Η βραβευμένη σκηνοθέτης Κατερίνα Τζόβα- "Η μνήμη δεν έχει βρει μια πατρίδα ακόμη να γυρίσει"

Η μνήμη συναντά την Ιστορία; Την Πατρίδα; Εικόνες, μυρωδιές, διηγήσεις της γιαγιάς "ζυμώνονται" σε ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ...  Μπορεί να είναι νεαρή σκηνοθέτης η Κατερίνα Τζόβα, αλλά δεν φοβάται να καταπιαστεί με σπουδαία κεφάλαια του τόπου μας. Πρέσβυρα της αισθητικής και της επιμονής, με την πρώτη κι όλας ταινίας της μεγάλου μήκους, που φέρει το τίτλο "aPolis", διακρίθηκε με το βραβείο της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου στο 9ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας.

Με σεβασμό απέναντι στα τραύματα και ιδιαίτερη φροντίδα για την ιστορική την ιστορική πιστότητα, ο προσωπικός κόπος και το πείσμα της δικαιώθηκαν!  Μπορεί γύρω όλοι να μιλούσαν για το  απαγορευτικό κόστος, όμως εκείνη επένδυσε στην ανάγκη της να εκφραστεί. "Ο δρόμος δεν ήταν χαραγμένος. Η πίστη στην ανάγκη μου όμως τον χάρασε σταθερά και όλα έρχονταν στην ώρα τους."

 

συνέντευξη στην Μαρία Αλιμπέρτη

Οι καταβολές σας έπαιξαν ρόλο στην επιλογή  του θέματος; Πρόκειται για δική σας μνήμη, δηλαδή της οικογένειά σας;
"Το 2012, η ιδέα της ταινίας ήρθε στο νου και όλα ξεκίνησαν από μία συνέντευξη που πήρα από τη γιαγιά μου. Τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου η γιαγιά μου έφυγε από τη ζωή. Μέχρι τότε έζησα και διαμορφώθηκα δίπλα της, αλλά και μέσα στο στενό οικογενειακό-φιλικό περιβάλλον που εκείνη διατηρούσε με την ατμόσφαιρα και τις μυρωδιές από εκείνη τη θολή εποχή της Πόλης. Αυτά τα βιώματα έπαιξαν ρόλο ως προς την επιλογή του θέματος, δημιουργώντας έτσι ένα ασφαλές έδαφος για να ξεκινήσω να “παίζω” με την κινούμενη εικόνα, κάτι που μέχρι τότε ήταν γνωστό σε μένα ως θεατής αλλά και σε θεωρητικό επίπεδο."

Ο αPolis είναι ο άΠατρις; Ο ξεριζωμός ως ένα αρνητικό βίωμα πως πιστεύετε ότι πέρασε στην συνείδηση/ μνήμη του Έλληνα;
"Το aPolis έχει δύο έννοιες, αρχικά χωρίς την Πόλη (Κωνσταντινούπολη), αλλά και άπατρις όπως σωστά παρατηρήσατε. Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης χρωματίστηκαν από μία ιδιαίτερη συνθήκη : εκεί ήταν Έλληνες και εδώ ήταν Τούρκοι. Πέρα από αυτό ο ξεριζωμός θεωρώ πως ήταν και παραμένει το πιο έντονα αρνητικό βίωμα στη ζωή ενός έθνους και είναι ένα γεγονός που δεν εξαλείφεται, τουναντίον εξακολουθεί να μαστίζει το σύγχρονο κόσμo. Άρα παρατηρούμε ότι η μνήμη δεν έχει βρει μια πατρίδα ακόμη να γυρίσει ."


Ζούμε σε μια εποχή λήθης ή νοσταλγίας; Δηλαδή γυρίζουμε την πλάτη μας στην Ιστορία μας ή αρχίσαμε να μαθαίνουμε από αυτή;
Όχι, δεν έχουμε αρχίσει να μαθαίνουμε από αυτήν... Τα οικονομικά συμφέροντα, αυτά που δε γνωρίζουν πατρίδα, είναι πάνω από τις ανθρώπινες ψυχές που αέναα περιπλανιούνται στο χάρτη της ιστορίας..."



Γιατί επιλέξατε την δραματοποίηση του ντοκιμαντέρ;
Δραματοποιημένο ντοκιμαντερ σημαίνει για μένα ότι η όποια πραγματικότητα, αντανακλάται μέσα  από τα μάτια των ηθοποιών και τις κινήσεις των χορευτών, παραμένοντας όμως μία πραγματικότητα που δεν υστερεί σε τίποτα από το cinema verite και αποτελεί και αυτό το είδος μία ερμηνεία και μία επέμβαση ως προς την πραγματικότητα. Το ζήτημα είναι βαθύτερο, γιατι έχουμε εκπαιδευτεί να βλέπουμε και να αναγνωρίζουμε ως ντοκιμαντερ μόνο αυτά που πλανώμενοι θεωρούμε ως καταγραφή της πραγματικότητας."

Πόσο δύσκολό είναι σε καιρούς ισχνών αγελάδων να κάνεις κινηματογράφο και  γενικότερα Τέχνη;

"Το να κάνω τέχνη, όπως το θέτετε, για μένα είναι η βαθύτερη ανάγκη μου για να μην Τρελάθω. Αυτή η ανάγκη λοιπόν, δε γνωρίζει οικονομικές ή καλύτερα, ας πούμε,ηθικές κρίσεις. Είναι πάντα δύσκολο να είσαι ο εαυτός σου και να μην εκπίπτεις. Να ακούς την εσωτερική φωνή, που ξέρει πάντα που να μας πάει αν την ακούμε και δεν την πνίγουμε."

Ποιο στοιχείο της ταινίας  πιστεύετε ότι κέρδισε την Επιτροπή του  9ου φεστιβάλ ντοκιμαντέρ Χαλκίδας;
"Την ημέρα της βράβευσης, έγινε λόγος από την Π.Ε.Ε.Κ. για συνδιασμό εικαστικής αρτιότητας, κινηματογραφικής δραματοποίησης και αφήγησης. Οπότε, συνοψίζοντας αυτό που κέρδισε την κριτική της επιτροπής είναι η αισθητική της ταινίας, η εικαστικότητα ας το πούμε."


Επίσης πότε θα το δούμε στις αίθουσες;
"Ακριβείς ημερομηνίες δε γνωρίζω ακόμη, αλλά σύντομα θα έχουμε νεώτερα μέσω τηςσελίδας της ταινίας στο facebook για το μέρος και τον χρόνο της προβολής σε κινηματογραφική αίθουσα.Έχει ήδη σταλεί σε άλλο φεστιβαλ και ο δρόμος είναι μακρύς."

Συμμετέχετε(φωτισμός και σκηνοθεσία trailer)  για δεύτερη χρονιά την παράσταση «Άκου Ανθρωπάκο»; Ποιο είναι το κεντρικό μήνυμα που θέλετε να μοιραστείτε με τον φιλόσοσφο; Έχετε σχεδιάσει τα επόμενα βήματά σας;

"Όσον αφορά το Wilhelm Reich.Το όλο ζητούμενο είναι η ευθύνη. Σε όλα.Να αναλαμβάνει ο καθένας την ευθύνη του, των επιλογών του, της ζωής του.Πάρε τη μοίρα στα χέρια σου και μην την εμπιστεύεσαι σε κανέναν άλλο. Πόσο μάλλον στους εκλεγμένους ηγέτες σου. Αυτό. Και αυτό είναι βιωματική απάντηση. Όχι μόνο για τη συνεργασία μου με την Δέσποινα-Μαρίνα Σαμαρά, τη σκηνοθέτιδα του Άκου Ανθρωπάκο ή τη δημιουργία της ταινίας μου, αλλά σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μου. Δυστυχώς, δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, Γι΄αυτό και η μνήμη δε συναντιέται με την ιστορία.

  Έχετε σχεδιάσει τα επόμενα βήματά σας;

Όσο υπάρχει η ανάγκη θα γίνονται και βήματα.

Πληροφορίες για τις προβολές τη ταινίας στο https://www.facebook.com/aPolisthemovie/?fref=ts