Ένα τραγούδι από καρδιάς για την "Σχεδία"

Ήμουνα κάπου
μες στο στομάχι πόλης λωτοφάγου
λύγισα, χάλασα
άνιση μάχη εγώ κι η θάλασσα
 
Τα πιο παράδοξα
μνημεία αυτής της πόλης
τα πιο άδοξα
στην κουβέρτα σαν ψωμιά του πρόσφυγα
τυλιγμένα για το κρύο
και το βλέμμα του καθένα
βλέμμα του κανένα

 

 

Είναι μερικοί από τους στίχους του τραγουδιού, που είναι αφιερωμένο στο περιοδικό δρόμου «Σχεδία» και τους ανθρώπους της. Με λέξεις που μας κάνουν να δούμε την πόλη μέσα από τα μάτια τους το τραγούδι  επιχειρεί να ευαισθητοποιήσει το κοινό για το εγχείρημα αυτών των ανθρώπων. Το ομώνυμο τραγούδι σε μουσική Χρύσας Κωττάκη και στίχους της εθελόντριας στη Σχεδία και Ιστορικού Τέχνης Καλλιόπης  Κουντούρη, κυκλοφορεί σήμερα από τον Μετρονόμο, σε ερμηνεία Απόστολου Ρίζου και Χρύσας Κωττάκη.

«Κι εκεί που πήγαινα σε βράχια ανήμερα
πλώρη, αγωνία
μου είπαν κοίτα
σε περιμένει μια σχεδία
 
Στην πολιτεία έχω ένα σχέδιο
έχω σχεδία
πήρες τη φοβία μου αδερφέ
την έκανες σχεδία μου»

 
«Στις παράξενες τροχιές των δρόμων της πόλης, αντικρίζουμε όλα τα πρόσωπα του Ανθρώπου. Ένα από τα πιο όμορφα και αληθινά, είναι των ανθρώπων της Σχεδίας, αυτών που εργάζονται για αυτήν και αυτών που ταξιδεύουν δύσκολες θάλασσες πάνω στην ασφάλειά της. Αυτοί γέννησαν μέσα μας το τραγούδι "Σχεδία". Σε αυτούς είναι αφιερωμένο. Από καρδιά σε καρδιά, γινόμαστε κι εμείς ένα κομμάτι της Σχεδίας, μακάρι ένα μικρό της πανί.» γράφουν οι συντελεστές.
 
Υπενθυμίζεται πως η «σχεδία» είναι το μοναδικό ελληνικό περιοδικό δρόμου και μέλος του Διεθνούς Δικτύου Εφημερίδων Δρόμου (International Network of Street Papers-INSP), το οποίο απαριθμεί 122 περιοδικά δρόμου, σε 41 χώρες, με 14.000 άστεγους, άνεργους πωλητές και 6.000.000 διεθνώς αναγνώστες.
Για όσους δεν το γνωρίζουν η  «σχεδία» δεν πωλείται στα συνήθη σημεία διάθεσης Τύπου, όπως περίπτερα, αλλά αποκλειστικά και μόνο στους δρόμους της πόλης από διαπιστευμένους πωλητές. Οι πωλητές προέρχονται από ευάλωτες κοινωνικά πληθυσμιακές ομάδες: άστεγοι, άνεργοι και γενικώς άνθρωποι που αποδεδειγμένα ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας.
Με τον τρόπο αυτό μπορούν οι πωλητές μπορούν να εξασφαλίσουν ένα ελάχιστο, αξιοπρεπές εισόδημα, αλλά και μέσο απεγκλωβισμού από το φαύλο κύκλο της κοινωνικής απομόνωσης και του αποκλεισμού. Αποτελεί επίσης ένα επιπλέον κίνητρο να ξαναχτίσουν τις ζωές τους.