Νήσος με πολύ πλούσια ιστορία, ήδη από τα προϊστορικά
χρόνια, η Κέα διαθέτει πολλά αρχαία μνημεία, εκ των οποίων περίοπτη θέση
κατέχουν ο ιδιαίτερης ομορφιάς Λέων, αλλά και ένας πενταώροφος πύργος!
Κατασκευασμένα σε διαφορετικές περιόδους της αρχαίας ελληνικής ιστορίας, τα εν
λόγω μνημεία μαγνητίζουν τα βλέμματα των επισκεπτών, αποπνέοντας το ένδοξο
παρελθόν της περιοχής.
Του Ανδρέα Π. Αναγνωστόπουλου
Ο Λέων
Εδώ και χιλιάδες χρόνια, ο Λέων της Κέας στέκεται
απέναντι από την Ιουλίδα, την πρωτεύουσα του κυκλαδίτικου νησιού, σαν φρουρός
της τοπικής μικρής κοιλάδας.
Πάνω στο μονοπάτι που ξεκινάει από την περιοχή του Άγιου
Σπυρίδωνα και καταλήγει στον όρμο του Οτζιά, ο επισκέπτης συναντά τον περίφημο Λέοντα ή Λιόντα, το σήμα
κατατεθέν της νήσου.
Πρόκειται για ένα αρχαϊκό γλυπτό μνημείο του 6ου ή 7ου
αιώνα π.Χ., λαξευμένο σε ένα συμπαγή βράχο σχιστόλιθου μήκους περίπου 8 μέτρων.
Στο πρόσωπο του Λέοντα διακρίνεται ένα αινιγματικό χαμόγελο και δικαίως το
μνημείο αποτελεί σήμα κατατεθέν της Κέας.
Οι επισκέπτες της Κέας μπορούν να μεταβούν πολύ εύκολα
στον Λέοντα καθώς υπάρχει ειδική σήμανση που επιτρέπει άνετη πρόσβαση στο
πανάρχαιο μνημείο.
Μύθοι σχετικοί με τον Λέοντα
Ο άκρως εντυπωσιακός Λέων συνδέεται με πολλούς μύθους.
Σύμφωνα με μια μυθική παράδοση, νύμφες είχαν εγκατασταθεί στη Κέα και αρχικά
συγκατοικούσαν αρμονικά με τους ανθρώπους. Μια μέρα ωστόσο, για άγνωστη αιτία,
οι θεϊκές αυτές μορφές άρχισαν να δολοφονούν τις γυναίκες. Οι κάτοικοι
τρομοκρατήθηκαν και έψαχναν να βρουν τρόπους για να γλιτώσουν από τη μανία
τους.
Σε μια ύστατη προσπάθεια σωτηρίας, ένας αρχαίος ιερέας
ικέτευσε τον Δία να τους σώσει. Ο πατέρας των θεών ανταποκρίθηκε στις προσευχές
τους. Έστειλε ένα λιοντάρι, το οποίο καταδίωξε τις νύμφες και τις ανάγκασε να
εγκαταλείψουν το νησί και να πάνε στην Κάρυστο.
Σύμφωνα με το μύθο, όταν η αποστολή του λιονταριού
ολοκληρώθηκε, εκείνο εξαφανίστηκε από τον κόσμο των θνητών για πάντα. Τότε οι
νησιώτες σκάλισαν στο βράχο ένα λιοντάρι, όμοιο του θεόσταλτου, ώστε οι νύμφες
εάν επέστρεφαν κάποτε, να τρομοκρατηθούν και να εξαφανιστούν.
Άλλος μύθος για τον Λέοντα σχετίζεται με την ξηρασία που
είχε πλήξει το νησί κατά την αρχαιότητα. Την εποχή που ακόμα η Κέα λεγόταν
Υδρούσσα, λόγω των άφθονων νερών της, ένα τρομερό λιοντάρι έκανε την εμφάνισή
του στα δάση του νησιού, που μέχρι τότε κατοικούνταν από νύμφες, και τις
καταδίωξε.
Τότε, η οργή των αρχαίων θεών επέφερε την ξηρασία του
κλίματος των Κυκλάδων και ειδικότερα της Κέας, η οποία αποκαταστάθηκε με την
άφιξη από τη Θεσσαλία του ημίθεου Αρισταίου, γιου του θεού Απόλλωνα και της
Νύμφης Κυρήνης.
Σύμφωνα με την μυθολογία, ο Αρισταίος κατάφερε να
εξευμενίσει τους θεούς, η ξηρασία στο νησί περιορίστηκε σημαντικά και έκαναν
την εμφάνισή τους οι ευεργετικοί βόρειοι άνεμοι του καλοκαιριού, τα δροσερά
μελτέμια.
Πύργος της Αγίας Μαρίνας
Εξίσου εντυπωσιακό μνημείο της Κέας είναι ο Πύργος της
Αγίας Μαρίνας, ένας πενταώροφος πύργος του 4ου αιώνα π.Χ., από ντόπιο
σχιστόλιθο και μάρμαρο. Το εν λόγω κτίσμα είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα
μεμονωμένου οχυρωματικού πύργου των ελληνιστικών χρόνων και ένα από τα
υψηλότερα σωζόμενα αρχαία κτήρια στις Κυκλάδες.
Ο πύργος κτίστηκε στην ενδοχώρα της Κέας, μεταξύ των
αρχαίων πόλεων Κορησσία και Ποιήεσσα, ενώ λειτούργησε ως οχυρωματικό έργο
αμυντικού χαρακτήρα για την προστασία της γύρω αγροτικής περιοχής.
Αιώνες αργότερα, γύρω στο 1600, όταν ιδρύθηκε η Μονή της
Αγίας Μαρίνας, ο πύργος εντάχθηκε στον περίβολό της και πάλι για αμυντικούς
λόγους. Στις 8 Σεπτεμβρίου του 1858 μεγάλο κομμάτι του πύργου κατέρρευσε μετά
από σεισμό και μέρος του υλικού του χρησιμοποιήθηκε για την επισκευή γειτονικών
κτισμάτων.
Στις μέρες μας, μόνο η βορινή πλευρά του αρχαίου
ελληνιστικού πύργου σώζεται σε καλή κατάσταση, αλλά μόλις ολοκληρωθούν οι
επεμβάσεις διάσωσης και αποκατάστασής του θα γίνει πλήρως επισκέψιμος για το
κοινό.
Πηγές
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου