Μανώλης Ανδριωτάκης: “Οι εποχές αλλάζουν από τους ανθρώπους που τολμούν να αλλάξουν τους εαυτούς τους”

Υπάρχουν περίοδοι στη ζωή του ανθρώπου που δεν μπορεί να αποφασίσει ποιο δρόμο χρειάζεται να ακολουθήσει για να φτάσει στον προορισμό του και να απολαύσει κάτω από τον πλούσιο “ίσκιο” των προσπαθειών του, τους καρπούς που αυτές απέδωσαν. Τότε είναι που έχει περισσότερη ανάγκη από ποτέ από κάτι που θα τον κινητοποιήσει για να προχωρήσει, γιατί ο προορισμός βρίσκεται πλέον σε απόσταση αναπνοής. Αυτό το κάτι αυτή τη φορά είχε τη μορφή ενός βιβλίου με τον τίτλο “Η Μεγάλη Εικόνα” του Μανώλη Ανδριωτάκη, που μέσα από την ιστορία του χάρτινου ήρωά του μας καλεί να “χρησιμοποιήσουμε τα εργαλεία που έχουμε μέσα μας για να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και ταυτόχρονα να τον αλλάξουμε, προκειμένου να υπερβούμε τα όποια εμπόδια εμφανίζονται στο δρόμο μας”. Και η αλλαγή είναι κάτι για το οποίο “διψά” πλέον η εποχή μας. Και, όπως χαρακτηριστικά συμπληρώνει στη μεταξύ μας συζήτηση “οι εποχές αλλάζουν από τους ανθρώπους που τολμούν να αλλάξουν τους εαυτούς τους” .

Συνέντευξη στη Βίκυ Καλοφωτιά

Το βιβλίο σας “Η Μεγάλη Εικόνα” αποτελεί μια γραπτή καταγραφή της πορείας του ανθρώπου προς την κατάκτηση της αυτογνωσίας. Πόσο εύκολο είναι σήμερα να σταθεί κανείς στον κόσμο και να φωνάξει με θάρρος: “Αυτός είμαι;”

Πάντα ήταν δύσκολο να γνωρίσεις τον εαυτό σου. Δεν υπάρχει εγχειρίδιο, ούτε συνταγή. Η διαδικασία γνωριμίας του εαυτού είναι επώδυνη και χρονοβόρα. Ταυτόχρονα, είναι ό,τι αξίζει περισσότερο να κάνεις καθώς μεγαλώνεις.

Κατά πόσο είμαστε διατεθειμένοι στην εποχή μας  να περάσουμε μέσα από την επώδυνη διαδικασία του να “σκάψουμε” μέσα μας προκειμένου να “σμιλευτούμε” σε αυτό που είμαστε προορισμένοι να γίνουμε;

Οι εποχές πάντα προβάλλουν εμπόδια στον άνθρωπο που θέλει να κοιτάξει με θάρρος τον εαυτό του, να τον αποδεχτεί και να τον αλλάξει. Αλλά οι εποχές αλλάζουν από τους ανθρώπους που τολμούν να αλλάξουν τους εαυτούς τους. Οπότε η απάντησή μου είναι ότι πάντα υπάρχουν αντιστάσεις, εσωτερικές κι εξωτερικές, αλλά πάντα υπάρχουν και ικανά αποθέματα δύναμης που μας επιτρέπουν να υπερβούμε τα εμπόδια αυτά.

Αλήθεια, πιστεύετε στη μοίρα ή θεωρείτε ότι όλα όσα μας συμβαίνουν είναι αποτέλεσμα των δικών μας σκέψεων και ενεργειών;

Η πραγματικότητα είναι ένα ζωντανό κι ευμετάβλητο μείγμα γεγονότων που έχουν παραχθεί από υπολογισμένες και τυχαίες κινήσεις.

Ξεκινήσατε να γράφετε το “μυθιστόρημα ενηλικίωσης”-όπως περιγράφετε το συγκεκριμένο έργο σας- όταν βρισκόσασταν στην εφηβεία ολοκληρώνοντάς το σε μεγαλύτερη ηλικία. Τι είναι αυτό που έχει παραμείνει ίδιο μέσα σας, τι  είναι αυτό που έχει αλλάξει και ποιο είναι το “κοινό νήμα” που ενώνει όλες αυτές τις περιόδους της ζωής σας;

Υπάρχουν κάποιες ποιότητες, κάποια υλικά του χαρακτήρα που τα φέρω από πολύ νωρίς, όπως όλοι οι άνθρωποι. Υπάρχουν τραύματα, οδύνες, αλλά και χαρές που έχουν αφήσει βαθύ στίγμα. Και υπάρχουν αναξιοποίητες δυνατότητες που περιμένουν να ανακαλυφθούν.

Τι είναι αυτό που σας ώθησε να ασχοληθείτε με τη συγγραφή; Ισχύει ότι γράφετε “για να συμφιλιώσετε και να συμφιλιωθείτε;”

Ναι, γράφω για να συμφιλιώσω μέσα μου το φόβο του θανάτου με τη χαρά της ζωής. Ίσως και να είναι ένα σισσύφειο έργο αυτό. Σε κάθε περίπτωση, η περιπέτεια αυτή αποφέρει πολλούς πνευματικούς καρπούς.

Ένας από τους κεντρικούς ήρωές σας, ο Γιώργος Μοσχονάς, έρχεται αντιμέτωπος με “διεφθαρμένους πολιτικούς, περίεργους δημοσιογράφους και συμφεροντολόγους πολίτες”. Πρόκειται για χαρακτήρες βγαλμένους από το “εδώ” και το “τώρα” μας;

Η πραγματικότητα, εκτός των άλλων είναι και μια ωραιότατη δεξαμενή άντλησης υλικών μυθοπλασίας. Βέβαια, χωρίς τη φαντασία και τη δύναμη της σύνθεσης, θα γράφαμε μόνο ντοκιμαντέρ. Γι' αυτό κι οι χαρακτήρες του βιβλίου μου θέλησα να είναι μια κομψή μάζα αλήθειας και ψέματος.

 

Έχετε αναφέρει ότι “τα βιβλία σας έσωσαν τη ζωή”. Πώς μπορεί ένα βιβλίο να λειτουργήσει ως βάλσαμο στην ψυχή ενός ανθρώπου;

Τα βιβλία έχουν την ιδιότητα να θεραπεύουν όταν συναντήσουν τον κατάλληλο αναγνώστη, την κατάλληλη στιγμή. Ομοίως, μπορούν και να καταστρέψουν.

Διαβάζουμε στις σελίδες της “Μεγάλης Εικόνας” ότι ένα μπαούλο με πολύτιμες ιστορίες καταλήγει στα χέρια κάποιου που συνειδητοποιεί ότι κρύβουν ένα ιδιαίτερο μήνυμα γι’αυτόν. Πόσο συχνά θεωρείτε ότι αντίστοιχης σημασίας μηνύματα εμφανίζονται στη ζωή του καθενός μας κι όμως επιμένουμε να τα αγνοούμε από φόβο να προχωρήσουμε μπροστά;

Τα μηνύματα είναι πάντα εδώ, μπροστά μας, μέσα μας. Αυτό που μας λείπει, είναι η τόλμη να χρησιμοποιήσουμε τα εργαλεία μας για να κάνουμε την “εκσκαφή”, γιατί η διαδικασία αυτή χρειάζεται χρόνο, κι είναι επίπονη.

Τελικά, είναι ο καθένας μας “χαμαιλέων” του εαυτού του για να μπορέσει να προσαρμοστεί στη σημερινή πραγματικότητα ή έχει ανάγκη από έναν “μέντορα” που θα τον κατευθύνει για να βγει στο πολυπόθητο προσωπικό του “ξέφωτο”;

Το να ενδύεσαι ρόλους και να μεταφέρεσαι ανάμεσα σε ιδιότητες, είναι πλέον κοινότοπο. Η ταυτότητα σήμερα συγκροτείται στη βάση της πολλαπλότητας. Ένας ή περισσότεροι φάροι είναι πάντοτε χρήσιμοι για να κάνεις το ταξίδι και να μη κινδυνεύεις κάθε λίγο να πέφτεις στα βράχια.

Έχετε “βουτήξει” ήδη την πένα σας στο μελάνι για να δώσετε ζωή στους χάρτινους ήρωες του επόμενου βιβλίου σας; 

Η διαδικασία συγγραφής ενός βιβλίου είναι πολύ χρονοβόρα. Ξεκίνησα να δουλεύω το επόμενο βιβλίο πριν από ένα χρόνο, κάνοντας σχέδια, έρευνα, προεργασία. Τώρα βρίσκομαι στη φάση του λεγόμενου “πρώτου χεριού”.

*Το βιβλίο του Μανώλη Ανδριωτάκη, “Η Μεγάλη Εικόνα” κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Διόπτρα.