«Ω ΓΕ» για την απελευθέρωση της Ζωγραφικής! Η έκθεση της Ράνια Ράνγκου στην Alma Contemporary Art Gallery

 

«Ω ΓΕ»: Απελευθέρωση της φαντασίας με μια δύναμη αδάμαστη, αυθεντική και εσωτερική ορμή, με ένα πάθος να εκφραστεί πέρα από το πλαίσιο του συνηθισμένου. Μια έκθεση στην Alma Contemporary Art Gallery που σε καλεί να βγεις από τα κουτάκια της λογικής. «Ω ΓΕ», επιτέλους άφησε το μυαλό σου να χαλαρώσει!

Η Ράνια Ράνγκου σου δίνει το χέρι, μη χάσεις την ευκαιρία…

 της Μαρίας Αλιμπέρτη

Με έργα που φέρουν την καταγωγή τους από τον σουρεαλισμό έρχεται μια καλλιτεχνική πρόταση από-λογικοποίησης σε μια εποχή μαθηματικών, οικονομικών και αμέτρητων ψηφιακών δεδομένων. Δεν είναι η αναζήτηση του ρομαντικού, είναι η απελευθέρωση, η  λήψη μιας ανάσας καθώς βουλιάζουμε μέσα σε αυτό τον ωκεανό «παραλογισμού» του Αριστοτελικού Ορθολογισμού.

 

Η καλλιτέχνης επιλέγει τους ήρωες της, τους περιπατητές να βγαίνουν από το ρεαλιστικό, να πορεύονται στον αέρα στο ομιχλώδες και στο αβέβαιο. Άνθρωποι πορεύονται στην γη στον ουρανό παράλληλα σε διαφορετικές στιγμές στο έργο «Sunday» και η καλλιτέχνης μας αφήνει να ονειροπολήσουμε. «Η Ράγκου ζωγραφίζει πέντε έργα σε ένα, εικόνες μέσα σε εικόνες. Το έργο για εκείνη είναι όντως ένα παλίμψηστο, το οποίο δομείται με στρώσεις, διαγραφές, επικαλύψεις και σκόπιμα λάθη που επαναλαμβάνονται με διαφορετικά αποτελέσματα» γράφει ο ιστορικός Τέχνης και επιμελητής, Χριστόφορος Μαρίνος.

Μέσα στα πολλά οπτικά πεδία οι αντιφάσεις πυροδοτούν τη σκέψη, γιατί σε αυτό το καλλιτεχνικό σύμπαν η πρόκληση είναι η απαλλαγή από στεγανά και ταμπού. Τίποτα δεν είναι σίγουρο και ασφαλές, όλα αποκωδικοποιούνται και αποκτούν νέα σημασία … Κοιτάω τα έργα της και νιώθω ότι ανοίγουν οι πύλες της μνήμης ή ακόμη και αλλά ενεργειακά πεδία, δεν έχει σημασία για πού,  αλλά  ότι τι ο καθένας μας ως θεατής νοηματοδοτεί, δηλαδή αντιλαμβάνομαι πόσο χαρακτηριστικό είναι μέσα από τα έργα της Ράνγκου ότι η Τέχνη ανακαλεί, συμβολοποιεί και βοηθά στην προσωπική μας ερμηνεία. Τα πρόσωπα δεν είναι αυτά που νομίζω αρχικά, δεν είναι το έργο που ανήκει σε μια Σχολή, επηρεάζεται από ένα κίνημα, εκφράζει την ορμή του νέου-επαναστατικού που μόλις έκανε ντεμπούτο στην καλλιτεχνική σκηνή- η καλλιτέχνης λες και κάνει μια διευκρίνιση, μια διόρθωση του εικονιζόμενου σαν να θέλει ννα μοιραστεί ένα στοιχείο για τις καταβολές και τις επιδράσεις που έχει δεχθεί στο έργο «thought no 5».

 Κάπως έτσι συμβαίνει και στη ζωή τίποτα δεν είναι όπως θέλουμε να πιστεύουμε αρχικά. Η αλήθεια μας είναι υποκειμενική: Οι άνθρωποι ταξιδεύουν μέσα σε μια βάρκα, στη θάλασσα ή στο ποτάμι, στην ζωή;! Ένα μπλε χρώμα τους κατακλύζει, τους «καπελώνει», τους κάνει να χάνονται από τα μάτια μας κι όμως τα πουλιά σύμβολα της χάρης, της ομορφιάς, της ισορροπίας μπορούν να  αναδυθούν σαν τις ανθεκτικές ψυχές που επιβιώνουν.

 

Πρόσωπα αφαιρετικά ή φλου η χάνονται στο τοπίο, η καλλιτέχνης αυτή την φορά  προσπαθεί να τα απαθανατίσει μια φωτογραφική μηχανή με μικρό βάθος πεδίου ή με φλουταρίσμα και νιώθω ότι προσπαθεί να αποδώσει ξεθωριασμένες μνήμες της παιδικής ηλικίας στα έργα   «family» και  «family II». Μοιάζουν αυτές οι εικόνες να έρχονται από μακριά, εντυπωμένες από τα ασυνείδητο, από τα Όνειρα που θυμόμαστε μόλις ξυπνήσουμε.

Στο έργο «today &Today» οι ίδιες μορφές επανεμφανίζονται  για να δείξουν την δίκη μας επαναληπτικότητα ή ακόμη και τον διχασμό…Οι καμβάδες της Ράνιας Ράνγκου γίνονται καράβια για «ταξίδια» και τούνελ για διαφυγή δεν έχουν σημασία τα πρόσωπα και οι μορφές. Στην πραγματικότητα η γίνονται «καθρέφτες» των δικών μας νοημάτων.

 

Είναι  και εκείνο χέρι που τείνεται,  παρεμβαίνει ή καλυτέρα γίνεται ένα με το τοίχο-βράχο. Είναι του Θεού ή είναι του ανθρώπου; Μου θυμίζει το εμβληματικό έργο «Η δημιουργία του Αδάμ» του Μικελατζελο  στο οποίο δίνει ο Θεός στον άνθρωπο ζωή.

 Σίγουρα η έκθεση «Ω γε»  το μόνο που δεν είναι αδιάφορη και απευθύνεται σε φιλότεχνους «έξυπνους λύτες»!

Έως τις 2/12!