Ένα μνημείο μπορεί να ξετυλίγει το κουβάρι της ιστορίας , να υπηρετεί τις ανάγκες της συλλογικής συνείδησης και να αποτελεί τον πυρήνα της δημόσιας ιστορίας. Η ανάρτηση μνημείων είναι μέρος πρακτικών για το παρελθόν, που εφαρμόζονται από ομάδες και θεσμούς στον άξονα εξυπηρέτησης πολιτικών προσδιορισμών τους στο παρόν. Συνήθως η δημόσια ιστορία δημιουργεί κρίκους σύνδεσης με τη μνήμη, αλλά και με την ακαδημαϊκή ιστορία, αναδεικνύοντας προσωπικότητες που σχετίζονται με πτυχές του παρελθόντος και καταλαμβάνουν σελίδες της καταγεγραμμένης ιστορίας. Τι γίνεται όμως όταν θέλεις να τιμήσεις το παρελθόν αλλά όχι μια προσωπικότητα, αλλά πολλά και ανώνυμα πρόσωπα; Αναζητάς σύμβολα;
Ένα τέτοιο αίνιγμα λύνει το μνημείο που είναι αφιερωμένο στη γυναίκα, σύζυγο και μάνα της Πίνδου. Ένα άγνωστο μνημείο, ανάμεσα στα πολλά για τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, υμνεί τις γενναίες γυναίκες της Πίνδου που συνέβαλαν στη μεγάλη νίκη κατά του ιταλικού στρατού.
Οι
αφανείς ηρωίδες του έπους του 1940 ήταν σίγουρα οι γυναίκες της
Πίνδου, δυνατές, ακλόνητες γυναίκες που βοήθησαν τους άνδρες να δώσουν τις
μάχες κατά μήκος της οροσειράς, υπερασπιζόμενοι την Ελλάδα. Εκείνες σκαρφάλωναν
στα ψηλά βουνά της Ηπείρου για να στηρίξουν τους Έλληνες στρατιώτες στη μάχη με τα απαραίτητα εφόδια στις σκληρές
συνθήκες του χειμώνα.
Το σπάνιο μνημείο των γυναικών είναι
σκαρφαλωμένο ψηλά στην είσοδο του κάμπου των Ασπράγγελων.Το άγαλμα, έργο του
Θεσσαλού γλύπτη Γεωργίου Καλακάλλα ανεγέρθηκε στην περιοχή το 1993. Πρόκειται
για έργο διαστάσεων 6 μέτρων (20 πόδια), με βάρος 1,7 τόνους.
Είναι αφιερωμένο στη μνήμη των γυναικών
του Ζαγορίου που με αυταπάρνηση θυσιάστηκαν για να αποκρούσουν την εισβολή των
ιταλικών δυνάμεων το φθινόπωρο του 1940. Κατά την εισβολή των Ιταλών από την
Αλβανία, ο δρόμος κόπηκε στη μέση της διαδρομής. Οι γυναίκες έπρεπε να
ανεβαίνουν στα βουνά κουβαλώντας τις προμήθειες στην πλάτη τους ή με γαϊδούρια.
πηγή: greekreporter.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου