Ο Alexander Calder και ο Pablo Picasso δίνουν ξανά ραντεβού στο Παρίσι! Μια έκθεση με 120 έργα!

Ήταν στο Παρίσι, το 1931, στη Γκαλερί Percier, όταν ο Alexander Calder παρουσίαζε έργα του...  Ο Picasso έφτασε πριν από το vernissage (ιδιωτική προβολή) για να παρουσιαστεί στο Calder... Ο Calder και ο Πικάσο ζούσαν ταυτόχρονα στο Παρίσι και είχαν έναν κοινό φίλο στον Jean Jeanne Miró, αλλά δεν ήταν φίλοι.

Η πιο διάσημη διασταύρωση τους ήταν το 1937, όταν το Παρίσι φιλοξένησε την Παγκόσμια Έκθεση και στο ισπανικό Pavillon, ο Πικάσο παρουσίασε τη Γκέρνικα ενώ ο Calder παρουσίασε το σιντριβάνι Mercury, που αντλούσε υγρό μέταλλο από τα ορυχεία του Almadén. Μέσα από τις δεκαετίες, οι καλλιτέχνες είχαν συχνά κομμάτια στις ίδιες παραστάσεις. Οι κριτικοί τις συνέκριναν...Οι δυο καλλιτέχνες καταγράφηκαν στην Ιστορία της Τέχνης για την πρωτοπορία τους.

της Μαρίας Αλιμπέρτη

Ο Alexander Calder και ο Pablo Picasso  αποτέλεσαν δύο από τις πιο σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης του εικοστού αιώνα καθώς έφεραν εντελώς νέους τρόπους να αντίληψης των μεγάλων θεμάτων «συμβιώνουν» σε μια μοναδική έκθεση στο Μουσείο Πικάσο στο Παρίσι.

Η έκθεση θα περιλαμβάνει περίπου 120 έργα που θα διερευνήσουν πώς αυτοί οι δύο καλλιτέχνες, καθένας με τους πολύ διαφορετικούς τρόπους, ασχολούνται με το κενό και όλα όσα υπονοεί για έναν κόσμο όπου η μάζα δεν είναι συγκλονισμένη από την απουσία μάζας και όπου, στο κέντρο οτιδήποτε και όλα, αυτό που ανακαλύπτουμε είναι ένα κενό.

 Η Τέχνη τους ενέχει άπειρες δυνατότητες ερμηνείας, μια βασική όμως σύνδεση μπορεί να βρεθεί ειδικά στην εξερεύνηση του κενού ή στην απουσία χώρου, την οποία και οι δύο καλλιτέχνες ορίζουν από την εικόνα μέχρι την αφαίρεση.

 Ο Calder και ο Πικάσο αποσκοπούσαν στο να παρουσιάσουν ή να εκπροσωπήσουν το μη-διάστημα, είτε δίνοντας ορισμό σε μια αφαίρεση της μάζας, όπως στα γλυπτά του Calder, είτε εκφράζοντας περιστροφές χρόνου, όπως στα πορτραίτα του Πικάσο. 

Ο Calder εξωτερίκευσε το κενό μέσω της περιέργειας και της πνευματικής επέκτασης, εμπλέκοντας τις αόρατες δυνάμεις με τρόπους που προκάλεσαν τους περιορισμούς των διαστάσεων ή ό, τι ονόμασε - γκράντερ - τεράστιο -. Ο Πικάσο προσωποποίησε την εξερεύνηση, εστιάζοντας στον συναισθηματικό εσωτερικό εαυτό. Έφερε τον εαυτό του μέσα σε κάθε χαρακτήρα και κατέρρευσε τον διαπροσωπικό χώρο μεταξύ συγγραφέα και υποκειμένου.

Έως τις 25 Αυγούστου

πηγές : mutualart.com, museepicassoparis.fr,  architecturaldigest.com