Μια χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, μεγαλοεπιχειρηματίες
που λυμαίνονται τον τόπο, άνθιση του εμπορίου λευκής σαρκός, εκμετάλλευση του
ανθρώπινου πόνου, πολιτικοί που κρύβουν κάτω από πανάκριβα κοστούμια την
επιθυμία τους να “κατασπαράξουν” το λαό, σχέδια εξόντωσης του καθενός, που από
πιόνι του συστήματος τολμά να “σηκώσει κεφάλι” και να αντισταθεί στην εξουσία
της διαφθοράς. Ο νόμος της ζούγκλας φοράει το χαμόγελο του κυρίαρχου. Ένα
ολόκληρο κινηματογραφικό σκηνικό στήνεται από το σκηνοθέτη της ταινίας “The Republic”, Δημήτρη Τζέτζα και το επιτελείο του, μέσα
σε σκοτεινά σοκάκια, κακόφημα στέκια, οίκους ανοχής, απομακρυσμένες μάντρες
αυτοκινήτων, γκαράζ όπου πραγματοποιούνται παράνομες συναλλαγές. Συναλλαγές με
αντάλλαγμα ανθρώπινες ζωές.
Κουρελιασμένη η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δίνει την ύστατη
μάχη να κρατηθεί στη ζωή. Και η ζωή η ίδια, χιλιάδες κομματάκια στο βωμό της
πρωτοκαθεδρίας του χρήματος. “Ό,τι προβάλλουμε, είναι κάτι το οποίο
συμβαίνει όντως στην πραγματικότητα και όχι με πολύ διαφορετικό τρόπο από αυτόν
που δείχνουμε εμείς”, εκμυστηρεύεται στη μεταξύ μας κουβέντα, ο
σκηνοθέτης που εγκατέλειψε την Αμερική –όπου συμμετείχε σε πασίγνωστες
χολιγουντιανές ταινίες, όπως “Οι πειρατές
της Καραϊβικής”, δίπλα στον παραγωγό Τζέρι Μπρουκχάιμερ– για να κάνει
ταινίες στη χώρα του. Την Ελλάδα. Εκεί, όπου “όσο η νέα σοδειά
κινηματογραφιστών παραμένει ενωμένη και επίμονη, θα υπάρχει η ελπίδα να
δημιουργηθεί μια βιώσιμη αγορά”. Κι εκεί, όπου όσο κι αν πασχίζουν να
τις κάνουν να σωπάσουν, πάντοτε θα υπάρχουν ανυπότακτες καρδιές που χτυπούν, ονειρεύονται
και συνεχίζουν να ζουν…
Συνέντευξη
στη Βίκυ Καλοφωτιά
Τι είναι αυτό που πυροδότησε μέσα σας
την επιθυμία να καταθέσετε την ψυχή σας στη μεγάλη οθόνη μέσα από την ταινία “The Republic”, που φέρει τη σκηνοθετική σας υπογραφή;
Δεν
θα έλεγα ότι κάνω κάποια ιδιαίτερη κατάθεση ψυχής, με ενδιέφερε να κάνω μια
ταινία στην Ελλάδα, η οποία να είναι διασκεδαστική και σκοτεινή. Το μόνο πράγμα
που θα έλεγα ότι βγήκε από “μέσα”, είναι το στοιχείο του θυμού, το οποίο
απεικονίσθηκε μέσω της βίας. Ένιωθα αρκετό θυμό με τις δυσκολίες και τα εμπόδια
που έπρεπε να αντιμετωπίσουμε για να το υλοποιήσουμε. Όλος αυτός ο θυμός βρήκε
κάπως το δρόμο του μέσα στο έργο.
Ποια
ήταν η κυρίαρχη σκέψη και το συναίσθημα που καθόρισε τον τρόπο με τον οποίο
διαμορφώσατε την πλοκή και την εξέλιξή της, όσο διήρκεσαν τα γυρίσματα;
Η πλοκή είχε διαμορφωθεί πολύ πριν από τα γυρίσματα, από
τον σεναριογράφο, Γιάννη Γεωργίου, και εμένα. Όταν ξεκινήσαμε το γύρισμα,
αντιμετωπίσαμε διάφορες δυσκολίες, οι οποίες μας υποχρέωσαν να αλλάξουμε κάποια
πράγματα που δεν μπορούσαμε να γυρίσουμε. Είναι λίγο τρομακτικό όταν συμβαίνει
αυτό στη μέση ενός γυρίσματος, αλλά το χειριστήκαμε αποτελεσματικά.
Ο
κεντρικός ήρωας, ο Αχιλλέας, από πειθήνιο στρατιωτάκι του υπερ-συστήματος
μετατρέπεται σε βασικό πολέμιό του. Είμαστε σήμερα αρκετά θαρραλέοι για να
κοιτάξουμε κατάματα ό,τι μας “δένει χειροπόδαρα” διεκδικώντας δικαιοσύνη,
ελευθερία και αξιοκρατία;
Προσωπικά δεν πιστεύω σε υπέρ-συστήματα διαφθοράς, ούτε
σε θεωρίες συνωμοσίας. Πιστεύω όμως στην ανικανότητα των ανθρώπων. Προφανώς και
υπάρχουν κέντρα εξουσίας, τα οποία εκμεταλλεύονται λαούς και χώρες ολόκληρες,
αλλά δεν ασχολούμαστε με αυτό στο “Republic”.
Στήνουμε απλά μια περιπέτεια, βασισμένη σε πράγματα, τα οποία έχουμε πιάσει από
την ελληνική επικαιρότητα, συνθέτοντας έναν δικό μας δυστοπικό κόσμο, όπου όλοι
και όλα συγκρούονται μεταξύ τους, με αποτέλεσμα το “Republic” να παραμένει πάντα ένα καταδικασμένο μπουρδέλο. Τίποτα
περισσότερο.
Πρόκειται
για την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία σας κι όμως, τόσο η συμμετοχή σπουδαίων
πρωταγωνιστών, όσο και το καλλιτεχνικά άρτιο αποτέλεσμά της αποτελούν θετικούς
οιωνούς για την περαιτέρω σκηνοθετική σας πορεία. Πόσο εφικτό είναι για έναν
σκηνοθέτη που πραγματοποιεί τα πρώτα του βήματα να σταδιοδρομήσει σήμερα στη
χώρα μας;
Η χρηματοδότηση παραμένει δύσκολη, το κοινό δύσπιστο και
οι κλίκες, κλίκες. Είναι δύσκολο να υπερνικήσει κανείς και τα τρία. Χρειάζεται
επιμονή, υπομονή και λίγη τύχη. Το καλό είναι ότι υπάρχουν πολλά νέα παιδιά που
κάνουν ταινίες σήμερα και θα υπάρξουν ακόμα περισσότερα. Όσο η νέα σοδειά
κινηματογραφιστών παραμένει ενωμένη και επίμονη, κάνοντας καλές ταινίες και
προσπαθώντας να προσεγγίσει το ελληνικό κοινό, θα υπάρχει και η ελπίδα να
δημιουργηθεί μια βιώσιμη αγορά.
Ένα
από τα μελανά σημεία που θίγει η ταινία, είναι η βάναυση μεταχείριση των
μεταναστών, που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από επιτήδειους φορείς της
εξουσίας. Άνθρωποι που πολλές φορές πνίγονται στη θάλασσα με το όνειρο να βρουν
στεριά σε μια χώρα με καλύτερες συνθήκες διαβίωσης. Γιατί είναι τόσο δύσκολο να
τους δώσουμε το χέρι αντιμετωπίζοντάς τους σαν ίσος προς ίσο;
Δεν θα έλεγα ότι το θίγουμε ιδιαίτερα το μεταναστευτικό
στην ταινία. Γενικά δεν θίγουμε κανένα από τα θέματα, τα οποία δείχνουμε στην
ταινία. Τα παίρνουμε ως δεδομένα. Πάντως νομίζω πως οι περισσότεροι άνθρωποι
φοβούνται το διαφορετικό, άλλοι περισσότερο, άλλοι λιγότερο. Ζούμε σε μια χώρα
που δεν έχει χρήματα να πληρώσει συντάξεις και φάρμακα, να αξιοποιήσει επαγγελματικά
το ανθρώπινο δυναμικό της, να, να, να. Αν και τίποτα από όλα αυτά δεν είναι
δικαιολογία, ο θυμός που νιώθουν πολλοί συμπολίτες μας και ειδικά αυτοί που
έχουν χαμηλότερο μορφωτικό επίπεδο, ξεσπάει σε οτιδήποτε θεωρείται “ξένο”.
Κατά
τη διάρκεια της ταινίας ακούγεται η ατάκα “Τραβάς,
παραδίδεις, πληρώνεσαι, φεύγεις. Δε σκέφτεσαι…”. Ωστόσο, κάποιοι άνθρωποι
ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να σκέφτονται και να αισθάνονται. Πόσο δύσκολο
είναι να αντισταθεί κανείς στη μετατροπή του σε άβουλο ον;
Δεν είναι δύσκολο. Κλείνεις την τηλεόραση, προσπαθείς να
μην αναλώνεσαι στα social media (ελλ. μέσα κοινωνικής δικτύωσης) και επιλέγεις
την ενημέρωσή σου.
Οι
κηλίδες του αίματος βάφουν όλη την οθόνη κατακόκκινη, με τη βία να κρατά τα
σκήπτρα. Παρόλα αυτά, κοιτώντας πίσω από την επιφάνεια, το “The
Republic” αναδεικνύει την ελπίδα και τον
οραματισμό φωτεινότερων ημερών στο μέλλον. Πώς καταφέρατε να “συμφιλιώσετε”
αυτές τις δύο αντικρουόμενες έννοιες;
Δεν είμαι σίγουρος αν το “Republic” προμηνύει ελπίδα. Ένα πράγμα που σίγουρα κάναμε πάντως,
ήταν ότι ντύσαμε το σενάριο, τους χαρακτήρες και την ταινία με χιούμορ και
ειρωνεία. Θα ήταν ένα θλιβερά γελοίο φιλμ αν έπαιρνε στα σοβαρά τον εαυτό του.
Όπως είπα, δεν εμβαθύνουμε σε καμία από τις κοινωνικές παθογένειες που
παρουσιάζουμε στην ταινία, αλλά ό,τι δείχνουμε, είναι κάτι το οποίο συμβαίνει
όντως στην πραγματικότητα και όχι με πολύ διαφορετικό τρόπο από αυτόν που δείχνουμε
εμείς.
“Ξέρεις,
η ώρα είναι τώρα, για να κάνεις τα πράγματα σωστά. Ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις”, είναι κάποιοι από τους στίχους του
τραγουδιού “Vigilante”, του συγκροτήματος “Planet
of
Zeus”, του οποίου το βίντεο κλιπ έχετε
σκηνοθετήσει στο παρελθόν. Πιστεύετε ότι τελικά, παρά τις φαινομενικές
δυσκολίες, είναι πλέον η κατάλληλη ώρα για να αλλάξουμε τα πράγματα προς το
καλύτερο;
Δεν νομίζω ότι οι άνθρωποι μπορούμε να αλλάξουμε κάτι
εξωγενές. Πιο εύκολο είναι να αλλάξουμε ο καθένας προσωπικά. Ακόμα πιο εύκολο
είναι να αλλάξουμε προς το χειρότερο.
Υπάρχουν
συγκεκριμένα σχέδια για τη συμμετοχή της ταινίας σε φεστιβάλ στην Ελλάδα, αλλά
και στο εξωτερικό; Έχετε ήδη σκεφθεί το θέμα της επόμενής σας ταινίας;
Στην Ελλάδα όχι, αλλά υπάρχουν για το εξωτερικό, νομίζω
πως κάποια αμερικανικά φεστιβάλ είναι πιο κατάλληλα για την συγκεκριμένη
ταινία, ίσως και κάποια ευρωπαϊκά. Θα δούμε. Υπάρχουν ήδη ιδέες για επόμενη
ταινία, σίγουρα θα είναι ένα πιο απλό στόρι με λιγότερους χαρακτήρες, αλλά
εξίσου αιχμηρό.
*Η ταινία “The Republic”, σε
σενάριο Γιάννη Γεωργίου/ Δημήτρη Τζέτζα
και σκηνοθεσία Δημήτρη Τζέτζα,
κυκλοφόρησε στις κινηματογραφικές αίθουσες, στις 19 Νοεμβρίου 2015.
Παίζουν: Προμηθέας
Αλειφερόπουλος, Αλέξανδρος Λογοθέτης, Γιάννης Στάνκογλου, Τάκης Σπυριδάκης, Ερρίκος
Λίτσης, Βίκυ Παπαδοπούλου, Αλεξάνδρα Χασάνι, Δημήτρης Λιόλιος, Πέτρος Λαούδης, Ιωάννα
Κολλιοπούλου, Κώστας Νικούλη, Μπάμπης Παπανικολάου, Νίκος Ρούσαλης, Σουλτάν
Αμίρ, Καζουάκι Σιταμόρι, Αντώνης & Χάρης Μήτρου, Μπλέιν Ρέινινγκερ, Μάκης
Παπαδημητρίου, Γιώργος Κιμούλης, Ζωή Λάσκαρη.
Παραγωγή: ABC Production, Point Blanc Pictures, NOVA Cinema
#TheRepublic
Δείτε στο ακόλουθο βίντεο, το τρέιλερ της ταινίας:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου