Η Ζωγραφική είναι η σιωπηρή ποίηση... τα έργα του Βασίλη Βαγιάννη το επιβεβαιώνουν

Η Αρχαία Ελλάδα δεσπόζει σε μια ζωγραφική σύνθεση με τον Μέγα Αλέξανδρο ως φορέα του Πολιτισμού στις 30 Αλεξάνδρειες που δημιούργησε, επιδεικνύοντας ανδρεία στην μάχη στεφανώθηκε με δόξα, τραυματίστηκε 17 φορές… Ένα ακόμη έργο με τίτλο «Ο 21^ος αιώνας», με τους συμβολισμούς των αλόγων και στοιχεία αποκάλυψης, αποπνέει κάτι το εκρηκτικό, αλλά έρχεται η ωρίμανση και η τελείωση με τον κύκλο-ήλιο, όπως «της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ» του Ελύτη, μια προσέγγιση του Θεού..

Όταν η ζωγραφική απαντά στα εναγώνια ερωτήματα που έχει θέσει η ποίηση  και η ιστορία, τα έργα Τέχνης στέκονται αφορμές για προβληματισμό! «Η Ζωγραφική είναι η σιωπηρή ποίηση, και η ποίηση είναι η ομιλούσα ζωγραφική» μου εξήγησε ο ζωγράφος Βασίλης Βαγιάννης μεταφέροντας τα σοφά λόγια του Σιμωνίδη του Κίου. Τον συνάντησα στην έκθεση του, η οποία πραγματοποιείται αυτές τις ημέρες στο δημαρχείο Αμαρουσίου, καθώς ο δήμος Αμαρουσίου τον τιμά για την πολύχρονη προσφορά του, εδώ και 50 χρόνια, στη Τέχνη, σε μια ιδιαίτερη τελετή σήμερα στις 7μ.μ..

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Στα έργα του ο διαβασμένος θεατής μπορεί να αναγνωρίσει την εικονοποίηση οραμάτων μεγάλων ποιητών όπως του Διονύσιου Σολωμού του Καβάφη, του Γιάννη Ρίτσου κυρίως του Οδυσσέα Ελύτη. Ο τελευταίος ιδιαίτερα τον έχει εμπνεύσει γιατί έχει καταγράψει μέσα από τους στίχους του τον ελληνικό κόσμο, την παράδοση μας, τα νησιά μας, όπως μου αναφέρει χαρακτηριστικά ο κ.Βαγιάννης.

Κάθε έργο του, θα μπορούσε να ειπωθεί ότι  είναι μια σπουδή, ένα πείρα και μια δοκιμή σε διαφορετικό κίνημα της Τέχνης, έχει μυηθεί στον σουρεαλισμό, σε άλλα έργα του αναγνωρίζονται στοιχεία φουτουριστικά και σε άλλα εξπρεσιονιστικά, ενώ τα περισσότερα έργα του ενέχουν συμβολιστικό περιεχόμενο. Ο Βασίλης Βαγιάννης δημιουργεί ένα σύμπαν δικό του με γεωμετρικές συνθέσεις και κυβιστικά μοτίβα, πολυμορφικές συνθέσεις με πολύπλοκες αναζητήσεις όπως τις περιγράφει ο ιστορικός Τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς.

Μαθηματικές έννοιες, σφαίρες φαντασίας, τετράγωνη δόμηση-λογική, πυραμίδες που εκφράζουν το πνευματικό στοιχείο, η ευθεία αντίστοιχα την νόηση και όλα αυτά τα στοιχεία βρίσκονται σε μια δύνη ψυχρών και θερμών χρωμάτων, σε μια μεγάλη γκάμα χρωμάτων με ένα υπέροχο αισθητικό αποτέλεσμα. Και μια αντίθεση με όλα αυτά τα γεωμετρικά σχήματα που έχουν συνυφανθεί με την λογική, ξεπηδά με το σκαρί το οποίο ονομάζεται Αγία Ξεγνοιασιά. «Ο άνθρωπος σήμερα βομβαρδίζεται με πάρα πολλά πράγματα, χάνεται μέσα στην έγνοια του να πετύχει, ενώ με πολύ ελάχιστα θα μπορούσε να είναι ευχαριστημένος… Οι μέριμνες της ζωής για πτυχία σπίτια, λεφτά μας διαλύουν και χάνουμε την ουσία της ζωής» θα μου θέσει τον προβληματισμό του ο κ.Βαγιάννης.

Σε ένα ακόμη έργο του εντοπίζονται τα παιχνίδια με το φως που πραγματοποιούσε ο Καραβάτζιο, το πορτρέτο ενός ηλικιωμένο καλόγερου, στο οποίο συγκινητικά αποτυπώνεται η ευλάβεια .«Έχω δουλέψει πολλά πορτραίτα και ιδιαίτερα με ηλικιωμένους που έχουν συνάξει σοφία στο πέρασμα των χρόνων και νομίζω ότι αυτή η ωριμότητα είναι η ομορφιά του ηλικιωμένου. Πολλές φορές θέλουμε να την εξαλείψουμε αλλά αυτή είναι η ξεχωριστή ομορφιά.»

Η θεματογραφία του περιλαμβάνει από ρεαλιστικά αποδιδόμενα τοπία, θαλασσογραφίες, συνθέσεις με γυναικείες μορφές, εσωτερικές αναζητήσεις με αρχέγονες μνήμες  και αφηρημένες συνθέσεις.

Ο Μυτιληνιός καλλιτέχνης μου έδειξε με συγκίνηση ακόμη και τα πρωτόλεια έργα του της δεκαετίες του 60’ επάνω σε ξύλο ή σε χαρτί, όταν φοιτητής όντας δεν είχε χρήματα να αγοράσει υλικά. Συγκεκριμένα,  σπούδασε Χημεία στο Παρίσι, όπου παράλληλα έκανε ελεύθερες σπουδές ζωγραφικής. Το 1974 πραγματοποίησε στο Παρίσι την πρώτη ατομική έκθεσή του. Στη συνέχεια ακολούθησαν περίπου 65 ατομικές εκθέσεις σε πόλεις των ΗΠΑ (Νέα Υόρκη, Ουάσιγκτον, Ντιτρόιτ), του Καναδά (Τορόντο), της Γερμανίας (Ντίσελντορφ, Στουτγάρδη, Φρανκφούρτη), της Κύπρου (Λευκωσία, Λεμεσός, Λάρνακα, Πάφος), στο Παρίσι, στο Λονδίνο και σε μεγάλες πόλεις της Ελλάδας. Έχει λάβει μέρος και σε ομαδικές εκθέσεις. Ταξίδεψε στις ΗΠΑ στην Αίγυπτο, τις Ινδίες κ.α..