Αγριππίνα- ένα ιστορικό μυθιστόρημα με πολιτική σκέψη

Το πέπλο της σέρνεται στα πέτρινα σοκάκια της αιώνιας πόλης που την παθιάζει. Eκεί που είχε αντηχήσει η φωνή των μεγάλων ρητόρων. Από την γωνία βλέπει τους αξιωματούχους να πηγαίνουν στην Κουρία συνοδευμένοι με απελεύθερους και δούλους, τους παρατηρεί να συζητούν με άλλους συγκλητικούς ή να υποστηρίζουν υπόδικους. Η αρχόντισσα χαζεύει τον κόσμο στα περιστύλια των βασιλικών...όταν δεν μηχανορραφεί και δεν στήνει συνωμοσίες εναντίον των εχθρών της.


Της Μαρίας Αλιμπέρτη



Ταξίδι στην Αρχαία Ρώμη μέσα από μια προσωπική εξιστόρηση, μας υπόσχεται το ιστορικό

μυθιστόρημα του Πιέρ Γκριμάλ "Αγριππίνα" των εκδόσεων Ψυχογιός . Η ηρωίδα μας παίρνει από το χέρι και μας ξεναγεί όχι μόνο στην πόλη, αλλά σχεδόν σε όλη την αυτοκρατορία. Μαζί μας μοιράζεται τα βιώματά της και τις εικόνες της από τους αυτοκράτορες όπως εκείνη τους έζησε, τον σκληρό Τιβέριο, τον αδερφό της Γάιο, τον θείο και σύζυγό της Κλαύδιο, αλλά και τον γιο της Νέρωνα,  με τις ιδιοτροπίες τους την ορθή ή όχι διοίκηση τους. Από τις πρώτες σελίδες συστήνεται ως μέλος της Οικογένειας Ιουλίας,δισεγγονή του Μάρκου Αντώνιου και του Καίσαρα Αύγουστου. 

Η αφήγηση αρχίζει με φλας μπακ , όταν θεωρεί ότι κινδυνεύει από την εξουσία του Νέρωνα, θυμάται τις μέρες που κρατούσε συντροφιά στην μητέρα της Αγριππίνα, τα ταξίδια τους στην Ελλάδα και την Αίγυπτο, την απώλεια του λαοφιλούς πατέρα της Γερμανικού. Σαν να διαβάζουμε ημερολόγιο ή την ακούμε να εξιστορεί η ίδια, η ηρωίδα τα ταξίδια της στην αρχαία Ελλάδα και την Αίγυπτο, τον πολιτικό σύστημα της οποίας συγκρίνει με αυτό της αυτοκρατορίας. Μεταξύ των πολλών ιστοριών, αναφέρεται σε μύθους όπως αυτόν της Αράχνης, μυθολογίες όπως της Ίσιδας και του Όσιρη, αλλά και σε προσωπικότητες της παγκόσμιας σκέψης όπως ο Σωκράτης. 
 Αυτό που επιλέγει όμως να περάσει ο ακαδημαϊκός και συγγραφέας, σχεδόν μέσα από τις 380 σελίδες του βιβλίου, είναι τα μαθήματα πολιτικής, πως οι γυναίκες αν και δεν είχαν λόγο στο δημόσιο χώρο κινούσαν τα νήματα ως σύζυγοι, ερωμένες ή μητέρες αυτοκρατόρων- Αυγούστες. Ο συγγραφέας αντανακλά μια κοινωνική πραγματικότητα μέσα από τους γάμους που καθορίζονταν για τα κορίτσια των μεγάλων οικογενειών από τα συμφέροντα, όπως τα όριζε ο αυτοκράτορας και εκείνες μόνο νοιάζονταν για να συνεχιστεί η γενιά τους. Με γλαφυρότητα περιγράφεται κι το διανοητικό κλίμα της εποχής με τον Σενέκα να πρωταγωνιστεί σε πολλά πολιτικά και μη θέματα της αυτοκρατορίας.
Η Αγριππίνα διαφαίνεται μια αθώα παιδούλα, μια σύζυγος που κρατά τα προσχήματα και

μια τρυφερή μητέρα που νοιάζεται για τους οιωνούς που θέλουν τον γιο της να έχει προδιαγεγραμμένη μοίρα να φορέσει την πορφύρα. Καθώς εξελίσσεται η ιστορία, η τριβή της Αγριππίνας με την εξουσία φαίνεται πως την  αλλοιώνει, εκτράχυνε την προσωπικότητά της και ενδυνάμωσε την περηφάνια της για την γενιά της καθώς και την δίψα της για την εξουσία. Ενδεικτικό είναι ότι δεν δίστασε να επιχειρήσει αιμομικτικές σχέσεις με τον γιο της για να μην χάσει την επιρροή του επάνω του. Βέβαια ο λαό της Ρώμης δεν ξέχασε ότι είχε παντρευτεί τον Θείο της αυτοκράτορα Κλαύδιο. Ακόμη και εάν δεν σας έπεισε η πλοκή του έργου και το σμίλευμα των χαρακτήρων αξίζει να διαβάσετε αυτό το βιβλίο μόνο για την περιήγηση στους ρωμαϊκούς χρόνους καθώς ο συγγραφέας καταδεικνύεται καλός γνώστης της ιστορικής περιόδου.