Θα μπορούσες να φανταστείς ότi με μια εξεταση ούρων και ένα βότανο θα γινόσουν καλά;Όταν τα μέσα της επιστημης δεν υπήρχαν οι άνθρωποι κατεφεύγευαν σε πρακτικούς που έδιναν λύση. Τι γινόταν όμως όταν ο πρακτικός έμπαινε στο μάτι της εξουσίας....Μερικές ιστορίρες μοιάζουν με ένα ψυχολογικό πορτρέτο,αλλά με πολιτική αιχμή.
της Μαρίας Αλιμππέρτη
Η ταινία «Ο Τσαρλατάνος» (Charlatan, 2020), σε σκηνοθεσία της βραβευμένης Agnieszka Holland, είναι ένα ιστορικό βιογραφικό δράμα βασισμένο στη ζωή του Τσέχου βοτανοθεραπευτή Jan Mikolášek. Ο Mikolášek απέκτησε φήμη και επιρροή θεραπεύοντας εκατομμύρια ανθρώπους με φυτικά σκευάσματα, ανάμεσά τους και πολιτικούς ηγέτες, κατά τη διάρκεια τριών διαφορετικών καθεστώτων: της Δημοκρατίας του Μεσοπολέμου, της ναζιστικής κατοχής και της κομμουνιστικής κυριαρχίας.
Η σκηνοθεσία και οι ερμηνείες:
Η Holland σκηνοθετεί με ακρίβεια και ένταση, δημιουργώντας ένα έργο που ισορροπεί ανάμεσα στο προσωπικό και το πολιτικό. Η ταινία δεν διστάζει να καταδείξει την ηθική ασάφεια του ήρωα, αλλά και την καταπίεση που ασκεί το καθεστώς σε κάθε μορφή ανεξαρτησίας. Ο Ivan Trojan, στον ρόλο του Mikolášek, δίνει μια εσωστρεφή και πολυεπίπεδη ερμηνεία, ενώ ο γιος του Josef Trojan υποδύεται τον νεαρό ήρωα με ευαισθησία και ένταση. Οι σκηνές μεταξύ τους αποτυπώνουν με λεπτότητα τη σχέση εξουσίας, εξάρτησης και αγάπης.
Η ταινία προβλήθηκε στο Φεστιβάλ Βερολίνου και ήταν η επίσημη πρόταση της Τσεχίας για τα Όσκαρ Καλύτερης Διεθνούς Ταινίας. Θεωρήθηκε ένα έργο που αποκαλύπτει τις αντιφάσεις ενός ανθρώπου που υπήρξε ταυτόχρονα θεραπευτής και θύμα της εξουσίας. Άλλοιθεώρησαν πως η ταινία κινείται στην λεπτή γραμμή ανάμεσα στο καλό και το κακό, με πολλές ανατροπές και υπαρξιακά διλήμματα. Προσωπικά,ένιωσα απίστευτη περιέργρια για το πωςθα εξελιχθεί η ιστορία,αλλά μεκούρασαν τα πολλαπλά flash back της εξιστόρησης.
Γιατί αξίζει να τη δεις
Η ταινία ξεχωρίζει για την ενδιαφέρουσα ιστορία ενός ανθρώπου που αμφισβητείται από την επιστήμη αλλά λατρεύεται από τον λαό. Η σκηνοθεσία πετυχαίνει τον στόχο της, αποτυπώνοντας την ψυχολογική ένταση και την πολιτική καταπίεση με τρόπο που ψυχαγωγεί αλλά και συγκινεί.
Ο φωτισμός και η κινηματογράφηση δημιουργούν μια υποβλητική ατμόσφαιρα, με σκηνές που αξιοποιούν θολά τζάμια και εσωτερικά κάδρα για να ενισχύσουν την αίσθηση εγκλεισμού και εσωτερικής πάλης. Η ταινία είναι μια σπουδή πάνω στην ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την πίστη και την ανάγκη για ελευθερία, σε μια εποχή που η εξουσία δεν συγχωρεί την ανεξαρτησία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου