Αναστασία Χαριτίδου - Την άποψη περί ατομικής ευθύνης μοιράζομαι με την ηρωίδα του Contractions

Συνειδητοποιημένη, με μεστό λόγο και βαθιά αφοσίωση στον προορισμό της... μια εικόνα σχηματίζεται μπορστά μου : να χαράζει τα επόμενα χρόνια το δικό της μονοπάτι στα ελληνικά θεατρικά δρώμενα.  Η Αναστασία Χαριτίδου, μόλις 30 χρονών, αλλά ήδη ώριμη και συγκροτημένη προσωπικότητα, ξέρει να κερδίζει από τις εμπειρίες πάνω στο θεατρικό σανίδι, να λαμβάνει τις ερμηνευτικές προκλήσεις που επιφανειακά μοιάζουν κόντρα στον χαρακτήρα της, να ευγνωμωνεί για τις ευκαιρίες που τις δίνονται, να ζει κάθε πολύτιμη στιγμή! Η παιδεία της ίσως την βοήθησε να προσεγγίζει τους ρόλους με άλλη ματιά, βαθιά ανθρώπινη και με διάθεση κατανόησης των πιο τρωτών σημείων των ηρώων και όχι μόνο. "Πολλά από τα προσωπικά και "εθνικά" δεινά μας οφείλονται στην γενικευμένη αντίληψη πως η διαπαιδαγώγηση και η παιδαγωγική αφορά μόνο τα παιδιά..."υποστήριξε, καυτηριάζοντας και την επικαιρότητα. Η φρεσκάδα, η ειλικρίνια και το "ανοικτό" μυαλό της με συγκίνησαν.

 Με ενθουσιασμό μου μίλησε για την παράσταση  Contractions του Mike Bartlett, είναι μια διασκευή πάνω στο βραβευμένο ραδιοφωνικό love contract. Η  λέξη contractions είναι πολύσημη και το έργο περιλαμβάνει όλες τις σημασίες της : συσπάσεις  σύντμηση, συστολή, στένεμα, συναίρεση. Τι κέρδισε λοιπόν η Αναστασία από αυτό το ερμηνευτικό ζύμωμα;


συνέντευξη στην Μαρία Αλιμπέρτη
 

Πως νιώθετε που η Πέμη Ζούνη σας εμπιστεύθηκε πρωταγωνιστκό ρόλο στο Contractions;

"Η εμπιστοσύνη της Πέμης Ζούνη και της Αγγελικής Παρδαλίδου της

συμπρωταγωνίστριας μου στο έργο, που επέλεξαν μαζί να προχωρήσουν στην δημιουργία της παράστασης ήταν μια απρόσμενη χαρά. Ήδη από την διαδικασία των προβών, μιας καινούριας μαθητείας πλάι στην Πέμη, ήταν ξεκάθαρο πως η χαρά έγινε ευλογία. Για αυτήν την παράσταση συναντηθήκαμε 9 χρόνια από την πρώτη φορά που γνωριστήκαμε και 5 χρόνια από την τελευταία φορά που συνεργαστήκαμε. Είχαμε ως δεδομένα την οικειότητα και την εμπιστοσύνη αλλά ξαναβρεθήκαμε με περισσότερα εργαλεία αμφότερες στις "εργαλειοθήκες μας", αν μη τι άλλο με 5 χρόνια περισσότερα ζωής γεμάτα εμπειρίες. Και καταλαβαίνετε πως όταν η σκηνική προσέγγισή μας απαιτεί και προϋποθέτει "ζωή" κάθε εμπειρία μετρά. Ναι, η αρχή της συνεργασίας με βρήκε ήδη πιο ώριμη αλλά το τέλος των προβών με βρίσκει πιο εξελιγμένη και πιο ευέλικτη ως ηθοποιό και ως άνθρωπο. Και για αυτό ευχαριστώ την Πέμη αλλά και την Αγγελική.  Είμαι αισιόδοξη, πλέον λαμβάνοντας υπόψιν και τις θετικές εντυπώσεις, εκδηλώσεις και σχόλια των θεατών, πως όσο συνεχίζεται η παράσταση θα επιβεβαιώνεται η αίσθηση ότι ήταν πολύ σημαντικό αυτό το σμίξιμο."

Πόσο ταυτίζεστε με την ηρωίδα;

"Πέντε μήνες πριν, όταν πρωτοσυστήθηκα με τη Μάνατζερ (το ρόλο που υποδύομαι στο Contractions) θα σας απαντούσα με ευκολία και ταχύτητα ότι ΔΕΝ ταυτίζομαι με κανέναν τρόπο μαζί της! Πολλοί θεατές μας αλλά και κριτικοί πετυχημένων ανεβασμάτων στο εξωτερικό, την χαρακτηρίζουν σκληρή, βλοσυρή, άκαρδη, σαδιστική, "σκύλα" δηλαδή! Είναι "τυπολάγνα" κατά την γνώμη μας στο ανέβασμα αυτό και έχει εμμονή με την κυριολεξία.

 Στη δική μας προσέγγιση, στις επιλογές τόσο της Πέμης όσο και τις δικές μου, υπάρχουν πολλές ποιότητες και διάφορα σημεία στο έργο που αντισταθμίζουν μέσα μου αυτά τα χαρακτηριστικά. Δεν θέλουμε να είναι εμφανές πότε απολαμβάνει την εξουσία που ασκεί και πότε το κάνει με δυσκολία. Μέσα από πολλές ζυμώσεις λοιπόν μπορώ πια να εντοπίσω τα κοινά μας. Η Μάνατζερ έχει δεχτεί να "παίξει ένα παιχνίδι" , να τιμήσει μια δουλειά η οποία έχει συγκεκριμένους, σκληρούς κανόνες οι οποίοι όμως γνωστοποιούνται σε όλους τους συμμετέχοντες από την αρχή (στην παράστασή μας στην Έμμα). Και εδώ είναι η βασική μας συμφωνία με την Μάνατζερ, στην πεποίθηση πως "αφού ξέρεις τα δεδομένα από την αρχή και επιλέγεις να μπεις στο παιχνίδι πρέπει να υποστείς τις συνέπειες της επιλογής σου. Αν θέλεις να φύγεις, βεβαίως έχεις το δικαίωμα να το κάνεις, αλλά και αυτή η επιλογή έχει συνέπειες." Μοιραζόμαστε λοιπόν την άποψη περί προσωπικής ευθύνης, περί ατομικής ευθύνης. Η Έμμα θα μπορούσε να παρουσιαστεί ως άμοιρη ευθυνών, ελλείψει επιλογών. Δεν είναι, ούτε κατά την γνώμη μου, ούτε σύμφωνα και με την μάνατζερ! 

 

Σε ένα δεύτερο πιο θεωρητικό επίπεδο θα μπορούσα επίσης να εντοπίσω μια κοινή μας προσήλωση στην ορθή και αποτελεσματική επικοινωνία. Προτιμώ λοιπόν και γω τις συζητήσεις που εκπληρώνουν τον στόχο τους, όχι απαραίτητα να επέλθει συμφωνία απόψεων αλλά να επικοινωνηθεί σωστά το περιεχόμενο! Και παρά αυτήν την ταύτιση λοιπόν, η μέγιστη διαφορά είναι στο περιεχόμενο αυτών που επιλέγουμε να επικοινωνήσουμε στον συνομιλητή μας και στις καταστάσεις στις οποίες επιλέγουμε να εμπλακούμε!"

Ποιο είδος σας εκφράζει περισσότερο το θέατρο ή η performance;

"Το να πρέπει να εξηγήσω ποιο είδος θεάτρου υπηρετώ σε συζητήσεις με συναδέλφους (και μη) από το εξωτερικό ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετώπιζα στις συναναστροφές μου αυτές .

Την πρώτη φορά ομολογώ πως δεν κατάλαβα καν την ερώτηση. Εξαιτίας της διδακτικής προσέγγισης του Θεάτρου στην Ελλάδα, τουλάχιστον στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στα είδη, ούτε στις τεχνικές. Οι σπουδαστές ανάλογα με το έτος και την "φουρνιά" των καθηγητών εκείνης της χρονιάς θα έρθουν σε επαφή με διαφορετικά είδη ανά τετράωρο μαθήματος. Πολλές φορές οι καθηγητές διδάσκουν σύμφωνα με την εμπειρία τους και όχι σύμφωνα με κάποια τεχνική ή θεωρία. Οπότε βγαίνοντας από την σχολή σε σεμινάρια και φεστιβάλ στο εξωτερικό δήλωνα ...ηθοποιός. Και ερχόταν οι διευκρινιστικές ερωτήσεις "Ναι αλλά τι είδους;" Και εκεί έπρεπε ή να πω την αλήθεια "δεν έχω ιδέα για ποιο πράγμα μιλάτε, η σχολή μου (και άλλες πολλές) ήταν ¨λίγο απ' όλα¨ στη διδασκαλία, οπότε τι να σας πω, ανάλογα με τον σκηνοθέτη.." ή να ντραπώ για την προηγούμενη ειλικρινή σκέψη μου και να μασήσω λιγάκι τα λόγια μου και να κρίνω ανάλογα με το τι έκανα εκείνη την περίοδο ή τι είχε τύχει να κάνω γενικά "εε, κοιτάξτε, έχω ασχοληθεί με το ρεαλιστικό θέατρο, μου αρέσει ο ποιητικός ρεαλισμός και φυσικά έχω συμπληρώσει την εκπαίδευσή μου με σεμινάρια σωματικού θεάτρου βασισμένα στην τάδε τεχνική μπλα μπλα, αλλά και Αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας μπλα μπλα μπλα".  Αλήθειες έλεγα βέβαια, αλλά αλήθειες που έκρυβαν το γεγονός ότι δεν ήξερα να απαντήσω. Και όλα τα παραπάνω ήταν μια εισαγωγή για να σας πω,  πως ακόμα δεν έχω ξεκάθαρη απάντηση! Στην Ελλάδα, για εμένα είναι κυρίως ζήτημα συγκυριών. Αν αυτές οι συγκυρίες περιλαμβάνουν και εμπιστοσύνη στους συντελεστές και είναι μέσα στις δυνατότητές μου, τότε οποιοδήποτε είδος το υπηρετώ με χαρά!"

 

Τι σας παρακίνησε να λάβετε μέρος στο 7o  International Forum for Independent Theater Groups ;  Πως ήταν αυτή η εμπειρία σας;

 

"Βρέθηκα σε ένα σεμινάριο στην Αίγυπτο, το 2010 , σε ένα σμίξιμο πολιτισμών και καλλιτεχνικών πρακτικών παρακινημένη από φιλομάθεια σε συνδυασμό με όρεξη για πολυπολιτισμικότητα! Πέρα από την απόλαυση καινούριων γεύσεων σε όλους τους τομείς, από αυτή την συνάντηση προέκυψε μια σταθερή πενταετής συνεργασία με μια ομάδα καλλιτεχνών από αραβικές και ευρωπαϊκές χώρες η οποία οδήγησε σε καινούρια παράσταση στην Αίγυπτο, performance και residencies σε Ελλάδα, Αίγυπτο και Φιλανδία. Μα πάνω από όλα οδήγησε σε σχέσεις, συναισθήματα και εμπειρίες είτε δύσκολες είτε υπέροχες που διαμόρφωσαν και διεύρυναν την οπτική μου και  για τις οποίες είμαι ευγνώμων. "

 

Πως συνδυάζεται μέσα σας ο  παιδαγωγός ( άγω παιδιά) και ο ηθοποιός (ποιώ ήθος);

"Πιστεύω πως πολλά από τα προσωπικά και "εθνικά" δεινά μας οφείλονται στην γενικευμένη

αντίληψη πως η διαπαιδαγώγηση και η παιδαγωγική αφορά μόνο τα παιδιά, σε αυτά απευθύνεται και εκεί πρέπει να τελειώνει (ασχέτως πως ακόμα και εκεί μπορεί να μην γίνεται σωστά!). Πρεσβεύω αντίθετη άποψη. Αν δούμε τον ορισμό της διαπαιδαγώγησης (: ένα σύνολο πρακτικών και ενεργειών που αποσκοπούν στην πνευματική και ηθική καλλιέργεια κάποιου, ιδίως ανηλίκου και στην ανάπτυξη του χαρακτήρα του) πολλοί εύχομαι να συμφωνήσουν πως θα μπορούσε να ισχύει και στο θέατρο και πως θα ήταν ωφέλιμο στην κοινωνία και στο κάθε ένα άτομο η διαπαιδαγώγηση να είναι πρωτεύοντας στόχος. Πότε πρέπει να σταματά η εξέλιξη και η επιθυμία για εξέλιξη κάποιου; Κατά την γνώμη μου, ποτέ. Με αυτές τις δύο ιδιότητες λοιπόν επιθυμώ να εξελίσσω και να εξελίσσομαι."

 

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

"Το σχέδιο μου είναι να συνεχίσω να απολαμβάνω και να ταξιδεύω μέσα από την παράστασή μας, το Contractions. Παράλληλα θέλω να αναπτύξω και να επικοινωνήσω τις δράσεις της Mangola Productions.

Με αφορμή την παράσταση Contractions, τα 30 γενέθλια μου, κάποια τυχαία γεγονότα και κάποιες μεθοδευμένες κινήσεις, άνοιξε/ ιδρύθηκε  η Mangola Productions. Δραστηριοποιείται στην οργάνωση και παραγωγή θεατρικών παραστάσεων, εκπαιδευτικών προγραμμάτων, καλλιτεχνικών εκδηλώσεων και δημιουργικών δραστηριοτήτων. Συνδυάζοντας λοιπόν γνώσεις και εμπειρίες από διαφορετικούς τομείς δραστηριοτήτων και σπουδών, το θέατρο, την παιδαγωγική και τον τουρισμό, επιθυμώ να προσφέρω όμορφες εμπειρίες που θα μετουσιώνονται σε όμορφες αναμνήσεις."

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΘΕΡΜΑ ΤΗΝ ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΗ ΤΩΝ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΩΝ ΠΡΟΣ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ.