Το κοινό υποκλίθηκε στην Φιλιώ Χαϊδεμένου της Δ.Μπεμπεδέλη

Γλυκόπικρες μνήμες, κόκοι πικρής αλήθειας κι εφιαλτικές σκιές από μια ονειρική κατάδυση στο παρελθόν συνθέτουν το παζλ της ζωής της Φιλιώς Χαϊδεμένου που ξαναζωντανεύει χάρη στο απαράμιλλο ταλέντο της Δέσποινας Μπεμπεδέλη. Με σεβασμό και ευγένεια η καταξιωμένη ηθοποιός αποδίδει την πυγμή και το μεγαλείο της προσωπικότητα της ατρόμητης Μικρασιάτισας που μας άφησε μια κιβωτό λαογραφικού πλούτου από τις χαμένες πατρίδες.


της Μαρίας Αλιμπέρτη

Η παράσταση, που περιοδέυει από το ίδρυμα Πολιτισμού "Ιωνία", δεν παγιδεύεται στην νοσταλγία, αλλά με δόσεις χιούμορ, παρά την εναγώνια επιστροφή στο ψυχοφθόρο παρελθόν, αφήνει τον θεατή να λικνίζεται  στην ελπίδα. Συγκεκριμένα,  όταν η ηλικιωμένη Φιλιώ με την εικόνα των πολλών Μαΐων, ταξιδεύει σε σκηνές των παιδικών της χρόνων και συμπεριφέρεται σαν παιδούλα επί σκηνης. Τα ευρηματικά flash back συνοδεύονται από υπέροχες μελωδίες. 
Ρίγη συγκίνησης προκαλείται στο κοινό για μια γυναίκα που γεννήθηκε το 1899 από Ναξιώτη πατέρα και Μικρασιάτισα μάνα, έζησε  μμεγάλες καταστροφές όπως τη Σμύρνη και δυο Παγκόσμιους Πολέμους και έδυσε  το αστέρι της στον αιώνα μας.

Άλλωστε, η παράσταση είναι είναι βασισμένη στο διήγημα "Τρεις αιώνες μια ζωή" καλύπτοντας αυτό τον βίαιο ξεριζωμό από τα Βουρλά της Μικράς Ασίας στην Ελλάδα αλλά και τις μετακινήσεις στον αγώνα της επιβίωσης στα χρόνια της Κατοχής.
Άξια θαυμασμού είναι και η σωματική αντοχή της κας Μπεμπεδέλη, αφού σε κάθε ταλαιπωρία που είναι απαραίτητη για την σκηνική οικονομία, δεν διστάζει να καταπονηθεί, να γονατίσει, να λυγίσει προκειμένου να εξασφαλίσει το τέλειο αποτέλεσμα!

Η πλοκή παρά τα δυσάρεστα που πραγματεύεται παραμένει  ευχάριστη, καθώς την μεταφορά στο θεατρικό σανίδι έχει φροντίσει η Άνδρη Θεοδότου  για μια ανάλαφρη αφήγηση αρχικά με τις ζαχαρένιες αναμνήσεις της παιδικής ηλικίας, ενώ ακολουθούν οι επίπονες μνήμες της καταστροφής. Η παράλληλη στήριξη της αφήγησης που επέλεξε ο Βασίλης Εφταξόπουλος από σκηνές που εξελίσσονταν σε δεύτερο πλάνο με ταλαντούχους ηθοποιούς βοήθησε την δραματοποίηση της βιογραφικής αφήγησης της ηρωίδας, ξεπερνώντας τις σκηνοθετικές δυσκολίες.

 Ο πόνος να αναδύεται, οι σκηνές φρίκης που είναι ανεξίτηλες. Με μέτρο, βέβαια, καθώς δεν προκαλείται κατάθλιψη στο κοινό, απλά οι καταπληκτικές ερμηνείες όλου του θιάσου το συμπαρασύρουν τον σπαραγμό. Μπορεί όσοι διαβάσαμε το βιβλίο να συγκρίνουμε με κάποιες αφαιρέσεις, αλλά στο σύνολο της η παράσταση είναι καθηλωτική.

Με επίγνωση και εκτίμηση στο πρόσωπο της κας Μπεμπεδέλη, ο Ζαχαρίας Καρώνης με την αισθαντική φωνή και την δωρική αλλά ουσιαστική ερμηνεία του
Γι' αυτό και στο κατάμεστο  δημοτικό θέατρο Ηλιούπολης Δ.Κιντής, δεν έπεφτε καρφίτσα, το κοινό χειροκρότησε από καρδιάς τους ηθοποιούς και σηκώθηκε όρθιο: η κα Μπεμπεδέλη υποκλίθηκε στο κοινό, αλλά το κοινό είχε υποκλιθεί προ πολλού στο ταλέντο της!