Ο Φρανσουά Οζόν επιστρέφει με μια ταινία που αρχίζει ως οικογενειακό δράμα και εξελίσσεται σε ένα ψυχολογικό θρίλερ γεμάτο ανατροπές. Το «Όταν Έρθει το Φθινόπωρο» (2024) είναι μια κινηματογραφική εμπειρία που συνδυάζει την τρυφερότητα με την αμφισημία, την ανθρώπινη ευθραυστότητα με το σκοτεινό παρελθόν, και την γαλλική επαρχία με μια ατμόσφαιρα που θυμίζει αστυνομικά μυθιστορήματα των Ζορζ Σιμενόν και Κλοντ Σαμπρόλ.
Η Μισέλ, μια ευγενική και φαινομενικά αθώα γιαγιά, ζει ήρεμα σε ένα χωριό της Βουργουνδίας. Όταν η κόρη της, Βαλερί, έρχεται για να αφήσει τον εγγονό για τις
φθινοπωρινές διακοπές, ένα ατυχές περιστατικό με δηλητηριασμένα μανιτάρια
φέρνει τα πάνω κάτω. Η επόμενη σκηνή τους βρίσκει στο νοσοκομείο και η σχέση
μητέρας-κόρης δοκιμάζεται σκληρά. Στο προσκήνιο μπαίνει ο Βενσάν, ένας πρώην κατάδικος, και μια αστυνομικός που
αναζητά την αλήθεια πίσω από ένα μυστηριώδες συμβάν στο μπαλκόνι της Βαλερί.
Η Hélène Vincent στον ρόλο της Μισέλ δίνει μια ερμηνεία βαθιάς συναισθηματικής ακρίβειας,
γεμάτη αποχρώσεις και υπόγεια ένταση. Ήταν υποψήφια για Σεζάρ και δικαίως. Η Ludivine Sagnier ως Βαλερί αποτυπώνει
με ευαισθησία τις εσωτερικές συγκρούσεις μιας γυναίκας που παλεύει με προσωπικά
και επαγγελματικά αδιέξοδα.Το υπόλοιπο καστ, η Josiane Balasko και ο Pierre Lottin, ο οποίος ήταν εξαιρετικός και στη ταινίια "Η Ορχήστρα του αδερφού μου". ενισχύει την ατμόσφαιρα με ρεαλιστικές
και πολυδιάστατες ερμηνείες.
Η ταινία αγγίζει
τις σχέσεις γονέων-παιδιών και την ανάγκη για επικοινωνία και συγχώρεση.
Επιπλέον, στέκεται στην ανθρώπινη αμφιθυμία και την αντίφαση μεταξύ πρόθεσης
και αποτελέσματος. Η ταινία αποτελεί
σχόλιο για το ρόλο της δημόσιας εικόνας και το πώς μπορεί να αποκρύπτει μια
σκοτεινή αλήθεια. Ακόμη δεν παραλείπει να υπογραμμίσει την μοναξιά, τη φιλία,
τη μετάνοια και την αναζήτηση της γαλήνης. Ο Οζόν δεν δίνει μασημένη τροφή. Αντίθετα,
αφήνει υπαινιγμούς, δημιουργεί
αμφιβολίες και προκαλεί τον θεατή να αναρωτηθεί τι είναι αλήθεια και τι
όχι.
Διεθνείς Κριτικές
Κάποιοι
χαρακτηρίζουν την ταινία ως ως ψυχολογικό θρίλερ. Το MoveIt μιλά για «μοντέρνα χιτσκοκική» αφήγηση με
έξυπνα καμουφλαρισμένα μυστικά.Το Bookpress την περιγράφει ως «χαμηλόφωνη ταινία για την
εμπιστοσύνη και τη μεγαλοψυχία», με βαθιά συναισθηματική και φιλοσοφική
διάσταση.
Για την
ατμόσφαιρα της γαλλικής επαρχίας που γίνεται σκηνικό υπαρξιακής αγωνίας, τις εξαιρετικές ερμηνείες και την
λεπτοδουλεμένη σκηνοθεσία. Φυσικά ένα επιχείρημα υπέρ της ταινίας
είναι η πολυεπίπεδη αφήγηση που σε
κρατά σε εγρήγορση μέχρι το τέλος, είναι μια ταινία που δεν προσφέρει απαντήσεις, αλλά θέτει ερωτήματα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου