Πιστοποίηση δυο μουσείων του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς

 Την πιστοποίηση έλαβαν δυο ακόμα μουσεία  του Πολιτιστικού Ιδρύματος του Ομίλου Πειραιώς από το Συμβούλιο Μουσείων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού.

Μετά από το Μουσείο Περιβάλλοντος Στυμφαλίας και το Μουσείο Πλινθοκεραμοποιίας Ν. & Σ. Τσαλαπάτα στον Βόλο, πιστοποίηση έλαβαν το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα και το Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου.

 

 

Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης

 Η αφήγησή του αφορά τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία, δίνοντας έμφαση στις βασικές προβιομηχανικές τεχνικές που αξιοποιούν το νερό για την παραγωγή ποικίλων προϊόντων, τις συνδέει με την ιστορία και την καθημερινότητα της τοπικής κοινωνίας στο πέρασμα του χρόνου.

Ο επισκέπτης μπορεί να θαυμάσει στο πρώτο κτήριο την νεροτριβή και  έναν αλευρόμυλο με οριζόντια φτερωτή, καθώς και ρακοκάζανο. Στο διώροφο κτήριο ο επισκέπτης μπορεί να δει από κοντά την κατοικία του βυρσοδέψη (πάνω) και το βυρσοδεψείο (κάτω), αλλά και να σεργιανήσει στο λιθόστρωτο  που οδηγεί σε πλάτωμα, όπου διαμορφώνεται φυσική δεξαμενή, και καταλήγει στον μπαρουτόμυλο. Δεν είναι απλά ένα μνημείο αλλά  το μπαρούτι αποτελεί  ισχυρό στοιχείο της πολιτισμικής ταυτότητας της περιοχής, το οποίο διατηρείται ζωντανό στη μνήμη και τις αφηγήσεις των κατοίκων της. Ενδεικτικό είναι ότι κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, οι Δημητσανίτες τροφοδοτούσαν τον αγώνα με το απαραίτητο αυτό πολεμικό υλικό.  Ο επισκέπτης  θα έχει τη μοναδική ευκαιρία να γνωρίσει τον κινούμενο μηχανισμό ενός μπαρουτόμυλου με κοπάνια, που είχε εξαφανιστεί στην Ευρώπη ήδη από τον 18ο αιώνα, ενώ στη Δημητσάνα χρησιμοποιήθηκε κατά την Επανάσταση, αλλά και έως τις αρχές του 20ού αιώνα.

 

Το Μουσείο Βιομηχανικής Ελαιουργίας Λέσβου 

 

Στα μάτια του επισκέπτη «ξεδιπλώνεται» η βιομηχανική φάση της ελαιουργίας στην Ελλάδα. Η εξιστόρηση  αναδεικνύει τις αλλαγές που επέφερε η εισαγωγή της μηχανικής κίνησης στη διαδικασία παραγωγής ελαιολάδου και προσεγγίζει με ευαισθησία τη συμβολή των κατοίκων της περιοχής στην παραγωγική διαδικασία.

Επιδίωξη είναι να προβάλει τη βιομηχανική κληρονομιά μας στον τομέα της ελαιουργίας και να την εντάξει στο ευρύτερο αρχιτεκτονικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιο της εποχής.

 

Αξίζει να αναφερθεί ότι στεγάζεται στο παλαιό κοινοτικό ελαιοτριβείο της Αγίας Παρασκευής Λέσβου. Τα κτήρια και ο μηχανολογικός εξοπλισμός έχουν αποκατασταθεί υποδειγματικά. Έτσι, μπορείτε να παρατηρήστε πώς λειτουργεί ο εξοπλισμός και πώς εξελίχθηκε το εργοστάσιο από την ατμοκίνηση στην πετρελαιοκίνηση. 

Ο επισκέπτης θα γνωρίσει την καθημερινή ζωή στη «Μηχανή του Κοινού» και τα βασικά στάδια της ελαιοπαραγωγής