Που στεγάζεται το Μουσείο Γεωργίου Δροσίνη, η κιβωτός του πνευματικού θησαυρού του ποιητή;

Φάρος πολιτισμού και πνεύματος στα βόρεια προάστια της Αθήνας είναι το Μουσείο Γεωργίου Δροσίνη, που στεγάζεται στη Βίλα Αμαρρυλίς στη Κηφισιά, όπου έζησε τα τελευταία δεκατρία χρόνια της ζωής του, ο μεγάλος ποιητής, δημοσιογράφος, και εκδότης περιοδικών και εφημερίδων. Το κτίριο φέρει το όνομα της κεντρικής ηρωίδας ενός από τα πρώτα και δημοφιλέστερα έργα του ποιητή. 

Του Ανδρέα Αναγνωστόπουλου 

Το μουσείο, που βρίσκεται στην συμβολή των οδών Διομήδους Κυριακού και Αγίων Θεοδώρων. Ως μουειακός χώρος λειτουργει από το 1997 με σκοπό τη διατήρηση και την προβολή του πολυδιάστατου έργου του Γεωργίου Δροσίνη (1859-1951).

Σημειώνεται ότι ο εν λόγω ποιητής μαζί με τον Κωστή Παλαμά και τον Νικόλαο Καμπά αποτελούν τους πρωτεργάτες της Νέας Αθηναϊκής Σχολής, δηλαδή της λογοτεχνικής γενιάς του 1880, που ανανέωσε την ελληνική λογοτεχνία και αγωνίσθηκε για την επικράτηση της Δημοτικής γλώσσας.  

Μέσα από το μουσείο αναδεικνύεται ο άνθρωπος εθνικής δράσης και κοινωνικών ευαισθησιών, αλλά και ο ποιητής που αγάπησε με πάθος την Ελλάδα. 

Ομοίωμα του ποιητή σε γεροντική ηλικία.

Το Μουσείο αποτελείται από τρεις αίθουσες, οι οποίες βρίσκονται στον πρώτο όροφο. Στο ισόγειο στεγάζεται, σύμφωνα με την επιθυμία του Δροσίνη η Δημοτική Βιβλιοθήκη της Κηφισιάς. Ανεβαίνοντας την σκάλα, η πρώτη δεξιά αίθουσα ονομάζεται «πνευματική αίθουσα». Εδώ βρίσκεται ο πνευματικός θησαυρός του Δροσίνη. Πολυάριθμα εκθέματα δείχνουν τη σημαντική παρουσία του στα Γράμματα αλλά και την αποφασιστική συμβολή του στην Εκπαίδευση της Ελλάδας. 

Τα φύλλα της Εφημερίδας "Εστία" που κυκλοφορούσε καθημερινά από το 1894 με καθοριστικό ρόλο για τη ζωή της Ελλάδας και της οποίας ο Δροσίνης ήταν διευθυντής και εκδότης βρίσκονται εδώ αρχειοθετημένα. Στην ίδια αίθουσα ο επισκέπτης βλέπει δείγματα του εκδοτικού έργου του Δροσίνη: τα περιοδικά "Το Άστυ", "Το Ημερολόγιο της Μεγάλης Ελλάδος", "Η Νέα Ελλάς", "Η Εθνική Αγωγή" είναι κάποια από τα έντυπα που εξέδιδε ο Δροσίνης με σκοπό την πνευματική αναγέννηση των Ελλήνων. 

Εδώ εκτίθεται επίσης μεγάλος αριθμός βιβλίων που ο ίδιος επιμελήθηκε και κυρίως αυτά που εξέδωσε ο Σύλλογος Ωφελίμων Βιβλίων (ΣΩΒ), του οποίου ο ίδιος υπήρξε συνιδρυτής και ισόβιος γραμματέας. Συνεργασίες του ποιητή σε έντυπα ελληνικά ("Αθήναι", "Ο Νουμάς", "Σκριπ", "Ρωμιός") αλλά και σε ξένα – κυπριακά, γαλλικά, γερμανικά και αμερικανικά έντυπα- βρίσκονται επίσης σε αυτή την αίθουσα. Χειρόγραφα, αλληλογραφία με Έλληνες και ξένους πνευματικούς ανθρώπους, συλλογή εφημερίδων με άρθρα για τον Δροσίνη αλλά και προσωπικά του αντικείμενα συμπληρώνουν τη συλλογή της πνευματικής αίθουσας.

Η αίθουσα αριστερά είναι η «αισθηματική αίθουσα». Πρόκειται για το υπνοδωμάτιο του Δροσίνη: στους τοίχους βρίσκονται φωτογραφίες από το Μεσολόγγι, πόλη καταγωγής του Δροσίνη, όπως και φίλων και συγγενών του, που δίνουν την εικόνα του ανάμεσα στους οικείους του.

Σύνεργα ψαρικής και κυνηγιού καθρεφτίζουν την αγάπη του για τη φύση - ο Δροσίνης είχε μάλιστα γράψει βιβλία για το κυνήγι και για το ψάρεμα-, ενώ θρησκευτικές εικόνες δείχνουν τη βαθιά θρησκευτική του πίστη. 

Αναγνωστικά από όλα τα μέρη του κόσμου – συγγραφέας και ο ίδιος σχολικών αναγνωστικών - δείχνουν την έγνοια του για την εκπαίδευση, στην οποία προσέφερε πολλά από την θέση του ως ανώτερος υπάλληλος του Υπουργείου Παιδείας. Όλα αυτά τα αντικείμενα μαζί με προπλάσματα γλυπτών πλαισιώνουν την μορφή του Γεωργίου Δροσίνη, όπως αποδίδεται στη γεροντική ηλικία από την γλύπτρια Αγγελική Βλαχοπούλου, καθισμένος στην πολυθρόνα του.

Η τρίτη αίθουσα είναι η «λαογραφική αίθουσα», που αποτελεί και τον μεγαλύτερο χώρο του Μουσείου. Οι ήρωες των έργων και της ζωής του Δροσίνη βρίσκονται εδώ: ομοιώματα από ψυχρό πηλό σε φυσικό μέγεθος –τα περισσότερα έργα της Α. Βλαχοπούλου- αναπαριστούν τον κόσμο των πεζογραφημάτων του. 

Ειδυλλιακός, με λαογραφικά ενδιαφέροντα, είναι γεμάτος από αισθαντικές γυναικείες μορφές: την Αμαρυλλίδα και την Έρση – ηρωίδες ομώνυμων έργων του-, τη Μορφούλα – κόρη κολίγου στο οικογενειακό κτήμα της Εύβοιας- με την οποία πρωτοσυναντήθηκε πολύ νέος και γι΄ αυτήν συνέθεσε το πιο αγαπημένο του ποίημα, Το μοιρολόι της Όμορφης, και την ξαδέλφη του Δροσίνα, που του ενέπνευσε το πιο δημοφιλές του ποίημα, που αμέσως μελοποιήθηκε και τραγουδιέται ακόμη, την Ανθισμένη Αμυγδαλιά.

Παράλληλα, ο Αθανάσιος Διάκος δείχνει το πατριωτικό ιδανικό του Δροσίνη, ο παππούς καθισμένος στο κέντρο της αίθουσας, πλαισιωμένος από τα εγγονάκια του που τον ακούνε να τους διαβάζει παραμύθια, δείχνει την αγάπη του για τα παιδιά, ενώ το καναπεδάκι στο οποίο καθόταν με την Καίτη Μάνου, την τελευταία Μούσα της ζωής του, φανερώνει την ζωντάνια του μέχρι τα βαθιά του γεράματα.

Όλα αυτά τα ιστορικά και πνευματικά κειμήλια ανήκουν στον Σύλλογο "Οι φίλοι του Μουσείου Γεωργίου Δροσίνη". Ο Σύλλογος μεριμνά αδιάκοπα για το συνεχή εμπλουτισμό των εκθεμάτων και την εύρυθμη λειτουργία του Μουσείου, σε συνεννόηση με τον Δήμο Κηφισιάς, ο οποίος είναι και ο διαχειριστής του κληροδοτήματος Δροσίνη.

 Επίσης, έχοντας ως πρότυπο την ευαισθησία του Δροσίνη για τα άτομα με ειδικές ανάγκες, ο Σύλλογος είναι συχνά χορηγός συνεδρίων ανάλογης θεματολογίας.

 Στο έργο απεικονίζονται από αριστερά Γ. Δροσίνης, Γ. Στρατήγης, Ιωάν. Πολέμης, Κ. Παλαμάς, Γ. Σουρής και Α. Προβελέγγιος. Έργο του Γ. Ν. Ροϊλού με τίτλο «Οι ποιηταί».

Είσοδος Ελεύθερη. Ανοικτό όλα τα πρωινά πλην Κυριακής.

Πληροφορίες: Τηλ. 210 8012642 

Πηγές :Δήμος Κηφισιάς 

http://www.kifissia.gr