Παιδικές μνήμες αναδύνται καθώς κοιτάζω τις πολύχρωμες φιγούρες. Η χροιά της φωνής του ξυπνά στα βάθη του μυαλού μου και εικόνες από το μπερντέ στημένο κάτω από τον ηλεκτρικό σταθμό του Αμαρουσίου έρχονται στα μάτια μου. Ήμουν παιδί όταν είδα τον Ευγένιο Σπαθάρη να δίνει παράσταση για εμάς τους μαθητές της περιοχής του, του τόπου του. Το «γαϊτανάκι» των έντονων χρωμάτων και οι ιστορίες του Καραγκιόζη έχουν ταυτιστεί με την παιδική μου ηλικία, πως είναι λοιπόν δυνατόν να μην νοσταλγώ τις παραστάσεις του Ευγένιου;
Της Μαρίας Αλιμπέρτη
Οι φιγούρες του θα μπορούσαν να είναι πρωταγωνιστές σε έργα λαϊκών ζωγράφων, σκέφτομαι καθώς παρατηρώ την έκθεση αφιερωμένη στα έργα τα δικά του και του πατέρα του Σωτήρη στην γκαλερί Σκουφά. Το Ελληνικό Θέατρο Σκιών αναγεννάται μπροστά στα μάτια μου. Ο Χατζηαβάτης, η Αγλαΐα, τα κολλητήρια, ο Μπαρμπαγιώργος είναι σαν να βγαίνουν από το μπαούλο της γιαγιάς και στήνουν χορό γύρω μου. Με συγκίνηση βηματίζω μέσα στον εκθεσιακό χώρο παρακολουθώντας τώρα πια και θαυμάζοντας τις ζωγραφικές ικανότητες των μεγάλων καραγκιοζοπαιχτών.
Ποτέ δεν είχα προσέξει τις λεπτομέρειες στα ρούχα των ηρώων, λες και είναι κεντημένα, αλλά και τα σκηνικά, σαν να τα έχει φτιάξει σκηνογράφος. Από τις πινελιές του φαίνεται το μεράκι για την ζωγραφική , η αγάπη του για την παράδοση, η μελέτη και η αφοσίωσή του στην λαϊκή παράδοση. Ίσως εάν δεν είχε αρρωστήσει στην κατοχή, θα μιλούσαμε σήμερα για τον Ευγένιο, έναν ξεχωριστό ζωγράφο ή αρχιτέκτονα. Άλλωστε ο Ευγένιος είχε κάνει 50 ατομικές εκθέσεις, ενώ είχε συμμετάσχει και σε πολλές ομαδικές εκθέσεις. Όχι τυχαία έχαιρε του θαυμασμού του Γιάννη Τσαρούχη, ο οποίος παρακολουθούσε συχνά τις παραστάσεις του στον Πλάτανο στην Κηφισιά.
Ο διαχρονικός ήρωας , ο Καραγκιόζης ταυτίστηκε τόσο πολύ με την φωνή του, με τα λόγια του «Ακούσατε, ακούσατε» και με το «θα φάμε, θα πιούμε και νηστικοί θα κοιμηθούμε» που οι περισσότεροι ξεχνάμε ότι προηγήθηκε ο πατέρας του Σωτήρης. Οι δικές του φιγούρες ξεχωρίζουν στην έκθεση γιατί είναι χάρτινες και εντυπωσιάζουν από την δωρικότητα και το πρωτόλειο στοιχείο τους, ίσως γιατί δεν έχουν χρωματιστεί.
Μέσα στο ονειροπόλημα των παιδικών αναμνήσεων, η φιγούρα του Μέγα Αλέξανδρου με κεντρίζει το ενδιαφέρον. Πως η ιστορία μας ενσαρκώθηκε μέσα από τις περιπέτειες του Καραγκιόζη; Πως ο παιδικός ενθουσιασμός ζυμώθηκε με την αφηγηματικότητα του Σπαθάρη φουντώνοντας στην παιδική ψυχή μας τους μύθους και τους θρύλους;
Μπορεί να έχουν περάσει 14 χρόνια από το θάνατο του Ευγένιου Σπαθάρη, αλλά μου φαίνεται σαν χτες που παρακολουθούσα με προσήλωση τις παραστάσεις και τον λαϊκό ήρωα να παίρνει ζωή μέσα από την φωνή του. Τι κι αν πέρασε δεκαετία ο Ευγένιος είναι ακόμη μέσα στη ζωή μας μέσα από τις ιστορίες του Καραγκιόζη. Για τους λάτρεις να σημειώνω εδώ ότι ο Καραγκιόζης έχει βρει μια στέγη στο Σπαθάρειο Μουσείο Θεάτρου Σκιών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου