήνει να ξεχάσουμε όσα είναι απολύτως αναγκαίο να θυμόμαστε", η Άλκη Ζέη ευχαρίστησε και αφιέρωσε τη βραδιά στην αδελφή της Λενούλα. "Χωρίς τις αναμνήσεις της δεν θα μπορούσε να έχει γραφτεί το βιβλίο", τόνισε.

 

 

 

Η Άλκη Ζέη απάντησε και σε μια σειρά ερωτήσεων που της έκανε η Μαρίζα Ντεκάστρο  και προέρχονταν από τους μαθητές. Συγκεκριμένα τα παιδιά ήθελαν να μάθουν ποιο θεωρείται καλό λογοτεχνικό βιβλίο, τι συμβουλεύει κάποιον που θέλει να γίνει συγγραφέας, αλλά και αν ο συγγραφέας μπορεί να ζήσει από τη δουλειά του. Η Άλκη Ζέη  απάντησε πως: "Καλό βιβλίο θεωρείται αυτό που το διαβάζεις μέχρι το τέλος γιατί έχει ενδιαφέρον", "σε όποιον θέλει να γίνει συγγραφέας δίνω πάντα τρεις συμβουλές : "1) Να διαβάζει βιβλία, 2) Να διαβάζει βιβλία και 3) Να διαβάζει βιβλία" και τέλος τόνισε πως "ελάχιστοι συγγραφείς ζουν σήμερα από τα βιβλία που γράφουν. Ακόμα και ο Σεφέρης δεν ήταν μόνο συγγραφέας αλλά εργαζόταν και στο Διπλωματικό Σώμα". 

 

 

 

Επίσης η συγγραφέας εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο επινοεί και χτίζει τους χαρακτήρες της, και επισήμανε πως νιώθει ότι οι ήρωές της υπάρχουν στην πραγματικότητα και ότι κάποιες φορές έχει αισθανθεί ότι θα τους δει μπροστά της. Επίσης εξήγησε και το πώς αποτυπώνεται η ιστορική και κοινωνική πραγματικότητα στη μυθοπλασία της. Ακόμα ανακάλεσε στιγμές από την εξορία της στην Τασκένδη, αμέσως μετά το τέλος του Εμφυλίου, αλλά και από την παραμονή της στο Παρίσι την εποχή της ελληνικής χούντας.

 

Αναφερόμενη στα παιδικά βιβλία της Άλκης Ζέη, η συγγραφέας Λίλα Κονομάρα περιέγραψε το πώς αναβλύζει από τις σελίδες τους το λυτρωτικό τους χιούμορ, όπως και το πώς μπαίνει ο αναγνώστης μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα. Με τη λογοτεχνία για ενηλίκους καταπιάστηκε ο κριτικός λογοτεχνίας Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, επισημαίνοντας πως η «Αρραβωνιαστικιά του Αχιλλέα», που δημοσιεύτηκε το 1989, είναι ένα μυθιστόρημα το οποίο συνδυάζει την εμπειρία της πολιτικής εξορίας με την αίσθηση της συνεχούς εσωτερικής εξορίας του εκπατρισμένου.

Ο Τίτος Πατρίκιος ήταν εκείνος που έκλεισε με πολύ χιούμορ την εκδήλωση λέγοντας:
"Τώρα μπορείς να πεις ότι πήγες στο Μέγαρο και είχες δίπλα σου έναν παίδαρο!"

 

 

Στο τέλος η Άλκη Ζέη υπέγραψε βιβλία και συνομίλησε με τους παρευρισκόμενους.