Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2015

Μέσα από τα κάγκελα της φυλακής φωτογραφίζουν τον κόσμο! Ο Κίμων Αξαόπουλος δίδαξε εθελοντικά τους μαθητές του ΣΔΕ!

Κάγκελα, έλεγχος, γκρι τοίχοι …κι όμως πίσω από αυτό το απρόσωπο φρούριο υπάρχει φως, φλόγα για ζωή και δημιουργικότητα!

Το πρώτο πρωινό στάθηκε κοιτάζοντας τον πελώριο φράχτη, προχώρησε στην πόρτα, δέχθηκε τον εξονυχιστικό έλεγχο ελπίζοντας ότι με αυτή την κίνηση θα χαρίσει κίνητρο σε κάποιους ανθρώπους να δουν την ζωή αλλιώς, μέσα από έναν φωτογραφικό φακό.

Ο δάσκαλος φωτογραφίας Κίμων Αξαόπουλος μιλά  για την μοναδική εμπειρία του να διδάξει εθελοντικά στο σχολείο δεύτερης ευκαιρίας των φυλακών Κορυδαλλού και το μεγάλο δώρο που πήρε από έναν μαθητή του. Τα πρώτα περίεργα συναισθήματα που του γέννησε η θωριά της φυλακής σύντομα αντικαταστάθηκαν από μια πληρότητα ότι πρόσθεσε λίγη αισιοδοξία σε αυτή την μίζερη πραγματικότητα που ζούμε!

«Η αφορμή για να βρεθώ πρώτη μου φορά μέσα στην φυλακή  ήταν η ομάδα μας, ο  ΟΡΙΖΟΝΤΑΣ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ  και η    περιπλανώμενη έκθεσή μας τα "ΑΟΡΑΤΑ ΝΗΣΙΑ".  Έτσι χωρίς   πολύ σκέψη βρέθηκα να μιλάω για την Φωτογραφία  μπροστά σ’ ένα πρωτόγνωρο κοινό για μένα, νέους κατά βάση   συνανθρώπους μας που περνάνε μια πολύ κρίσιμη περίοδο της ζωής τους στερούμενοι όλα τα μικρά η μεγάλα   αυτονόητα πράγματα που βιώνουμε οι απ' έξω χωρίς να ...τα εκτιμάμε» αναφέρει χαρακτηριστικά νιώθοντας πιο σοφός μετά από αυτό το βίωμα.
  Η εναλλαγή συναισθημάτων ήταν έντονη, «οι πρώτες σκέψεις μπαίνοντας στις φυλακές Κορυδαλλού   ήταν θλίψης κι απαισιοδοξίας αλλά γρήγορα επισκιάστηκαν από την χαρά της υποδοχής από τον  διευθυντή του ΣΔΕ κ. Ζουγανέλη και τους εκπαιδευτικούς  –αλλά και από την αποδοχή ζεστασιά των κρατουμένων μαθητών μου».      
«Το επιστέγασμα της εθελοντικής προσφοράς μου ήταν μια  απέραντη ψυχική ευφορία που φαντάζομαι νοιώθει ο   οποιοσδήποτε βοηθάει τους αναξιοπαθούντες  συνανθρώπους του άλλα πιο συγκεκριμμένα ένα προσωπικό γραπτό που μου επέδωσε ένας μαθητής που το παραθέτω αυτούσιο  
Αχ ψυχή μου Άβυσσος   !
Που με τραβάς σε βάθος ;
Γιατί γιατί ψυχή μου θες να με πνίξεις
 Ίσως να φταίω κι εγώ που κάνω μεγάλες καταδύσεις...
Και νοιώθω γιός του Ποσειδώνα  ,
 Πρέπει ν αναδυθώ
χρειάζομαι οξυγόνο  !
καταραμένα ένστικτα
 Αχ ψυχή μου να ήσουν ..;  
 Μια μικρή γαλήνια λίμνη

1 σχόλιο:

  1. Εξαιρετική πρωτοβουλία του κ. Αξαόπουλου. Η τέχνη ημερεύει τις ψυχές. Συγχαρητήρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή