Έργα αφετηρίες αναστοχασμού στην Art Athina 2018

Χρώματα, υλικά, άνθρωποι και συζητήσεις περί Τέχνης αποτελούν μια δημιουργική κυψέλη… Σαν ένα πολύβουο παραγωγικό μελίσσι μου μοιάζει η  23^η Art Athina, σημείο αναφοράς για δημιουργούς και φιλότεχνους, καθώς κατεβαίνω τις σκάλες και παρακολουθώ τον κόσμο στα περίπτερα και τους διαδρόμους. 

Ταλέντα της σύγχρονης καλλιτεχνικής παραγωγής άδραξαν την ευκαιρία να μοιραστούν με το κοινό ένα μέρος της εικαστικής παραγωγής τους αλλά και να εξωτερικεύσουν την ψυχική τους ενέργεια και τις σκέψεις τους, διαμορφώνοντας πρόσφορο έδαφος για  ανταλλαγές, ζυμώσεις και «μπόλιασμα» με νέες ιδέες.

Αυτή τη χρονιά, η Art Athina  διακρεί περισσότερο, ενώ μεταφέρθηκε στο κέντρο της Αθήνας σ’ ένα χώρο ιδιαίτερης πολιτισμικής αξίας, το Ωδείο Αθηνών, όπως επεσήμανε η κα Γιάννα Γραμματοπούλου, πρόεδρος του Πανελλήνιου Συνδέσμου Αιθουσών Τέχνης διευκολύνοντας την πρόσβαση των φιλότεχνων και προσβλέποντας σε άνοιγμα του κοινού, σύμφωνα με την καλλιτεχνική διευθύντρια της διοργάνωσης κα Σταματία Δημητρακοπούλου. Μάλιστα η αλλαγή περιόδου διεξαγωγής αποσκοπεί στην αξιοποίηση του ελληνικού καλοκαιριού και στην προσέλευση διεθνούς κοινού.

Με γνώμονα την πολυφωνία, η έκθεση απλώνεται σε δυο χώρους με την παραγωγή 53 γκαλερί από την Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ στο πλαίσιο της ενότητας Highlights φιλοξενούνται εικαστικοί χώροι με πρωτοποριακές ιδέες από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τη Βρετανία, την Πορτογαλία, τη Γερμανία, τη Γαλλία και το Βέλγιο.

Αξίζει να σημειωθεί ότι από αυτή την χρονιά θεσπίζεται βραβείο συμμετοχής Έλληνα καλλιτέχνη με οικονομικό έπαθλο αξίας 10.000 ευρώ σε συνεργασία με το Copelouzos Family Art Museum. Ο νικητής  αναδείχθηκε για το 2018 ο Χρήστος Μπουρονίκος, που εκθέτει με την Γκαλερί 7. Μεγάλο ενδιαφέρον έχουν διαλέξεις-συζητήσεις που αφορούν καλλιτέχνες, εκπαιδευτικά προγράμματα, την προώθηση της Τέχνης κ.ά., αλλά και οι performances που θα εξελίσσονται παράλληλα.

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Σε μια πρώτη βόλτα στους χώρους της έκθεσης γυρίζει στο μυαλό μου μια φράση του Pablo Picasso που διάβασα στον κατάλογο της έκθεσης για την Τέχνη η οποία «ξεπλένει τη σκόνη της καθημερινής ζωής από τις ψυχές μας.» Με αυτό τον συλλογισμό αφέθηκα στην λύτρωση της Τέχνης, με τα οπτικά ερεθίσματα να με ωθούν από έργο σε έργο, για τα οποία και σας γράφω ανάλογα βέβαια με το δικό μου ταπεινό γούστο:

Την προσπάθεια απόδοσης των τριών διαστάσεων  του Δημήτρη Αλειθινού στα δυσδιάστατα έργα  του, θαύμασα νιώθοντας  ότι ο καλλιτέχνης σαν να προσπαθεί να αποδράσει από τον καμβά. (Γκαλερί Ζήνα Αθανασιάδου)

Η σύλληψη της ιδέας ενός παγκόσμιου χάρτη-κέντημα της Alexia Xafopoulos μου κέντρισε το ενδιαφέρον, φέρνοντας μου στο μυαλό εργόχειρα που συνήθιζαν να κεντούν οι πρόγονοι μας. (Nitra Gallery)

Η πρωτότυπη τεχνική  της Κatia Varvaki σε συνδυασμό με την αναφορά σε έργα μεγάλων καλλιτεχνών (πορτραίτα της Φρίντα Κάλο, "Η καταγωγή του Κόσμου" του Κουρμπέ) μου κίνησε το ενδιαφέρον. Μικρά χαρτάκια κομμένα σε μικροσκοπικά φύλα, βαμμένα σε διαφορετικά χρώματα, περασμένα σε σύρμα που εισχωρεί στον καμβά συνθέτουν ένα καινοφανές ψηφιδωτό.(Αrt Prisma)

Για ακόμη μια φορά ταξίδεψα ως την παιδική μου ηλικία χάρη στη νοσταλγία της αθωότητας που αποπνέουν τα έργα της Καλλιόπης Ασαργιωτάκη.Τόσο η δαντελένια πινελιά της, όσο και η παλέτα της αντικατοπτρίζουν την αυθεντικότητα κάθε εύθραυστης -ευαίσθητης ψυχής.(Skoufa Gallery)

Με περισυλλογή επεξεργάστηκα τον πίνακα Minoteur του  Victor Koen σε μια προσπάθεια να αποκωδικοποιήσω τα νοήματα. Σε μονοπάτια συμβολισμού, μυθολογίας και ψυχανάλυσης με οδήγησε το έργο- αίνιγμα, που απονέει ένα vintage αέρα με τον συνδιαμσό ασπρόμαυρης φωτογραφίας και έγχρωμης γκραβούρας.(Nitra Gallery)

Ο διάλογος μεταξύ των καλλιτεχνών Αλέξη Ακριθάκη  και Γιώργου Λάππα (γλυπτό Ισορροπιστής) με έκανε να θέλω να εξερευνήσω περαιτέρω τον δίχρωμο κόσμο τους. Από τη μια πλευρά συνταυτίζονται χρωματικά και από την άλλη πλευρά  έρχονται σε αντίστιξη στην επιλογή μέσου έκφρασης, σινική μελάνη του Ακριθάκη και μέταλλο με τσόχα του Λάππα.  (Gallery Ersi) 

Το μάτι ένιωσα να μου κλείνει ο τσολιάς του Cacao Rocks, γνωστός όμως για την street art του. 

Τα πολλαπλά επίπεδα αφήγησης στο έργο του με έκαναν να σταθώ απέναντι του και να αναζητήσω την σημαιολογία του, τις συνδέσεις χρωμάτων και γραμμών και να θαυμάσω το "βύθισμα" του άνδρα με την εθνική φορεσιά-συμβόλου, σε τοπία, σχήματα και αντιθέσεις. Ένα σύνολο που μαντεύω ότι αντανακλά τις διαφορετικές και αντικρουόμενες πτυχές της εθνικής μας ταυτότητας. (Εικαστικός κύκλος SIANTI)

Η συνύπαρξη των γλυπτών του Τάσου Νυφαδόπουλου  με τους καμβάδες  της Pupet  με προκάλεσε την επιθυμία να καταδυθώ στον δικό τους διάλογο. Σημείο τομής αποτελεί το παιχνίδι με τις μορφές (Γκαλερύ Art Zone 42)

Τα χρώματα, η αίσθηση της θαλασσοταραχής και του ονείρου  με παρακίνησαν να ταξιδέψω  το σύμπαν του Θεοφάνη Γούλη. Η αφαιρετικότητα τη πινελιάς του δεν με εμπόδισε να μεταφερθώ στο τόπο και τον χρόνο της εξιστόρησής του, μαλλον με παρακίνησε  να εστιάσω περισσότερο στο έργο του. (Γκαλερί Αργω)

Στο ίδιο περίπτερο η αληθοφάνεια των  γλυπτών-ελιές του Άγγελου Παναγιωτίδη με βόηθησαν να "εισέλθω" στα ελληνικά τοπία της Μαρίας Κτιστοπουλου. Σαν να διασχίζω έναν ελαιώνα της Μάνης ένιωσα καθώς περπατούσα ανάμεσα στα έργα.

Στην πραγματικότητα της πολυδαίδαλης πόλης με επανέφερε ο Φίλιππος Φωτιάδης  με την σειρά έργων του «Κομπάρσοι». Το απρόσωπο και σύνθετο, η απόδοση πολλαπλών μηχανισμών και οι άνθρωποι -μινιατούρες αναδεικνύουν τον ασφυκτικό αστικό τρόπο ζωής στα πολυσύνθετα έργα του-κολάζ  με χαρτι, χαρτονι, μελάνι και ακουαρέλες (Agathi Kartalos).

Σε βαθύτερες σκέψεις περί θανάτου και ματαιότητας  με παρέσυραν τα έργα του καλλιτέχνη, συγγραφέα, ενδυματολόγου και ακαδημαϊκού Michael Vale χάρη και στην υποβλητική μουσική υπόκρουση. Οι απόκοσμες μορφές του, παρά το γεγονός ότι πραγματεύονται κάτι ανατριχιαστικό και κρύο, αποπνέουν όμως μια οικειότητα και έναν κυνισμό απέναντι στο θάνατο, λες και ο καλλιτέχνης αστειεύεται σε βάρος του σε σημείο να τον συμαπαθήσουμε κι όλας. (Anna Pappas Gallery)

Το μήνυμα και ο συμβολισμός της προσφυγικής Οδύσσειας με έκαναν να πλησιάσω και να θαυμάσω την φωτογραφία του εικαστικού δίδυμου Kalos&Klio στο περίπτερο της Kalfayan Galleries. Μέρος μιας σειράς 14 φωτογραφιών με τίτλο "Equilibrist of Memory"  με προκάλεσε ως θεατή μέσα από υψηλής αισθητικής ερέθισμα να αναστοχαστώ για τα υλικά και τα άυλα,κυρίως τις μνήμες που φέρουμε ως άνθρωποι ανεξαρτήτως του που μετακινούμαστε. Καθώς κοιτάζω την εικόνα μου έρχονται στο νου οι στίχοι του Καβάφη :

"Είπες· «Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.

Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή (...)

Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. (...)
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις."