Οι Μοντέρνοι της Ευρώπης «εγκαταστάθηκαν» στο Παγκράτι! Νέος αέρας στο πολιτιστικό γίγνεσθαι της Αθήνας

Ποιός θα μπορούσε να φανταστεί ότι μεγάλοι πρωτοπόροι της μοντέρνας Τέχνης, όπως είναι ο Βαν Γκόγκ, ο Πικάσο, ο Ντεγκά

θα... «συγκατοικούσαν» στο κέντρο της Αθήνας και δη στο Παγκράτι; Ναι, στη συνοικία των φοιτητών, βρήκαν στέγη τα έργα των μεγαλύτερων ευρωπαίων καλλιτεχνών και συγκεκριμένα στο Μουσείο Βασίλη και Ελίζας Γουλανδρή!

Εδώ και λίγες μέρες πολλοί φιλότεχνοι ή έστω φιλοπεριέργοι σπεύδουν να το επισκεφθούν το μουσείο που συνδυάζει το νεοκλασικό με το μοντέρνο στην οδό Ερατοσθένους 13, με αποτέλεσμα ουρές να σχηματίζονται στα εκδοτήρια των εισιτηρίων. Δίπλα από αυτά η Ελίζα Γουλανδρή δια χειρός Σαγκάλ ως φιλόξενη οικοδέσποινα, "καλωσορίζει" τους επισκέπτες!

Της Μαρίας Αλιμπέρτη

Ο ενθουσιασμός για το νέο κόσμημα της πόλης, νομίζω ότι περιγράφεται με τα μάτια μιας μικρής που στεκόταν μπροστά μου και φώναζε: «Μαμά αυτόν τον μάθαμε στο σχολείο!» δείχνοντας τον Βαν Γκογκ σε ένα βίντεο για την ζωή και το έργο του.

Η αλήθεια είναι ότι τα έργα του Βαν Γκογκ με τα υπέροχα έντονα χρώματά τους αναδεικνύονται στους  αναλόγως χρωματιστούς τοίχους της έκθεσης και με τους επιτυχημένους φωτισμούς.
 Tα κινητά τηλέφωνα χάνουν την αρχική τους χρήση και μετατρέπονται σε φωτογραφικές μηχανές ... Με πολλά κλικ του κλείστρου οι επισκέπτες προσπαθούν να «παγιδεύσουν» σε ψηφιακά αρχεία την αιωνιότητά τους.

Από τα  έργα του, η «Νεκρή φύση με καφετιέρα» είναι εκείνη που με προκαλεί να μείνω στατική για να την ερευνήσω, ενώ το βλέμμα μου «φλερτάρει» με την αντίστοιχη «Νεκρή φύση με γκρέιπφρουτ» του Γκογέν και νιώθω ότι οι δυο καλλιτέχνες συνομιλούν απολαμβάνοντας το πρωινό τους.

Λίγα μέτρα πιο πέρα  στον όροφο των κλασσικών της Μοντέρνας Τέχνης, η μπαλερίνα του Dega μου "κλέβει" την καρδιά, ενώ από ώρα μετρούσα τα μεγάλα ονόματα της γλυπτικής που φιλοξενεί το μουσείο όπως είναι ο Ροντεν και η Κλοντέλ. Αίσθηση μου προκάλεσαν και τα κεραμικά του Πικάσο, ενώ νιώθω ότι θα ήταν ευτυχής γνωρίζοντας ότι τα έργα του συνυπάρχουν με εκείνα του συνιδρυτή του κυβισμού Μπρακ.  Αυτή είναι άλλωστε και η λογική της έκθεση που δεν ακολουθεί αυστηρά την χρονολογική αφήγηση, αλλά τις "ιστορίες" των έργων, όπως τις φύλαγε ως φυλαχτό το ζεύγος των συλλεκτών.

Άλλωστε το ίδιο αίσθημα θαυμασμού μου γενούν τα έργα F. Beckon, και η «Θεία Μορφή» του Δομίκικου Θεοτοκόπουλου. Ίσως περισσότερο δέος το δεύτερο λόγο των θρησκευτικών ιδεοληψιών...

Παιδικά μου κομμάτια ξύπνησαν τα έργα του Friedensreeich Hundertwasser με τους καλικάντζαρους, ενώ σκανταλιάρικη διάθεση μου έβγαλε ακόμη το έργο «Pallas Athena ou le Chario» δηλαδή  η Αθηνά Παλλάδα ή το άρμα  των Jean Tinguely και Niki de Saint Phalle.

Χαριτωμένη πινελιά αποτελεί και ο «Κόκορας» της Ναταλίας Μελά που με έκανε να προσπαθήσω να ισορροπήσω στην σκάλα για να τον φωτογραφίσω.

Στους ανεκτίμητους θησαυρούς του μουσείου συγκαταλέγονται έργα των Μιρό, Τζακομέντι, Σεζάν, Πόλοκ «εκπαιδεύοντας» τους επισκέπτες σε ένα ταχύρρυθμο μάθημα της Ιστορίας της Τέχνης.  Και δεν είναι μόνο οι Ευρωπαίοι καλλιτέχνες.

Προσωπικά, εξίσου απόλαυσα  τα έργα μεγάλων  Ελλήνων δημιουργών όπως του Χατζηκυριάκου Γκίκα, την Αποκαθήλωση  του Γαϊτη,  «Το Δενδράκι» του Παύλου, το γλυπτό σύμπλεγμα «δυο φίλες» του Τόμπρου, τις μοναδικές μορφές του Αλέκου Φασιανού, του Γιάννη Τσαρούχη, του Δημήτρη Μυταρά, του Γιώργου Γουναρόπουλου, του Αλέξανδρου Παρθένη κ.ά..

Και φυσικά λάτρεψα το «δέσιμο»-γέφυρα με την σύγχρονη παραγωγή Τέχνης χάρη στα έργα του Τσόκλη, του Παύλου Σάμιου, του Σόρογγα, του ρεαλιστικού έργου "Βάθρα" της Μαρίας Φιλοπούλου που με «παραπλανούσε» να κολυμπήσω μέσα σε αυτό  αλλά και το νυχτερινό νησιώτικο τοπίο του Τάσου Ματζαβίνου.

Το μουσείο προσδίδει ευρωπαϊκό αέρα στην ελληνική πρωτεύουσα προσφέροντας ένα κρίκο με το δυτικό κομμάτι του ελληνικού πολιτισμού με μια από τις σημαντικότερες συλλογές μοντέρνας Τέχνης διεθνώς. Σίγουρα καλύπτει και ένα κενό, τουλάχιστον αυτή την περίοδο μιας και το κτίριο της Εθνικής Πινακοθήκης παραμένει κλειστό και η προσβασιμότητα στο Γουδί δεν είναι εύκολη-παρά τις μεγάλες προσπάθειες της κ. Λαμπράκη-Πλάκα με ξεναγήσεις από την ίδια να φέρει κόσμο στην Γλυπτοθήκη. 

Πραγματικά αναλογιζόμουν κατά την περιήγησή μου, τι έχανε η Αθήνα 30χρόνια αναμονής για την ολοκλήρωση του μουσείου!  Και μάλιστα προς το παρόν εκτίθενται μόνο 180 έργα, ένα κομμάτι- σχεδόν το μισό της Συλλογής του Βασίλη και της Ελίζας  Γουλανδρή.

Πηγή φωτογραφιών: https://www.facebook.com/BEGoulandrisFoundation/