Εν πλω δράση ζωντανεύει τα ναυάγια της Σαλαμίνας!

Ποιες αλήθειες κρύβονται κάτω από τα ναυάγια; Ποια μυστικά κρύβει ένα σκαρί παροπλισμένο; Πόσα όνειρα μπορεί να αναποδογύρισε ; Και όλα αυτά πως τα βλέπουν τα παιδικά μάτια; 

Την ευκαιρία να τα ανακύψω είχα σε μια μοναδική εν πλω ξενάγηση από τον Πειραιά προς την Σαλαμίνα με το θεατρικό δρώμενο «Ζωντανεύοντας τα ναυάγια». Το παιδικό θεατρικό εργαστήρι του Πειραϊκού Συνδέσμου συμμετέχοντας στις «Ημέρες Θάλασσας» έφερε έναν υπέροχο προβληματισμό στην επιφάνεια σε μια δωρεάν εκδρομή από την Salamina Waterways (συνήθως πραγματοποιεί το πλού της ρώτας των Σαλαμινομάχων). Με μια δράση κυριολεκτικά στη θάλασσα  κατά την οποία η παιδαγωγός θεάτρου, Μαρία Ρεντίφη και οι μαθητές της μας έκαναν να δούμε μια δυστυχή ιστορία αλλιώς.

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Πάνινα κύματα, μικρές αφηγήσεις, παιδικά όνειρα για μεγάλα ταξίδια αναμειγνύονται σε μια καλοδομημένη ιστορία που δημιούργησαν μαθητές και δασκάλα, μια ιστορία που ακούγεται τόσο μειλίχια από τα στόματα των παιδιών, ακόμη και όταν πραγματεύεται κάτι τόσο δυσάρεστο !

 Ο ήχος από το νταούλι δίνει ρυθμό, ενώ η μουσική υπόκρουση μας ταξιδεύει το μυαλό από τους κολπίσκους της Σαλαμίνας ως την Σιγκαπούρη, σε «ωκεανούς» της φαντασίας! Πειρατές, κουρσάροι αλλά και εξερευνήσεις ζωντανεύουν στο  μοναδικό δρώμενο πάνω στη βάρκα… Δεν είναι μια απλή βόλτα, μια εκδρομή ή μια ξενάγηση αλλά μια αφορμή για να δούμε τα πράγματα με άλλα μάτια…

Στο πρώτο ναυάγιο κοντά στο αρχαίο λιμάνι της Σαλαμίνας εκεί που φτιάχνονταν οι τριήρεις, οι λιλιπούτειοι ηθοποιοί «ξεδιπλώνουν» το ταλέντο τους και με ενθουσιασμό μικροί και μεγάλοι επιβάτες συμμερίζονται την τάση αυτή για φυγή. Η μηχανή του πλοίου έχει μειώσει ταχύτητα και το ναυάγιο παραμένει το στο φόντο μας. Βέβαια οι παιδικές φωνούλες μας παρασέρνουν και δεν στεκόμαστε στις λογικές παραμέτρους μιας οικονομικής καταστροφής. Η μικρή αυτή αναποδιά του πλοίου αποτελεί «αναβατόριο» για εκτίναξη τη δημιουργικότητας της ομάδας. 

Και φυσικά δικαιώνεται η κα Ρεντίφη, η οποία επιμένει στο ότι πρέπει να δίνεται βήμα στα παιδιά για να ξεδιπλώσουν τα ταλέντα, την εκφραστικότητα και τους προβληματισμούς τους.

Μηχανές και βίντεο ανα χείρας των γονέων καταγράφουν αυτό το γαϊτανάκι χρωμάτων  και μικρών εκμυστηρεύσεων ακόμη και από τα παιδιά που δεν παίζουν αλλά βρίσκονται ανάμεσα στο κοινό! «Εγώ ταξιδεύω ως την Σιγκαπούρη», «Εγώ θα σηκώσω το ναυάγιο και θα…» θα πουν οι μικροί συμμετέχοντες.

Όταν το δρώμενο ολοκληρώνεται, λίγο πιο κάτω, όλοι οι επιβάτες στρέφουμε το βλέμμα στο τοπίο και στον τύμβο των Σαλαμινομάχων, ενώ η κα Ρεντίφη  μας δίνει πληροφορίες από το μικρόφωνο. Κανένα επιβατικό πλοίο δεν περνάει από το σημείο. 

Φεύγοντας από το σημείο ο πλοίαρχος Μ.Καΐλας σφυρίζει με την μπουρού! Σιγά-σιγά πλησιάζουμε και άλλα ναυάγια, όπως το πρόσφατο της Αγίας Ζώνης και τόσα άλλα, που δεν έχουν ρυμουλκηθεί και παραμένουν περιβαλλοντικές βόμβες! Με περιέργεια αγναντεύουμε την νησίδα του Άη Γιώργη, εκεί που στεγαζόταν λοιμοκαθαρτήριο όπως μαρτυρούν τα εγκαταλελειμμένα κτήρια.

Το πλοίο συνεχίζει το ρου του. Τα ναυάγια είναι διάσπαρτα και θυμίζουν τα ερειπωμένα τοπία που αγαπούν τόσο οι ρομαντικοί καλλιτέχνες του 19^ου αιώνα και ας κρύβουν κάποια θλίψη. Στη στάση μας στα Αμπελάκια της Σαλαμίνας ανακαλύπτουμε τα όμορφα αρχιτεκτονικά στοιχεία της περιοχής, τα απλωμένα δίχτυα και τις βάρκες, που αποτελούν ερεθίσματα για να βγει ο καλλιτέχνης από μέσα μας. Μα ούτως ή άλλως αυτή η πλωτή δράση στάθηκε η αφορμή για να εξωτερικευτεί το ευαίσθητο παιδί που κρύβουμε στην καρδιά μας!