Όταν η Τέχνη εμπνέεται από το The Walking Dead!

"Τι πρέπει να φοβάται κανείς τους ζωντανούς ή τους περιπατητές νεκρούς; Φοβού τους ζωντανούς" διαβάζω σε μια λεζάντα  ενός έργου της έκθεσης The Walking Dead Art. Οι παραλληλισμοί με την δική μας κοινωνία με μια ομάδα ζόμπι που δεν έχει καμία επαφή μεταξύ της και τα εύστοχα σχόλια του Σάκη Παπαγιάννη με αφορμή το επιτύχιο γλυπτό του "Fear the living" με έβαλε σε προβληματισμό σχετικά με την μοναξιά ιδιαίτερα σήμερα στην εποχή άνθισης των social media. 
Τις μεταφυσικές μου ανησυχίες προκάλεσε η εγκατάσταση ΝΕΚΥΙΑ 2 της Νεφέλης Δημητριάδη παρασύροντάς με σε μιατρισδιάστατη πλεύση στον Γάγγη.

Ελπίδα γεννήθηκε μέσα μου με το έργο A Rose For The Dead του  Γιάννη Κανάκη. Σαν παιδάκι προσπάθησα να αποκωδικοποιήσω τα λεκτικά μηνύματα στο έργο All We Have is The World της Σοφίας Γαϊτάνη. Εντυπωσιασμένη στάθηκα αρκετή ώρα μπροστά από τις εξαϋλωμένες μορφές του, αυτές χωρίς ταυτότητα του,

Διονύση Παππά στο έργο  "Transformations" , αλλά και απέναντι από τον καμβά της Βάσως Γιαννακοπούλου, "Walkind Dead Couple".
Μια τροχιά διέγραψα γύρω από τον Τοίχο του Ελευθέριου Κανακάρη, αναλογιζόμενη πόσο πρωτοποριακή ήταν η σκέψη του καλλιτέχνη καθώς γκράφιτι εντάχθηκαν σε ένα κλειστό εκθεσιακό χώρο!

 Την σύλληψη της ιδέας του μοιράστηκε μαζί μου ο Κώστας Πήττας για το έργο του Hexahedron , ένας αρχιτέκτονας που δημιουργεί εικόνες και για το τι σημασίες προσέδωσε σε αυτό με αφορμή τη θέαση της σειράς.
Μαγεμένη από την εμπειρία φορώντας την συσκευση VR απόλαυσα το έργο Killing myself  του Νικήτα Μπαχάρα, εμβυθιζόμενη σε μια εικονική πραγματικότητα, με την οποία ο ζωγράφος και γλύπτης μπόρεσε να αποδώσει με αυτό το τρόπο όλες τις εγκεφαλικές διεργασίες- τα επεισόδια- μέχρι τελικά να αποτυπωθεί στον καμβά η αποκορύφωση του δράματος-γεγονότος που περιγράφει εικαστικά.
Ευφυέστατη βρήκα και την ιδέα του Συμποσίου του Ηλία Διαμαντάκου, μια άλλη εκδοχή του Μυστικού Δείπνου με ζόμπι, σχολιάζοντας την βαρβαρότητα στην ανθρώπινη φύση. Από απόσταση

χάζεψα το έργο "Ανθρωποφαγία" της Κλεοπάτρας Χαρίτου που με την εγκατάσταση της κατέφερε να αποδώσει την φρικιαστική αυτή αίσθηση.

Κι αυτά είναι μόνο λίγα έργα από την εντυπωσιακή έκθεση που κατάφερε να εξάψει την φαντασία μου και να σας γράφω για μια μοναδική εμπειρία.

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Πολλαπλές ερμηνείες, διάλογος, αφορμή για προβληματισμό, διαφορετικές μορφές τέχνης... όλα αυτά προκλήθηκαν χάρη στην επιτυχημένη σειρά της FOX " The Walking Dead", σε εικαστική επιμέλεια της M Art και την επιμελήτρια Ευγενία Ι.Μανωλιουδάκη. Μια πανσπερμία ιδεών και διαφορετικών οπτικών αποτελεί η έκθεση Walking Dead in Art, που φιλοξενείται στο Ωδείο Αθηνών, μια απόδειξη ότι η Τέχνη

αναπνέει και αντλεί από την σύγχρονη πραγματικότητα! Επιπλέον είναι αυτή που μας δίνει κίνητρο να σκεφτούμε και να ζήσουμε, σύμφωνα με την καρτεσιανή αντίληψη "σκέφτομαι άρα υπάρχω"! 

Μπορεί πολλοί από τους επισκέπτες να περίμεναν να δουν μόνο ζόμπι, αλλά ευτυχώς για μας τους φιλότεχνους το ερέθισμα που έδωσε το σίριαλ στους 50 και

πλέον καλλιτέχνες δεν περιορίστηκε σε αυτή την τάση-κουλτούρα που έχει διαμορφωθεί τα τελευταία χρόνια. Οι καλλιτέχνες αναστοχάστηκαν και εκφράστηκαν με διαφορετικά μέσα, όπως το επιτρέπει ένα δημοκρατικό πλαίσιο, με  εικαστικές εγκαταστάσεις, φωτογραφίες, πόστερ, ζωγραφικά έργα, περφόρμανς ακόμα και ψηφιακές εγκαταστάσεις εικονικής πραγματικότητας.

Άλλοτε με έργα παραστατικά και άλλοτε με αφαιρετικότητα οι καλλιτέχνες προσέγγισαν έννοιες όπως η θνητότητα,η αποπροσωποποίηση-μαζικοποίηση, ευρύτερα προβληματίστηκαν γύρω από την έλλειψη ταυτότητα, την έννοια του χρόνου, των ερειπίων, την μετάβαση από την ζωή στο θάνατο, τον εσωτερικό κατακερματισμό και την απώλεια, οι αυτοκαταστροφικές τάσεις της ανθρωπότητας.

Όσοι από εσάς επισκεφθείτε την έκθεση θα μπορέσετε να ψηφίσετε το αγαπημένο σας έργο μέσω QR codes, ενώ μπορείτε να ψηφίσετε μέσω του site http://thewalkingdeadart.fox-greece.gr. Σύμφωνα με τους διοργανωτές τα τρία έργα με την υψηλότερη βαθμολογία κοινού και κριτικής επιτροπής, θα βραβευθούν!

 Η έκθεση είναι ανοικτή στο κοινό, με ελεύθερη είσοδο,
 έως τις 18 Μαρτίου.
  Ωδείο Αθηνών