Ο Θρύλος του 1900: Ένας άνθρωπος χωρίς πατρίδα, ένας καλλιτέχνης με άπειρο ταλέντο

Μουσική, μύθος και μοναξιά...Το Πλοίο έγινε ο κόσμος του...Η ταινία “Ο Θρύλος του 1900” είναι ένα αριστούργημα που συνδυάζει παραμύθι, μελωδίες και κινηματογραφική ποίηση, με τον Giuseppe Tornatore να παραδίδει μια ιστορία που μένει χαραγμένη στη μνήμη, βασισμένη  στον θεατρικό έργο του Alessandro Baricco.

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Πρόκειται για  μια ταινία με στόφα κλασικού έργου, που συνδυάζει υψηλή αισθητική, συγκλονιστικές ερμηνείες και μια ιστορία γεμάτη ανθρωπιά. Ο Tornatore παραδίδει ένα κινηματογραφικό ποίημα για την τέχνη, τη μοναξιά και τη δύναμη της μουσικής, που παραμένει επίκαιρο και συγκινητικό.

Περίληψη της ταινίας

Σύμφωνα με την υπόθεση, η ταινία αφηγείται τη ζωή του Danny Boodmann T.D. Lemon 1900, ενός παιδιού που βρέθηκε εγκαταλελειμμένο σε κιβώτιο λεμονιών πάνω στο υπερωκεάνιο Virginian το 1900. Υιοθετημένος από έναν θερμαστή του πλοίου, ο 1900 μεγαλώνει χωρίς ποτέ να πατήσει στη στεριά. 

Αναπτύσσει ένα ασύλληπτο ταλέντο στο πιάνο, γίνεται θρύλος για τους επιβάτες και το πλήρωμα, και ζει τριάντα χρόνια μέσα στο πλοίο, παρατηρώντας τον κόσμο που περνά μπροστά του χωρίς να τον γνωρίσει ποτέ. Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από τις αναμνήσεις του φίλου του, τρομπετίστα Max Tooney, σε μια αφήγηση γεμάτη νοσταλγία και συγκίνηση.

Σκηνοθεσία και αφήγηση

Ο Tornatore δίνει έμφαση στο ανθρώπινο ταλέντο και τις σχέσεις, με τον χρόνο να ξεδιπλώνεται αντίστροφα μέσα από flashbacks. Ο αφηγητής παραδίδει τα «μουσικά όπλα» και την ιστορία για να μην χαθεί, δημιουργώντας μια ταινία με στόφα κλασικού έργου. 

Η αισθητική είναι υψηλή, με τον 1900 να παρουσιάζεται ως ένας ανυπότακτος χαρακτήρας που δεν ακολουθεί οδηγίες μαέστρου, αλλά ξέρει να διαβάζει τους ανθρώπους και να κατανοεί τον πόνο τους.

Ερμηνείες και πλεονεκτήματα

Ο Tim Roth, στον ρόλο του 1900, αποθεώθηκε από κριτικούς για την εσωτερικότητα και την ευαισθησία που αποδίδει στον ήρωα. Η ερμηνεία του χαρακτηρίστηκε «υποβλητική» και «συγκινητική», καθώς καταφέρνει να αποδώσει έναν άνθρωπο που ζει απομονωμένος αλλά παραμένει συνδεδεμένος με τον κόσμο μέσω της μουσικής.  

Προσφέρει μια ζεστή και ανθρώπινη παρουσία, ενώ η σκηνή της μονομαχίας με τον Jelly Roll Morton (Clarence Williams III) θεωρείται από τις πιο εντυπωσιακές μουσικές στιγμές του κινηματογράφου.

Φωτογραφία και αισθητική

Η ταινία ξεχωρίζει για την απίστευτα όμορφη φωτογραφία του Lajos Koltai. Εντυπωσιακά πλάνα παίζουν με τις σκιές, με fade in και fade out, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που θυμίζει εικαστικό έργο. Οι αντιθέσεις ανάμεσα στους πλούσιους επιβάτες και τους φτωχούς εργάτες του πλοίου αποτυπώνονται με ευαισθησία, ενώ τα «φλουταρίσματα» της κάμερας ενισχύουν τη νοσταλγική διάθεση.

Μουσική και ατμόσφαιρα

Η μουσική του Ennio Morricone είναι ένα από τα μεγαλύτερα ατού της ταινίας. Η σκηνή της μονομαχίας στο πιάνο με τον εφευρέτη της τζαζ είναι κορυφαία στιγμή, που συνδυάζει τεχνική δεξιοτεχνία και κινηματογραφική ένταση. Η μουσική λειτουργεί ως γέφυρα ανάμεσα στον κόσμο που ο 1900 δεν γνώρισε ποτέ και στο πλοίο που υπήρξε το μοναδικό του σπίτι.