Tango nocturnο, μια έκθεση- εικαστική διασκευή του αισθαντικού Μεσοπολέμου

«…θυμήσου μια βραδιά με το tango nocturnο..» τραγούδησε το 1938 η Δανάη Στρατηγοπούλου σε  μια διασκευή της μεγάλης επιτυχίας της Pola Negri, από την ομώνυμη ταινία, σε μουσική του Hans Otto Borgmann και στίχους Πωλ Μενεστρέλ. 

Η κουλτούρα του tango εμπνέει αυτή την φορά εικαστικούς καλλιτέχνες. Την προσεχή Τρίτη 26 Φεβρουαρίου εγκαινιάζεται στην αίθουσα τέχνης kaplanon5, η ομαδική έκθεση με τίτλο “tango nocturno”, που επιμελούνται οι ιστορικοί τέχνης & ανεξάρτητες επιμελήτριες Ευαγγελία Καϊράκη & Μαρία – Μόσχα Καρατζόγλου.

Συμμετέχουν οι : Christina Pancess, Χριστίνα Αγγέλα, Δημήτρης Αγγελόπουλος, Δημήτρης Αναστασίου, Μυρτώ Αποστόλου, Τάσος Δήμος,   Μαρία Διακοδημητρίου, Γεράσιμος Θωμάς, Αγγέλα Καράλη, Ελισάβετ Κεχαγιά, Νίκος Λεοντόπουλος, Βασιλική Λούη, Μαρίνα Μαλτέζου, Πηνελόπη Μερκούρη, Ιωάννα Μιχοπούλου, Βάσια Μπλούκου, Σοφία Μπόμπολη, Κωνσταντίνα Παρακευοπούλου, Νίκος Σιαλακάς, Κώστας Σπανάκης, Σοφία Σταύρου, Εύα Συμεωνίδη, Ελένη Τσαλδίρη, Βιργινία Φιλιππούση, Κατερίνα Χατζή, Ιωάννα Χριστάκου

Κι ένα νοερό ταξίδι στον κόσμο του tango αρχίζει μέσα από τα χρώματα...Ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα, στα καμπαρέ, τα θέατρα και τα σαλόνια των αστικών κέντρων της Ευρώπης, τα μεσαία και ανώτερα στρώματα της Ευρώπης λικνιζόταν στον αισθησιακό ρυθμό του bandoneon, του ακορντεόν που δίνει το χαρακτηριστικό ηχόχρωμα στη μελωδία.
Το 1929, ο παγκοσμίου φήμης τροβαδούρος και συνθέτης, Eduardo Bianco, ο επονομαζόμενος και ως «Βασιλιάς του Tango» κάνει με την ορχήστρα του την εμφάνισή του στην κοσμική και καλλιτεχνική ζωή της Αθήνας και μετέπειτα της Θεσσαλονίκης, ξεσηκώνοντας, όσο και σκανδαλίζοντας τα ήθη. 

Tο tango, ο ενδοστρεφής αυτός δυαδικός χορός, που ξεκίνησε από τις φαβέλες του Buenos Aires και του Modevideo, για να κατακτήσει τη διεθνή καλλιτεχνική σκηνή, με πρώτο το Παρίσι, γίνεται η πλέον δημοφιλής μελωδία από συνθέτες του ελαφριού τραγουδιού, όπως οι Γιαννίδης, Αττίκ, Σουγιούλ, στιχουργοί διασκευάζουν κομμάτια του Gardel και της Imperio Argentina, που ερμηνεύονται στα Ελληνικά από φημισμένες αοιδούς της εποχής, όπως οι Ιατρίδου, Βέμπο, Δανάη και Κάκια Μένδρη, ενώ ο Αλέκος Σακελλάριος αναθέτει στον Bianco να ντύσει μουσικά την οπερέτα του Argentina.

Η κουλτούρα του tango, της μουσικής έκφρασης του υποκόσμου που εκκοσμικεύτηκε, όπως γίνεται συνήθως με οτιδήποτε γοητευτικά απαγορευμένο, πέρασε από το μελόδραμα μέχρι και το ρεμπέτικο τραγούδι, σταδιακά σε όλα τα κοινωνικά στρώματα. Έρωτας, πάθος, ίντριγκα, σαγήνη και καημός, έλξη και άπωση, διεκδίκηση και απόρριψη, ρυθμός και αρμονία, συνθέτουν χορευτικά και ακουστικά το μουσικό αυτό είδος, με το θηλυκό και το αρρενωπό στοιχεία να υπερτονίζονται.

Και όλα αυτά, στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας αβεβαιότητας, με μιαν Ευρώπη να κλείνει πληγές και ταυτόχρονα να βρίσκεται σε εγρήγορση, τη Λατινική Αμερική να ψάχνει εθνική και πολιτική ταυτότητα και την Ελλάδα να αναζητά ισορροπίες και παράλληλα, να φυλλορροεί με το μεταναστευτικό ρεύμα να εντείνεται προς τις Νέες Χώρες.

Φιλοδοξία της έκθεσης είναι να διασκευάσει εικαστικά όλο το παλλόμενο αυτό αισθαντικό, ανώδυνο όσο και ευχάριστο κομμάτι της περιόδου του Μεσοπολέμου, μιας πλασματικά ήρεμης περιόδου της νεότερης ιστορίας, όσο κλυδωνιζόμενης κοινωνικά και πολιτικά, με το tango προεξάρχον να δονεί μια οδυνηρή πραγματικότητα. …”

Η έκθεση θα διαρκέσει μέχρι τις 16 Μαρτίου 2019.