"Όποιος κοιμάται στην Δημοκρατία, ξυπνάει σε δικτατορία"- Αχαρνής, επίκαιροι όσο ποτέ!

Καστέλα, δρόμοι με νεοκλασικά και στενά σοκάκια, το γιασεμί να απλώνει την μυρωδιά του και να απειλεί να ξελογιάσει τις αισθήσεις μας και να μην προφθάσουμε να μπούμε στο Βεάκειο Θέατρο. 
Η θέα στον Πειραιά μοιάζει με πλανεύτρα γυναίκα που θέλει να σε σαγινεύσει  με ένα μικρό δείγμα από τα θέλγητρά της αλλά το κόλπο της δεν έπιασε, παραμένουμε πιστοί στον στόχο μας να δούμε τους "Αχαρνής"το καλοκαίρι. Το θέατρο παρά την μεγάλη χωριτικότητά του σχεδόν γεμίζει και με δέκα λεπτά καθυστέρηση η παράσταση αρχίζει για να μας βάλει ο

πρόλογος στο πνεύμα: πόλεμος, φτώχεια αρρώστια. Το τρίπτυχο της δυστυχίας κατακεραυνώνεται στο έργο του Αριστοφάνη , το οποίο κάτω από το προσωπείο της κωμωδίας κρύβει τις μεγαλύτερες αντιπολεμικές αλήθειες.

της Μαρίας Αλιμπέρτη 

Τα μηνύματα πληθώρα: Η καπήλευση της δημοκρατίας , η επίκληση του καλού της

πατρίδας, η ιδιοτέλεια , ζητήματα που απασχολούν και σήμερα ξεδιπλώνονται σε μια παράσταση που "πρωτοανέβηκε" στα Λήναια το 425 π.Χ
και πήρε το όνομά της από τον χορό, τους αγρότες των Αχαρνών (σημερινό Μενίδι). Τότε βέβαια μαίνονταν ακόμη ο Πελοποννησιακός πόλεμος, μια πολεμική καταστροφή, αλλά σήμερα βιώνουμε τις τραγικές συνθήκες μιας οικονομικής καταστροφής. 

Και η εμμονή, η τρέλα της αυτοκαταστροφής, την οποία περιγράφει ο Αριστοφάνης μέσα από την επιμονή των Αθηναίων σε ένα πόλεμο που οδηγεί τον λαό στην εξαθλίωση, περιγράφεται προσαρμοσμένα στα σημερινά δεδομένα μέσα από την σκηνή στην Εκκλησία  του Δήμου: ο ήρωας Δικαιόπλης, τον οποίο ερμηνεύει με πάθος ο ταλαντούχος Βασίλης Χαραλαμπόπουλος, υπερασπίζεται την ειρήνη ανάμεσα σε τεχνοκράτες- ανδρείκελα με κεφάλι από χαρτόκουτα, που φέρουν  στην πλάτη bar code. 

Η οπτική του σκηνοθέτη Γιάννη Καλέα για την διαχρονικότητα της πολιτικής διαφθοράς και την κατάχρηση της εξουσίας είναι εμφανής. Μάλιστα, την συζήτηση στην Εκκλησία του Δήμου συντονίζει ένα "ανθρωπάκι" που επαναλαμβάνει κλισέ και λογίδρια. Μπαινοβγαίνουν στην σκηνή διάφοροι βολεμένοι πολιτικάντιδες- που απολαμβάνουν την χλιδή, ενώ δήθεν διαπραγματεύονται την έξωθεν βοήθεια.

Η αλήθεια είναι ότι η είσοδος τους πάνω στην σκηνή  σε μίνι όχημα παραπέμπει σε άρμα του πατρινού καρναβαλιού, μια υπερβολή που συγχωρείται στο πλαίσιο της της κριτικής ματιάς στο πολιτικό γίγνεσθαι. 
 Που να βρει όμως ο άμοιρος ο πολίτης  Δικαιόπολης το δίκιο του; Έτσι ζητά από τον ημίθεο Αμφίθεο, τον οποίο ενσαρκώνει η χαρισματική Αγγελική Τρομπούκη, να διεκδικήσει για λογαριασμό του την Ειρήνη σε μια διαπραγμάτευση με τους Σπαρτιάτες. 
Βέβαια η πολεμοχαρής εξουσία υπηρετώντας ίδια συμφέροντα τον στοχοποιεί και στρέφει τον λαό εναντίον του. Με το μένος της εκδίκησης προς τους εχθρούς οι Αχαρνείς θέλουν να του κάνουν κακό και ο Δικαιόπολης απειλεί ότι θα σφάξει ένα τσουβάλι με κάρβουνα-τα οποία επεξεργάζονταν εν καιρό ειρήνης οι Αχαρνεί. Σε κάτι ανάλογο προέβη και ο Τήλεφος, ήρωας του Ευριπίδη σε ομώνυμη τραγωδία αρπάζοντας και απειλώντας να σφάξει τον Ορέστη.  Προκειμένου να γίνει πιο πειστικός ο Δικαιόπολης ζητά την συνδρομή του Ευριπίδη τον υποδύεται απολαυστικά ο Άρης Σερβιτάλης κερδίζοντας το θερμό χειροκρότημα του κοινού.

 Ο ήρωας μας θα έρθει σε σύγκρουση με τον λαοπλάνο και πατριδοκάπηλο στρατηγό Λάμαχο, τον οποίο ενσαρκώνει με μανιέρα ο Φάνης Μουρατίδης. Οι παράλληλοι μονόλογοι- η προετοιμασία του Λάμαχου για τον πόλεμο και αντίστοιχα για το γλέντι του Δικαιόπολη- μοιάζουν με στιχομυθία για τα πλεονεκτήματα της ειρήνης έναντι του πολέμου.

Δίκαιος ο Αριστοφάνης, δεν μένει μόνο σε ρήσεις για να προβληματίσει το κοινό του ,αλλά ζητά από τους Αθηναίους να αναλογιστούν τις ευθύνες τους, να αφυπνιστούν και να ανακαλέσουν στην μνήμη τους την αιτία του πολέμου, 

 να αναλογιστούν την άδικη συμπεριφορά τους απέναντι στους Μεγαρείς. Όταν ο Δικαιόπλης που έχει κάνει πια ειρήνη, καταφέρνει να στήσει μια αγορά, φιλοξενεί και έναν Μεγαρέα, τον Χρήστο Χατζηπαναγιώτη, ο οποίος αποσκοπεί να πουλήσει τις κόρες του ως γουρουνίτσες για να πάρει πίσω τα αγαθά που έκλεψαν οι Αθηναίοι από τον τόπο του. Χαρακτηριστική είναι και η σκηνή που ένας Βοιωτός, Λεωνίδας Καλφαγιάννης, ο οποίος πουλά Δικαιόπολη προϊόντα της πατρίδας του, ενώ  λαμβάνει ως "αθηναϊκό προϊόν" έναν συκοφάντη. 

Ο άνθρωπος οφείλει να αγωνίζεται και να θυσιάζεται για την ειρήνη, θα καταλήξει ο Αριστοφάνης, αλλά ένα είναι το μεγαλύτερο μήνυμα που κλείνει το μάτι στον σημερινό θεατή, δια στόματος Δικαιόπολη "όποιος κοιμάται στην Δημοκρατία, ξυπνάει σε δικτατορία".