Bel Canto: Ακόμη και μέσα στη βία η Ανθρωπιά ανθίζει

Σε έναν κόσμο που συχνά καθοδηγείται από την υπεροψία της Δύσης και την ψευδαίσθηση της ασφάλειας, η ταινία Bel Canto έρχεται να υπενθυμίσει πως το μίσος, η καταπίεση και η βία ανατρέπουν την συννεφένια ανεμελιά μας. Έρχεται το σκοτάδι, αλλά ακόμη και τότε  η αληθινή επικοινωνία, η ανθρωπιά και η ελπίδα γεννιούνται εκεί που όλα μοιάζουν χαμένα. Μέσα από μια ιστορία ομηρίας, η ταινία φωτίζει τις πιο σκοτεινές πτυχές της ανθρώπινης φύσης, αποκαλύπτοντας πως η τέχνη, ο έρωτας και η αλληλεγγύη μπορούν να ανθίσουν ακόμη και σε συνθήκες φόβου και απομόνωσης.

Σύνοψη 

Η διάσημη σοπράνο Ροξάν Κος (Julianne Moore) ταξιδεύει σε μια χώρα της Νότιας Αμερικής για να δώσει μια ιδιωτική συναυλία σε ένα λαμπερό δείπνο που θα παραστεί ο Ιάπωνας βιομήχανος Κατσούμι Χοσοκάουα (Ken Watanabe). Όμως, η βραδιά διακόπτεται βίαια όταν αντάρτες εισβάλλουν στη βίλα του αντιπροέδρου απαιτώντας την απελευθέρωση πολιτικών κρατουμένων. Καθώς η ομηρία παρατείνεται, οι όμηροι και οι απαγωγείς αναγκάζονται να συνυπάρξουν, να επικοινωνήσουν και τελικά να ανακαλύψουν κοινές ανθρώπινες αξίες.

Κριτικές για τις ερμηνείες

Η Julianne Moore εντυπωσιάζει καθώς ερμηνεύει με λεπτότητα και εσωτερικότητα τη Ροξάν, με τη φωνή της Renée Fleming να ντύνει τις μουσικές στιγμές της ταινίας. Η Moore καταφέρνει να συγχρονίσει το σώμα και την έκφρασή της με τη φωνή της Fleming, δημιουργώντας μια αληθινή ψευδαίσθηση μιας ντίβας. Ο Ken Watanabe αποδίδει με ευγένεια και συγκρατημένο πάθος τον Χοσοκάουα, ενώ ο Tenoch Huerta ως αρχηγός των ανταρτών δίνει βάθος και τραγικότητα στον ρόλο του, αποκαλύπτοντας την ανθρώπινη πλευρά πίσω από την πολιτική σύγκρουση.

Τα νοήματα που αναδύονται μέσα από την κρίση

Εαν περιμένενα δείται ένα απλώς πολιτικό θρίλερ- αν και  διαδραματίζεται η ιστορία σε ένα δικτατορικό καθεστώς με την προπαγάνδα και την προσπάθεια χειραγώγησης- θα απογοητευτείτε. Η ταινία  διαθέτει βάθος εστιάζοντας στα συναισθήματα των ηρώων με αποτέλεσμα να καθίσταται μια ωδή στην ελπίδα που γεννιέται στις πιο δύσκολες στιγμές, στη μαχητικότητα που δεν υποχωρεί, στον έρωτα που ανθίζει μέσα από τις ρωγμές της απελπισίας. Η επικοινωνία μεταξύ των χαρακτήρων, ακόμη και χωρίς κοινή γλώσσα, αποδεικνύει πως η ανθρώπινη σύνδεση υπερβαίνει τις λέξεις. Η μουσική γίνεται το μέσο που ενώνει, που θεραπεύει, που δίνει νόημα στην κοινή εμπειρία.

Γιατί αξίζει να τη δεις

 Γιατί είναι μια ταινία που μιλά για την ουσία της ανθρώπινης ύπαρξης. Δεν  διαθέτει εντυπωσιακά εφέ, αλλά  προσεγμένους φωτισμούς και σκηνικά που συντείνουν σε μια βαθιά συναισθηματική εμπειρία. Μέσα στον ορυμαγδό που προκάλεσαν άλλοι , οι ήρωες βρίσκουν στη Τέχνη  κάτι που μπορεί να σώσει ή έστω να ανακουφίσει. Παρά το δυσάρεστο πλαίσιο η ταινία καταφέρνει να στείλει το μήνυμα πως η αγάπη μπορεί να γεννηθεί εκεί που όλα μοιάζουν χαμένα, και πως η ανθρωπιά δεν εξαφανίζεται – απλώς περιμένει να την ανακαλύψουμε ξανά.