Το Δέντρο των Ψυχών, μνημείο για τα θύματα στα Τέμπτη και όλα όσα πρέπει να μας θυμίζει

 

Το μνημείο των ψυχών, ένα δέντρο με 57 ρίζες, κλαδιά και πουλιά που φέρουν τα ονόματα των εκλιπόντων στήθηκε στην Αθήνα από τον Δήμο,  ως φόρος τιμής για τους νεκρούς των Τεμπών. Εκεί  θα στέκουν και οι νέοι για να μη ξεχνούν τα λάθη της δικιάς μας γενιάς. Το μνημείο, όμως θα αποτελέσει ακόμη και ένα σημείο αναφοράς για την δύναμη των πολιτών που ξεχύθηκαν σαν ποτάμια στους δρόμους θέλοντας να τιμήσουν τους νεκρούς και ζητώντας Δικαιοσύνη. Εκεί θα περιμένουν και οι ψυχές να έρθει η Νέμεσις και να συναντήσει αυτούς που τους στέρησαν άδικα την ζωή…

Της Μαρίας Αλιμπέρτη

Το Δέντρο των Ψυχών είναι ένα έργο που θα μας θυμίζει το μεγάλο συλλογικό τραύμα και την ευθύνη μας έναντι σε αυτές τις ψυχές που στείλαμε με το τρένο ζώντας με την ψευδαίσθηση ότι είναι πιο ασφαλές μέσο. Γιατί πιστεύουμε ότι το να ταξιδεύεις με το αυτοκίνητο  είναι πιο επικίνδυνο, ενώ χάνονται κάθε χρόνο πολλαπλάσιες ζωές σε τροχαία, και όμως δεν αντιδράμε.

Παράδειγμα τρανό χρειάστηκε να συμβεί το τραγικό δυστύχημα το 2003 με τους 21 νεκρούς μαθητές από το Μακροχώρι Ημαθίας που χάθηκαν στην ίδια περιοχή  για να φτιαχτεί μετά από χρόνια μια  σήραγγα στην εθνική οδό. Τώρα που η  κοινωνική ενσυναίσθηση ξύπνησε, μετά από τόσο πόνο για τους δικούς μας που χάσαμε στις ράγες και στους δρόμους, ελπίζω το Μνημείο αυτό να σηματοδοτήσει και έναν αγώνα που θα διασφαλίσει καλύτερες και ασφαλείς δομές μεταφοράς.

Ισχυρός Συμβολισμός

Το μνημείο στήθηκε στο πάρκο της οδού Ερμού και Πειραιώς απέναντι από την Τεχνόπολη δίπλα στον Κεραμεικό. Σκέφτομαι  ότι δεν υπάρχει πιο ιδανικό μέρος, εκεί έθαβαν τους νεκρούς που ήθελαν να τιμήσουν οι Αθηναίοι . Όμως αυτούς τους νεκρούς δεν τους τιμήσαμε έως τώρα, δηλαδή δεν τους τίμησε η Πολιτεία  παρεμποδίζοντας, όπως όλα πια καταμαρτυρούν,  τις διαδικασίες διερεύνησης. Γι’ αυτό και ο πατέρας του 29χρονου Παναγιώτη  που χάθηκε στα Τέμπη, κ. Χατζηχαραλάμπους έκανε λόγο για «σύληση» και για εκβαρβαρισμό των Ελλήνων.

 Οι  γονείς των θυμάτων με αξιοπρέπεια και κοσμιότητα ζήτησαν συμπόρευση στην πορεία μνήμης και απόδοσης δικαιοσύνης. Αντλώντας  δύναμη από την συμμετοχή του κόσμου στις συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας, η μητέρα του 23χροννου Ντενίς, Μιρέλα Ρούτση ανέφερε μεταξύ άλλων πως η αγάπη και η στήριξη θα βοηθήσει να ξεπεραστούν τα εμπόδια και με την αλληλεγγύη του κόσμου δεν θα ξεχάσουμε. Για τον πατέρα της 18χρονης Αναστασίας, Ηλία Παπαγγγελή το μνημείο πρέπει να είναι η υπενθύμιση για όσους έχουν ευθύνες, «με τις πράξεις τους και τις υπογραφές τους και τις αποφάσεις τους επηρεάζουν την ανθρώπινη ύπαρξη». Ο κ. Παπαγγελής ζήτησε να μην υπάρξουν άλλα Τέμπη. Ο πατέρας του 26χρονου Δημήτρη, Παύλος Ασλανίδης, αναφέρθηκε σε «Κρατικές δολοφονίες στα Τέμπη, στη Μάνδρα, στο Μάτι», σημειώνοντας ότι «δεν πληρώνει κανένας από τους πολιτικούς, τους προφυλάσσει το Σύνταγμα». Ο κ. Ασλανίδης υπεστήριξε ότι «πρέπει να σταματήσει η ατιμωρησία των πολιτικών, να αποκτήσουμε κράτος δικαίου και να σταματήσουμε να φτιάχνουμε μνημεία για δολοφονημένους ανθρώπους».

 

 

Το έργο

57 ψυχές «φτερουγίζουν» στα κλαδιά του δέντρου…Θα μπορούσε να είναι το δέντρο της ζωής. Τα ονόματά τους είναι ορατά για όποιον πλησιάζει το μνημείο όπως και οι ηλικίες τους. 

Πάνω τους πέφτει το φως και νιώθω μια απέραντη ηρεμία, μακάριες να είναι αυτές οι ψυχές που ταλαιπωρήθηκαν τόσο! Γνώρισαν μαρτυρικό και άδικο θάνατο  τα σώματά τους πριν αναχωρήσουν ...οι ψυχές  τους σίγουρα για ένα καλύτερο κόσμο από τον δικό μας.

Τα πουλιά στο μνημείο που ήταν σύλληψη της Μαρίας Μανδάκη  και φιλοτέχνησε ο Γιώργος Σαντεξής, μου θυμίζουν τους μύθους και τα λαϊκά παραμύθια της παράδοσής μας. Τα πουλιά ήταν αγγελιοφόροι των θεών, με γνώσεις που στερούνταν το ανθρώπινο είδος, σε ένα δεύτερο επίπεδο ερμηνείας μια ασυνείδητη γνώση. Ήταν οι γέφυρες μεταξύ του ανθρώπινου και θεϊκού κόσμου.  Το δέντρο γίνεται το μέσο για τον θρήνο και την φωνή που ζητά Δικαιοσύνη για την κα Μανδάκη καθώς ακόμη  είναι εκείνο που θα φέρει «οξυγόνο» που όλοι χρειαζόμαστε κατά  τον κ. Σαντεξή.