Θωμάς Κινδύνης, ο αναζητητής της Αλήθειας και όχι ο μάγος της βροχής!

Μπορεί για ακόμη μια χρονιά να «ερεθίζει» το μυαλό για να μας ξυπνήσει από τον λήθαργό μας με την παράσταση «Το όνειρο ενός γελοίου», αλλά ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και μουσικοδιδάσκαλος Θωμάς Κινδύνης δεν μένει στα όνειρα, είναι άνθρωπος της πράξης. Και δη της θεατρικής πράξης: ενός θεάτρου που έχει αποστολή την «αφύπνιση της ψυχής», όλα τα άλλα είναι «βερμπαλισμός» θα επισημάνει. Η προσωπική του «φιλοσοφία» και η θετική στάση ζωής του βρήκε αντίκρισμα στο Ντοστογιέφσκι έτερο «αναζητητή» της Αλήθειας.

Από την θέαση της παράστασης είχα

συνειδητοποιήσει ότι δεν είναι μόνο η εκφορά του λόγου, η ευμορφία και το ερμηνευτικό πάθος του ηθοποιού, αλλά η καλλιέργεια του ανθρώπου που τον κατατάσσει σε αυτή την «κατηγορία» ανθρώπων, που της αποδίδω τον χαρακτηρισμό του «γητευτή των ώτων». Όσα μοιράζεται μαζί μας στη συζήτηση είναι αποστάγματα της ζωής του,  από την μεταρσίωση  των ανησυχιών και των βιωμάτων του σε Τέχνη και για χάρη μας

αποκωδικοποιεί συμβολισμούς του αριστουργήματος του Ντοστογιέφσκι στέλνοντας το πιο επίκαιρο μήνυμα: « Η κακομοιριά που συνυπάρχει με την ψυχική μας ομορφιά πρέπει να συνειδητοποιηθεί και να την πεθάνουμε για να μπορέσει να αναστηθεί ο ψυχικός μας πλούτος.»

Ειλικρινής και κατασταλαγμένος, θα μιλήσει για τις αγωνίες του ως δάσκαλος με όραμα την δημιουργία πνευματικών ανθρώπων αλλά και τις ανησυχίες για την σύγχρονη καλλιτεχνική παραγωγή. Μάλιστα, δεν θα διστάσει να κάνει την αυτοκριτική της γενιάς του που δεν πήρε τα ηνία, όπως θα υπογραμμίσει στα λεγόμενά του, για να κρατήσει την θεατρική Παιδεία στο προγενέστερο υψηλό της επίπεδο. Όσο για την μικρή οθόνη έχει επίγνωση της κατάστασης και δεν παριστάνει τον «μάγοτης βροχής» όπως σχολιάζει χαρακτηριστικά.

Από την συνέντευξη που ακολουθεί θα αντλήσετε αισιοδοξία και θα βρείτε ένα θετικό παράδειγμα δημιουργικού ανθρώπου, που διοχετεύει ενέργεια μέσα από το πνευματικό του παιδί, τον καλλιτεχνικό οργανισμό «Μορφές Έκφρασης», προσφέροντας απλόχερα πληθώρα δράσεων-διεξόδων σε νέους και παιδιά.

 Συνέντευξη στη Μαρία Αλιμπέρτη

-Απολαμβάνοντας την παράσταση «Το όνειρο ενός γελοίου» και ακούγοντας σας στη συνέχεια να μιλάτε στο κοινό, αντιλήφθηκα πως ο ηθοποιός μπορεί να γίνει φορέας υψηλών ιδεών. Η μεταφορά επί σκηνής  επαναστατικών ιδεών όπως η αγάπη σε μια εποχή ατομικοκεντρισμού προκαλεί το κοινό να προσέλθει στο θέατρο; Τι άλλο πιστεύετε  ότι συνέβαλε στην διετή επιτυχημένη πορεία της παράστασης;

-«Αυτό που διέκρινα στο έργο του Ντοστογιέφσκι ήταν το πάθος του και οι ξεκάθαρες απόψεις του για τη ζωή. Ένα πάθος που συνάδει με τη δική μου πορεία στη ζωή. Μια πορεία στρατευμένη θα μπορούσα να πω για τη μεταφορά της γνώσης και της πνευματικής καλυτέρευσης του ανθρώπου. Επίσης πιστεύω πως η σκηνή του θεάτρου έχει αποστολή να δέχεται έργα και παραστάσεις αφύπνισης της  ψυχής. Οτιδήποτε άλλο είναι

βερμπαλισμός. Φυσικά και διατυπώνω προσωπικές απόψεις, αλλά αυτά είναι τα πιστεύω μου. Οπότε το πάθος μου από τη μια μεριά η απίστευτη θεατρική δομή του έργου του Ντοστογιέφσκι ίσως δημιουργούν μιαν απίστευτη χημεία που συμβάλει στην επιτυχημένη πορεία της παράστασης. Εδώ όμως θέλω να τονίσω και την πάρα πολύ πετυχημένη σκηνοθεσία της Άννας Σεβαστής Τζίμα που ανέδειξε πολλές θεατρικές πτυχές του έργου.»

-Εάν μπορούσατε να συμπυκνώσετε το νόημα του έργου σε δυο γραμμές του κειμένου, ποιες θα ήταν αυτές;Ποιο σημείο κατά την ερμηνεία σας κάνει την καρδιά σας να χτυπά πιο δυνατά;

-«Δεν μπορείτε πια να με πείσετε, να με κάνετε να πιστέψω πως η διαφθορά  είναι η φυσιολογική κατάσταση του ανθρώπου. Ο άνθρωπος κατά  βάση είναι καλός.»

-Από τα λεγόμενά σας αλλά και από τα γραφόμενα σας στην έκδοση που συνοδεύει την παράσταση αντιλαμβάνομαι ότι είστε ένας άνθρωπος στην ζωή του οποίου η Πίστη παίζει σημαντικό ρόλο. Ήταν περισσότερο η αγάπη σας στο Χριστό ή  η ελπίδα σας για την αφύπνιση του ανθρώπου που σας ώθησε να επιλέξετε το «ανέβασμα» του εν λόγω έργου;

-«Η αγάπη μου και η αφοσίωσή μου είναι προς την Αλήθεια όποιος την εκφράζει και όπου την εκφράζει και Αλήθεια δεν είναι η διατύπωση μιας αυθαίρετης έννοιας, αλλά Αλήθεια είναι εκείνη που σου κάνει νόημα και εφαρμόζεται με επιτυχία. Έτσι λοιπόν είτε πιστεύω είτε όχι ερευνώ, χωρίς προκαταλήψεις και διαδόσεις, έντιμα. Και έτσι ακολουθώ εκείνο

προς την ευτυχία  και την επιβίωση. Το έργο αυτό είναι προς  αυτή την κατεύθυνση. Ο

Ντοστογιέφσκι τράβηξε πολλά στην πολυτάραχη ζωή του. Δεν ήταν ένας ρουτινιέρης συγγραφέας, ούτε ένας συγγραφέας που ονειροβατούσε. Αντίθετα ήταν ένας συγγραφέας ευφάνταστος, ειλικρινής και καίριος, χωρίς καλλωπισμούς, ακκισμούς και φιοριτούρες. Οπότε ήταν κάτι που μου ταίριαζε.»

-Πόσο δύσκολο είναι να ενσαρκώσετε έναν άνθρωπο που φθάνει στο όριο της αυτοκτονίας; Παρά το γεγονός ότι  εξέλαβα ότι είστε φύσει αισιόδοξος άνθρωπος, θα τολμήσω να σας ρωτήσω εάν υπήρξε κάποια στιγμή στη ζωή σας που κάνατε την ίδια σκέψη με τον ήρωα του Ντοστογιέφσκι;

-«Είμαι ένας αναζητητής  της αλήθειας δεν μου επιτρέπεται να λιποψυχώ απλώς τις στιγμές της προσωπικής  μου πτώσης τις μετατρέπω σε στιγμές ορμής για ένα καινούργιο ξεκίνημα. Πάντως και ο Ντοστογιέφσκι δεν πλάθει έναν ανθρωπάκο απαισιόδοξο και απελπισμένο που το μόνο που του μένει είναι η αυτοκτονία. Όλα αυτά που γράφει είναι συμβολικά. Η κακομοιριά που συνυπάρχει με την ψυχική μας ομορφιά πρέπει να συνειδητοποιηθεί και να την πεθάνουμε για να μπορέσει να αναστηθεί ο ψυχικός μας πλούτος. Ο ύπνος του γελοίου είναι ο θάνατος της μιζέριας μας και το όνειρο είναι το μέσον για να αναδυθεί η ομορφιά του ανθρώπου και η απόφαση της αποστολής.»

-Με άγγιξαν πολύ όσα μας είπατε- στους θεατές  - για την αλλαγή που έρχεται από μέσα μας: Αυτό είναι το μότο σας; Ποιο είναι το σύνθημα ή η ιδέα που σας κάνει να ονειρεύεστε σε μια τόσο μίζερη περίοδο για την χώρα μας;

-«Δεν συνηθίζω μόνο να ονειρεύομαι το πιο συχνό μου είναι να πράττω. Δημιουργώ εδώ και 40 χρόνια ομάδες καλλιτεχνικές και μη, με μόνο γνώμονά, μέσα από τη γνώση, να δημιουργήσω πνευματικά υγιείς ανθρώπους. Και η γνώση αυτή που ευαγγελίζομαι ξεκινά από την προσωπική αφύπνιση για να μπορέσει να πιάσει και έδαφος και σους περίγυρους.»

-Είστε από τους πιο γοητευτικούς ηθοποιούς που πέρασαν από την ελληνική τηλεόραση. Εάν  διασφαλίζατε την χρηματοδότηση τι θα παρουσιάζατε στην σημερινή εποχή ανομβρίας στην μικρή οθόνη; 

-«Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Η τηλεοπτική ανομβρία είναι συνέπεια της γενικότερης ανομβρίας. Οπότε  εγώ τι θα παριστάνω το μάγο της βροχής. Πράττω αυτά που είναι εφικτά να γίνουν και να φέρουν καρπούς.»

-Έχετε διαγράψει μια σημαντική πορεία στο ελληνικό θέατρο, δίπλα σε ξεχωριστούς θεατράνθρωπους. Ποιά ήταν η ανάγκη που σας οδήγησε στην ίδρυση του καλλιτεχνικού οργανισμού «Μορφές Έκφρασης»;

-«Κατ’ αρχάς στόχος μου ήτανε να μεταλαμπαδεύσω σε νέους καλλιτέχνες τις αρχές, αξίες και εν γένει τη Σχολή του Δημήτρη Ροντήρη, διδάσκοντας τραγωδία. Αργότερα αυτή η τάση μου επεκτάθηκε γιατί διαπίστωσα πόσο γνώση λείπει από τους νέους ανθρώπους, σε διαδρομές πνευματικής εξυγίανσης τους. Έτσι πάντα μέσα από την Τέχνη της μουσικής, του θεάτρου και της κίνησης  δημιούργησα μια 25χρονη ιστορία. Την Ιστορία των Μορφών Έκφρασης.»

-Τι έχει αλλάξει στο ελληνικό θέατρο από τότε που υπήρξατε βοηθός του Ροντήρη στην «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή;

-«Έχουν αλλάξει τα πάντα από το ήθος, από την έννοια της πειθαρχίας, από την έννοια της κατανόησης. Κι όλα αυτά γιατί λείπει η ουσιαστική παιδεία. Φύγανε οι παλιοί δάσκαλοι και κανένας δε φρόντισε να πάρει ή να αναλάβει τη σκυτάλη. Χωρίς παράδοση δεν μπορεί να οικοδομηθεί ούτε το παρόν τόσο μάλλον το μέλλον.»

Ποιες συμβουλές θα δίνατε σε έναν νεαρό ηθοποιό ή σκηνοθέτη ως δάσκαλος;

-«Να γίνει αναζητητής της αλήθειας. Να φροντίσει να αναπτύξει τον εαυτό του έτσι ώστε να καταλάβει ποιος είναι και μετά να γίνει επιδέξιος στην Τέχνη του γιατί μόνο έτσι θα γίνει σωστός επαγγελματίας.»

- Τι οραματίζεστε για το μέλλον τόσο σε προσωπικό καλλιτεχνικό επίπεδο όσο και στο πεδίο

δράσης του οργανισμού «Μορφές Έκφρασης»;

-«Είμαι γεμάτος οράματα και προγραμματισμούς. Σιγά-σιγά αρχίζω και τα υλοποιώ. Ήδη έφτιαξα την παραμυθένια ορχήστρα βασισμένη στο σύστημα Ορφφ που ελπίζω να  δώσει τους πρώτους καρπούς της αρχές Ιουνίου που θα γιορτάσουμε και τα 25 χρόνια των Μορφών Έκφρασης. Θα συνεχίσω στην επόμενη σεζόν με το καινούργιο έργο που ανέβηκε εδώ και μια εβδομάδα το έργο της Άννας Σεβαστής Τζίμα «Ευ γενιά», θα συνεχίσω ένεκα καταπληκτικής αποδοχής το έργο το «Όνειρο ενός γελοίου» του Ντοστογιέφσκι και ένα άλλο που θα το ανακοινώσω προσεχώς. Επίσης, η παιδική μας σκηνή θα έχει έντονη παρουσία και με παλιά και με καινούργια έργα. Τα δε εκπαιδευτικά μας προγράμματα θα είναι σε έφεση πολύ σύντομα δε θα ανακοινώσω τη δημιουργία νέας παιδική-εφηβικής ορχήστρας.»